Pressan - 13.06.1991, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR PRESSAN 13. JÚNÍ1991
Útgefandi:
Blað hf.
Framkvaemdasyóri:
Hákon Hákonarson
Rltsljórar:
Gunnar Smári Egilsson,
Kristján Þorvaldsson.
Auglýsingastjóri:
Hinrik Gunnar Hilmarsson.
Ritstjórn, skriístoíur og
auglýsingar: Hverfisgötu 8-10, sími
62 13 13. Faxnúmer: 62 70 19.
Eflir lokun sklptiborös:
Ritstjórn 621391, dreifing 621395,
tæknideild 620055.
Áskriftargjald 550 kr. á mánuöi.
Verö f lausasölu 170 kr. eintakiö.
Islensk
Dýragarðsbörn
I PRESSUNNI í dag kemur fram
aö alvarlegur lifrarsjúkdómur hef-
ur íarið um eins og farsótt meðal
ungra eiturlyfjaneytenda. Þessi
sjúkdómur berst með sprautunál-
um á milli manna á sama hátt og
alnæmi. A undanförnum árum
hafa um 100 smitast. Menn geta
|)ví gert sér í hugarlund hvað gerist
ef alnæmisveiran kemst inn í
þennan hóp. Á skömmum tíma
mundi stór hluti hans smitast af
þessum hanvæna sjúkdómi.
Áróður landlæknisembættisins
til varnar alnæmi hefur ekki náð til
þessa hóps. Hann viröist ekki falla
fyrir myndum af þjóðþekktum ís-
lendingum með smokka í höndun-
um eða stuttmyndum um glæsifólk
á veitingahúsum.
Þetta vekur upp spurningar um
hvort Islendingar hafi eignast sín
Dýragarðsbörn. Hóp ungmenna
sem lifa utan samfélagsins. I.ifa í
heimi sem lýtur einhverjum allt
öðrum lögmálum en allur almeun-
ingur þekkir.
Samkvæmt upplýsingum Irá
landlæknisembættinu, útideild
Rauða krossins, lögreglunni og
fleirum sem til eiga að þekkja
bendir margt til að jressi sé raunin.
Að orðið hafi til 100 til 200 manna
hópur ungmenna setn hafi sagt sig
úr lögum við samfélagið. Að hér sé
komið upp viðloðandi heilbrigðis-
vandamál sem á rætur sínar að
rekja til neyslu á hörðum fíkniefn-
um.
FJOLMIÐLAR
Fréttir og vangaveltur
Fyrir viku síðan skrifaði
Kristján Ari Arason, blaða-
maður á DV, fjölmiðlapistil í
blað sitt og kallaði hann
„Pressuslúðrið kemur á
morgun". Þessi pistill hans
hefur orðið okkur á PRESS-
UNNI tilefni til að velta því
fyrir okkur hvort við ættum
ekki að auglýsa á miðviku-
dögum áður en blaðið kemur
út og þökkum við Kristjáni
Ara innleggið.
Fyrir utan fyrirsögnina var
fátt annað að græða á pistlin-
um. Annars vegar fannst
Kristjáni Ara það óþolandi
sjálfshól hjá PRESSUNNI að
geta þess að forsíðufrétt DV
hefði birst þremur vikum fyrr
í PRESSUNNI. Hins vegar fór
í taugarnar á honum að
PRESSAN skyldi flokka
„fréttina" þannig að hún væri
þess eðlis að hún gæti orðið
rétt en hún gæti einnig orðið
röng. Kristjáni Ara fannst það
bera vott um litla virðingu
PRESSUNNAR fyrir blaða-
mennskunni að birta þvílíkt
nokkuð, vitandi hvers eðlis
„fréttin” væri.
Sá er munur á skilningi
okkar á PRESSUNNI á frétt-
um og hjá þeim á DV að við
kölluðum vangaveltur um að
Jón Sigurðsson væri á leið'í
Seðlabankann ekki frétt.
Hins vegar birtum við þær
eins og aðrar slíkar, ef tilefni
er til, í slúðri innan um al-
vörufréttir og ýmsar
skemmtilegar sögur. Það er
eðli slúðurdálkanna og það
vita þeir sem hafa lesið þá í
PRESSUNNI og forvera henn-
ar, Helgarpóstinum.
