Lesbók Morgunblaðsins - 20.10.2001, Síða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ˜ MENNING/LISTIR 20. OKTÓBER 2001 9
Heimurinn syrgir og sárt er að sjá
sannleik svo ljótan og myrkan.
Harmakvein heyrast og vöknar Guðs brá
því horfin er sólin og birtan.
Dapurt er útlit og framtíð er dimm
dauðans er logandi bál.
Alsaklaus hlutu þau örlög svo grimm
og verðskulda öll okkar tár.
Harður er heimur og versnandi fer
heiftin vill alls staðar ríkja.
Varnarlaus erum gegn illskunnar her,
hatrið það verður að víkja.
Guð elskar alla og öll erum við
einmana, ráfandi sauðir.
Syndugum sýni hann miskunn og grið
er samvisku voru svo snauðir.
Biðjum nú bræður og systur sem eitt
að mennirnir hætti að berjast.
Biturra fordóma sverðið er beitt
í bardaga verður að verjast.
Sorgleg var árásin, siðspillt og kæn,
sem alþjóðasálina snart.
Lútum öll höfði og leiðumst í bæn
að frelsisins ljós skíni bjart.
15. september 2001
NÍNA RÚNA KVARAN
Höfundur er söngkona og nemi.
ORT VEGNA HRYÐJUVERKAÁRÁSA
ÞRIÐJUDAGINN 11. SEPTEMBER 2001
Fánar blakta
stríð heyja þjóðir
sín á milli.
Fánar þjóðernis
réttlæta djúpar grafir
sem vofur vaka yfir
kyrrar eins og fáninn
steinrunninn
á flaggstöng tímans.
SVEINN SNORRI SVEINSSON
Höfundur er skáld.
BLÓÐ Á FÁNA
Morgunblaðið/Einar Falur
Leifar af fána úr blómum við girðingu á Washington Square sem breytt hefur verið í minningarreit um þá sem saknað er.
Morgunblaðið/Einar Falur
Listamaðurinn Milton Glaser endurbætti frægt merki sitt: Ég elska
New York, og bætti við: Meira en nokkru sinni. Dagblaðið Daily News
notaði það sem forsíðu nokkrum dögum eftir hryðjuverkin og hér hang-
ir hún uppi nærri myndum af fólki sem saknað er.
Drottinn tók sér göngu
einn gráan sumarmorgun
um götur sinnar jarðar
og kom í New York borg.
Hann vissi að hann lenti
í óhljóðum og orgum
og ólöglegum hraða
á ferð um stræti og torg.
En fyrir slíkum firnum
hann aldrei órað hafði
því allra hæstu hallir
hrundu og sprungu í senn
af vondra afla völdum
og eldar út þar brutust
og eiturmekkir gusu
svo fórust flestir menn.
Já, er það orðið svona?
– Abel minn og Kain!
Þið áttuð mér að sýna
í sálir ykkar inn.
Ég vildi ekki trúa
þið væruð ekki betri
og von um meiri þroska
þá blekkti huga minn.
Og drottinn fór að hugsa
með hryggð og trega þungum
um heiftina sem ríkti
og hvað hann gæti gert.
Tæknivit án trúar!
Þar hafði honum fatast,
því sannan, kristinn kærleik
nú væri mest um vert.
Hér urðu „mannleg mistök“
hjá meistaranum sjálfum.
Hann varð að viðurkenna
hann vildi uppgjöf helst.
Jú, ganga heim og gleyma
og gera ekkert framar,
en horfa á heiminn farast
og heyra er hann kvelst.
Þó gæti verið gaman
að gæla við þá hugsun
að læra af raunareynslu
og reisa nýjan heim
á litlum stað og ljúfum
með líf sem gleðjast kynni
eins og börn af öllu
sem ástin færir þeim.
ÍVAR BJÖRNSSON FRÁ STEÐJA
Á MORGUNGÖNGU 11.9. 2001
Höfundur er skáld.