Pressan - 16.03.1989, Qupperneq 5

m wi\ .ar vityibuSnwR
Jóna Ingibjörg Jónsdóttir kynfræðingur í Pressuspjalli ó sólríkum vetrar-
degi um kynlíf, kynfræoinóm, kynfræðslu ó íslandi — og leynda
drauma.
„JÚ, ie 6ET ORÐW FEIMIN!"
Það er ekki á hverjum morgni sem „maður"
sest niður hjó konu í Garðabænum og ræðir um
kynlíf. „Maður" er nefnilega svo voðalega
feiminn að ræða svoleiðis mól, sér í lagi fyrir hó-
degi í sól. En JÓNA INGIBJORG JÓNSDÓTTIR
kynfræðingur ræðir um þau mól líkt og aðrir
ræða öllu venjulegri mól, sem auðvitað eru ekk-
ertvenjulegri,þvíhvaðervenjulegrameðalfull-
orðins fólks en kynlffið?
Eftir Önnu Kristine Magnúsdóttir — Myndir Einar Ólason
Hún segist ekki vilja láta tengja
persónu sína sí og æ kynlífsum-
ræðu. Eigi að síður var það málefn-
ið sem stóð upp úr og allar tilraunir
til að beina talinu að æskuárunum,
sumri í sveit eða að öðrum atvikum
fyrri ára báru lítinn árangur. Jóna
Ingibjörg hefur í dag greinaskrif í
Pressunni þar sem hún gefur les-
endum Pressunnar meðal annars
tækifæri til að skrifa og leita svara.
Því fannst okkur ekki svo galið að
fá Jónu Ingibjörgu til að kynna
sjálfa sig fyrir lesendum — svona
rétt til að brjóta múrinn.
Það er rúmt um Jónu Ingibjörgu
þar sem hún býr í stóru einbýlishúsi
í Garðabænum með tæplega
þriggja ára syni sínum, Kára Svani,
og fósturdóttirin þessa dagana er
kisan Próska, sem er í eigu systur
Jónu.
Jóna Ingibjörg er 28 ára, fædd í.
Reykjavík, uppalin í Garðabæ frá 9
ára aldri og eini íslendingurinn sem
lokið hefur prófum í kynfræðslu,
„sexuality education“. Hún segir
muninn á kynfræðslu og „sex ther-
apy“ einkum fólginn í því að í henn-
ar starfi felist ekki að leysa úr kyn-
lífsvandamálum eins og fólk virðist
halda. „Margir halda að kynfræð-
ingur viti svör við öllum vandamál-
unum, en svo er ekki,“ segir hún.
„Ég er aðallega menntuð til að
semja námsefni fyrir hina og þessa
hópa, og margir hafa leitað til mín
og beðið um fræðsluefni fyrir
ákveðnar starfsstéttir.“
Alvea að fá nóg
af kynlífsumræðu!
Að loknu hjúkrunarfræðiprófi
1985 fór hún á námskeið hjá Nátt-
úruvernd og segist nú vera búin að
sækja um starf sem landvörður í
einn mánuð í sumar: „Ég er alveg
að fá nóg af kynlífsumræðu, al-
gjörlega!" segir hún hlæjandi. „Ég
er búin að vera að tala um kynlíf
síðan í maí! Ég verð að breyta til, fá
að vera úti í náttúrunni. Þetta er
eins og með kennara. Ég er búin að
vera að kenna, flytja fyrirlestra og
tala um kynlíf í allan vetur og það
er kominn tími til að gera eitthvað
allt annað. Svo er ég farin að þrá að
komast í sumarfrí og ætla að vera í
einn, tvo mánuði í Grikklandi í
sumar.“
Eftir að Jóna lauk námi í hjúkr-
un starfaði hún í hálft ár á Arnar-
holti á Kjalarnesi og síðan á endur-
hæfingardeild Grensásdeildar. Hún
segist hafa fengið áhuga á að læra
kynfræði meðan á hjúkrunarnám-
inu stóð, „en einnig hef ég alltaf
haft áhuga á kynlífi. í náminu tók
ég eftir því að lítið var kennt um
þessi mál og taldi nauðsyn á slíku.