Það er hins vegar mál
blaðamanna DV ef þeir vilja
sjóða upp úr slíku vanga-
veltu-slúðri eitthvað sem á að
líta út eins og alvörufréttir. í
þessu tilfelli hefði farið betur
á að blaðamennirnir hefðu
notað Sandkorns-dálkinn,
sem er nokkuð samstofna
slúðrinu í PRESSUNNI. Þar
eiga vangaveltur heima.
Gunnar Smári Egilsson
En ég er óánægður með að
allir sjóðir, sem róðuneytið
róðstafar, upp ó nokkra
tugi milljarða, skyldu vera
tómir þegar ég kom í
róðuneytið.
■■I^■■■■■ ÓLAFUR G. EINARSSON
MENNTAMÁLARÁÐHERRA UM AÐKOMUNA í MENNTAMÁLARÁÐUNEYTIÐ.
Galdramenn en
ekki töframenn
„Ein galdrabrenna er nóg
fyrir hverja kynslóð.“
Björgúlfur Guömundsson fyrrverandl
forstjóri Hafskips.
STEINI
STRÍÐSMAÐUR í
NÝTT
ÞORS KASTRÍ Ð
„Þetta er afar ósmekkleg og
óviðeigandi yfirlýsing og
móðgun við íslensku
þjóðina."
Þorstelnn Pálsson
s|ávarútvegsmálaráðherrra.
Komnir í náðina
„Báðir ráðherrar
Borgaraflokksins eru
afbragðsmenn, greindir og
skiluðu góðu verki.“
GuðmundurG. Þórarinsson
fyrrverandi alþingismaóur.
FANGASPEKI
„Hár og tennur eru mjög
mikilvæg í skemmtanalífinu.“
James Brown tónllstarmaður.
„Um það tnl einu sinni í
mánuði tek ég reimarnar úr
skónum og bursta tunguna
vel.“
Garöar Siggeirsson verslunarmaður.
Geta ÞingveXlir
dáið?
„Og engan heyrði ég á þeim
tíma tala um að Þingvellir
væru í andarslitrunum.“
Heimir Steinsson þjóðgarðsvörður.
Hvar skal nú mjöllin frá liðnum
Orð eiga það til að fá vængi
og fljúga þá alstaðar yfir lík-
legum fyrirbærum og ólík-
legum á einhverju sviði —
eða breytast í gunnfána og
lensur í burtreiðum.
Það er gaman að rifja það
upp að í ræðu og riti um efna-
hags- og rikisfjár- og kjaramál
síðustu misserin hafa tvö eða
þrjú hugtök öðlast slíkan arn-
súg, innblásinn af réttlætis-
kennd og heilagri vandlæt-
ingu hinna bestu manna.
Eitt þeirra er orðið „eigna-
upptaka", sem einusinni var
aðeins tengt styrjöldum eða
byltingum. Þetta upphófst til
dæmis um allar breytingar á
sköttum og gjöldum sem
höfðu í för með sér að einn
hópur manna borgaði minna
en áður og annar meira —
var tíðhaft um smávægilega
hækkun á efri flokki eigna-
skatts og hljómaði í taktföstu
herópi þegar læknar þurftu
skyndilega að borga fyrir
lækningaleyfið sitt. Það var
líka mikil eignaupptaka þeg-
ar bensín hækkaði og ekki
síðri eignaupptaka ef það
lækkaði ekki nógu hratt aft-
ur.
Annað þessara vængjuðu
orðvopna var „dulbúinn
skattur“. Það byrjaði með
þeirri gáfulegu athugasemd
ofanúr Háskóla að sífelld
landbúnaðardella og sjávar-
útvegsóstjórn jafngilti beinni
fjárkröfu á hendur lands-
mönnum, væri semsé dulbú-
in skattheimta. Síðan hljóp fí-
tonsandi í þetta hugtak. Verð-
bólga var dulbúin skatt-
heimta. Halli á ríkissjóði ekk-
ert annað en dulbúin skatt-
heimta. Iðgjöld til lífeyrissjóð-
anna — dulbúin skattheimta.
Samningar um framkvæmdir
í skólamálum á næsta áratug
— dulbúin skattheimta. Ráð-
stafanir gegn mengun frá bif-
reiðum, áætlun um róttækar
samgöngubætur, fyrstu skref-
in í nýju húsnæðiskerfi — alit
saman dulbúin skattheimta.