Ég beitti mér því meðal annars fyrir
því á lokaárinu að rannsóknarverk-
efni okkar yrði um viðhorf til kyn-
lífs og þekkingu á því. Við vorum
átta nemar í tvo mánuði að tala um
kynlíf, lesa okkur til og afla okkur
upplýsinga og fengum að vonum
mikinn áhuga — ég kannski mest.
Okkur gekk vel að fá svör, enda um
nafnlausa könnun að ræða“.
Hún skrifaði til AASECT, The
American Association of Sex
Educators, Councellors and Ther-
apists, og bað um heimilisföng
þeirra skóla sem kenndu þessar
greinar. Þá fékk ég lista með nöfn-
um sjötíu skóla . . . Skrifaði þeim
öllum og bað um upplýsingar um
nám. Af þeim reyndust þrír kenna
Sexuality Education, kynfræðslu.
Ég gat komist að í þeim öllum og
fékk líka Fulbright-styrk til að
komast til náms. Þótt styrkurinn
væri ekki hár var það heiður að
hljóta hann. Ég fór í Pennsylvaníu-
háskólann í Fíladelfíu og lauk það-
an mastersgráðu í kennslufræði,
M.S. Ed., eftir tveggja ára nám.“
Með barn á brjásti
í skólanum
Heim kom hún á liðnu vori, orð-
in reynslunni ríkari á margan hátt.
Það eitt að leggja land undir fót,
fara til náms í Bandaríkjunum með
sex vikna barn og stofna heimili um
leið fannst henni fremur erfið lífs-
reynsla og ráðleggur engum að gera
slíkt: „Pabbinn kom með soninn í
skólann og þar gaf ég honum brjóst
í tímunum,“ segir hún brosandi.
„Ég var í þessu námi og gat leyft
mér það! Auðvitað voru allir voða
hrifnir . . .“ En þótt henni hafi á
tímabili þótt erfitt að samræma
þessa hluti kom dugnaðurinn henni
áfram: „Það getur þó líka verið
galli að vera duglegur," segir hún.
„Fólk reynir svo mikið að vera dug-
legt. Það var mikið álag að vera að
stofna fjölskyldu, búa erlendis og
vera í þessu námi — allt á sama
tíma. Ég ráðlegg engum að gera
slíkt. I mínu tilviki réð styrkurinn
því að ég gafst ekki upp. Ég vildi
ekki missa af neinu fyrst ég var
komin út í þetta.“
Námið segir hún hafa verið mjög
skemmtilegt, „en þurrt á köflum.
Fyrst í. stað langaði mig meira að
fara til San Francisco í Institute of
Human Sexuality, þar sem nemend-
ur taka sjálfa sig persónulega í
gegn, sín viðhorf og sínar tilfinn-
ingar til kynlífs. Þau mál er nauð-
synlegt að hafa á hreinu fyrir þá
sem ætla að leggja þetta starf fyrir
sig, því þetta snertir það viðkvæm-
an þátt í manninum. Sá sem hefur
neikvætt viðhorf til kynlífs getur
eðlilega ekki annast fræðslu um
það. Það verður að varast að hengja
sig í einhverjar ákveðnar kenningar,
sem svo kannski eiga ekkert við rök
að styðjast.“ Eins og? „Eins og til
dæmis að „draumaprinsinn sé sá
sem veitir fullnægingu“. Það eru
kerlingabækur.“
Of opin?
Námskeiðin hjá Jónu Ingibjörgu
hafa verið vel sótt, bæði af karl-
mönnum og kvenmönnum, en
„rauði þráðurinn hefur verið
kvennanámskeiðin mín“. Hins veg-
ar segist hún hafa orðið vör við að
þeir sem ekki þora á námskeiðin
leiti sér fræðslu til dæmis með því
að sækja fyrirlestra sem hún hefur
haldið á vegum ýmissa félagssam-
taka og klúbba: „Á þeim fyrirlestr-
um hefur ævinlega verið fjölmennt
og þangað koma margir sem virðast