Þriðja hugtakið til verndar
smælingjanum á þessum
tíma var „afturvirkni". Ráð-
stafanir sem snertu kjör
manna voru ranglátar vegna
afturvirkninnar, vegna þess
að þær gátu breytt forsend-
um einhvers frá því í önd-
verðu. Þetta átti auðvitað við
um allar skattabreytingar og
sérstaklega hugmyndir um
að vaxtatekjur skyldu jafnar
launatekjum, en afturvirknin
varð líka röksemd gegn all-
skyns öðrum óþarfa, til dæm-
is því að skipta um kerfi við
húsnæðisbætur eða tekju-
tengja bótagreiðslur.
Þetta voru miklir dýrðar-
dagar fyrir alþýðu manna.
Hver ætlun göslara og eyðsl-
useggja í landstjórn og annar-
staðar var vegin og metin eft-
ir því hvernig hún kæmi að
lokum við pyngju skattborg-
arans.
En nú eru aðrir tímar.
„Eignaupptakan", „dulbúni
skatturinn" og „afturvirknin"
MENN
Er Framsóknarflokkur
eftir stjórnarsetuna?
Stórverkefnin virðast
hreint sogast að Halldóri Ás-
grímssyni. Þegar hann varð
sjávarútvegsráðherra var
mönnum orðið ljóst að sjáv-
arútvegsstefnan var komin í
strand. Það varð því verkefni
hans að móta hana upp á
nýtt. Þó það séu deildar
meiningar um hvernig til hafi
tekist efast enginn um að
Halldór réðst í þetta verkefni
af þó nokkrum kjarki. Og
honum veitir ekki af stórum
skammti af þessum sama
kjarki nú þegar hann er að fá
næsta stórverkefni, að stýra
vetri?
eru komin á öskuhauga sög-
unnar með Tempó-peysun-
um, viðu gallabuxunum,
sikkrisnælum pönksins og
laugardagsgreinum Þorsteins
Pálssonar í Mogganum.
Almenningur i gjánni bíður
sumsé forgefis eftir lensu-
riddurum réttlætisins, þeim
Vilhjálmi Egilssyni, Hauki á
DV, ritstjóra Vísbendingar,
Steingrími Ara, Hannesi hag-
fræðingi hjá VSÍ, Geir H. Ha-
arde, Reykjavíkurbréfritara
Morgunblaðsins, kmu á Stöð
tvö, Þuríði ekkjustjóra og höf-
uðsnillingnum Halldóri Blön-
dal — að ógleymdum Hann-
esi okkar Gissurarsyni.
Það er ekkert sérstakt um
að vera. Þetta er bara komið
úr tísku. Svona er lífið.
Framsóknarflokknum í
stjórnarandstöðu og reyna að
komast að því hvernig sá
flokkur ætlar að lifa öldina og
mæta þeirri næstu.
Það eru liðin rúm tuttugu
ár síðan framsóknarmenn
þurftu síðast að hugsa um
stjórnmál. Það er nefnilega
eðli íslenskra stjórnmála-
flokka að slíkt gera þeir helst
ekki nema þegar þeir eru'í
stjórnarandstöðu — og jafn-
vel ekki þá. Þegar þeir eru í
stjórn beinist orka þeirra
fyrst og fremst að því að gusa
einhverjum sporslum til
sinna manna, kaupa sér at-
kvæði fyrir næstu kosningar,
slá sig til riddara og bjarga
óvinsælum hlutum fyrir
horn.
Frá því að Framsóknar-
flokkurinn hugsaði síðast um
stjórnmál er margt breytt.
Sambandið er horfið. Bænd-
ur hafa rúið sjálfa sig sjálfs-
virðingunni með því að ger-
ast heimtufrekir opinberir
starfsmenn. Helmingurinn af
þeim sem kusu stjórnarand-
stöðuflokkinn Framsókn upp
til sveita árið 1971 eru fluttir
í bæinn. Bakland flokksins er
að mestu blásið upp.
Þetta skipti ekki svo miklu
máli á meðan flokkurinn var
í stjórn. Þá var hægt að kaupa
flokknum velvild. Nú þegar
hann er kominn í stjórnar-
andstöðu horfir málið öðru
vísi við. Ef flokkurinn ætlar
ekki að minnka um helming
þarf hann að finna sér hljóm-
grunn meðal annarra hópa
en hann sótti fylgi sitt til á ár-
um áður.__________________
ÁS
íteiA VÍT* BKKi AÞ £F E&
ÞE5S& SmTWJEMh(Á Vi T\
í biuv háias>.......
£6 EiiVFAO)L£'&-A-
Srtefc-jFi Tvmt.
) sriT Hvopu AAETnM Á. (
c
ro
•Q
(Z
2
ro
E
ro