Pressan - 26.09.1991, Qupperneq 21

FIMMTUDAGUR PRESSAN 26. SEPTEMBER 1991
21
GUÐMUNDUR STEINSSON, MAÐURINN MEÐ GULLSKÓINN
EG VERÐ ALLTAF FRAMMARI, - ÞÓTT ÉG SÉ

t>essi snaggaralegi fótbolta-
kappi, sem lcetur sig hafa þaö
að rífa stólpakjaft þegar
þannig stendur á, er annar
maöur þegar hann er kom-
inn af uellinum. Þá er hann
rólegur, alvörugefinn og ag-
aöur, og þeir sem þekkja
manninn utan vullar eru
sjálfsagt ekkert undrandi á
því aö' knattspyrnumenn 1.
deildar völdu hann knatt-
spyrnumann ársins. Og hon-
um þykir vœnt um þessa virð-
ingu sem honum hefur veriö
sýnd.
Hann er þekktur marka-
skorari og hreppir gullskóinn
fyrir flest mörk í deildinni aö
þessu sinni. Hann kom, sá og
sigraöi meö nýja liöinu sínu,
Víkingi, sem krœkti í hinn
langþráöa Islandsmeistara-
titil að þessu sinni. Þó segisl
hann alltaf veröa Frammari
og ekkert geti breytt því.
Þaö er auðvitaö Frammar-
inn Guömundur Steinsson,
sem leikur meö Víkingum,
sem hér á í hlut.
Frammara-blóðið hefur
runnið í æðum hans frá fyrstu
tíð. Faðir hans var eitt sinn
formaður Fram og lék á sin-
um tíma með félaginu eins og
reyndar yngri bróðir Guð-
mundar, Þorvaldur. Það kom
því mörgum á óvart þegar
Guðmundur gekk til liðs við
Víking fyrir nokkrum mán-
uðum, eftir að hafa leikið
með fyrstudeildarliði Fram í
13 ár, að vísu með einhverj-
um hléum. Ýmsar krassandi
sögur gengu um ástæður
þess að Guðmundur skipti
um lið, en hvaða skýringu
gefur hann?
ÆTLAÐl AÐ GANGA í VAL
„Það má segja að það hafi
verið komið að þeim tíma-
punkti á ferlinum, að maður
þurfti að breyta til og reyna
fyrir sér á nýjum stað."
Var ástœöan ekki óánœgja
meö tœkifœrin sem þá fékkst
hjaFram?
„Ég var náttúrlega búinn
að vera fastur maður í Fram-
liðinu í mörg ár. Ég meiddist
á síðasta keppnistímabili og
var þarafleiðandi ekki eins
mikið með og ég hefði kosið.
Að vísu fannst mér eins og ég
hefði verið tekinn meira útaf
en ég vildi og það svekkti mig
dáiítið. En það eru ekki nein
illindi eða leiðindi í gangi á
milli mín og Frammara."
Guðmundur segir það hafa
verið erfitt að gera upp hug
sinn þegar hann ákvað að
skipta um lið.
„Ég ætlaði fyrst í Val, en
síðan höfðu Víkingarnir sam-
band og eftir langa umhugs-
un tók ég þá ákvörðun að
fara í Víking. Kannski var
skýringin að hluta sú að Fram
og Valur eru miklir andstæð-
ingar og hafa lengi barist á
toppnum."
Guðmundur svarar engu
þegar hann er spurður hvort
Víkingarnir hafi gert honum
tilboð sem ekki var hægt að
hafna. Hann brosir og segir
að þessi mál snúist ekki um
þannig hagsmuni, að pening-
ar eða önnur gylliboð ráði
ferðinni um í hvaða liði menn
leiki.
En hvernig var aö koma
svona inn í nýtt liö, eftir aö
hafa veriö andstœöingur
þessara manna í mörg ár?
„Ég fann það dálítið í byrj-
un að menn voru tortryggnir.
En fljótlega kom í Ijós að ég
féll ágætlega inn í liðið og
þetta hefur gengið vel síðan
og það er góð samstaða í
hópnum. Þjálfarinn, Logi Ól-
afsson, nær líka vel að tengja
menn saman, hann er mjög
fær þjálfari bæði hvað varðar
líkamlega uppbyggingu og
sömuleiðis í mannlegum
samskiptum."
ÞAÐ ER SVO GAMAN
AÐ SKORA
Hvernig tilfinning var aö
leika úrslitaleikinn i Islands-
mótinu á móti gömlum vin-
um og samherjum ár Fram?
„Þetta var mjög sérstök
reynsla. Þegar í leikinn er
komið verður maður að
gleyma öllu slíku. Þá gildir
bara að vera trúr sínu liði, og
ég geri allt sem ég get til að
skora, því ég þoli svo illa að
tapa leik.“
Hann segir þetta brosandi
og aðspurður hvort það hafi
aldrei hvarflað að honum að
sleppa marktækifæri, þegar
Fram hefur átt í hlut, er hann
fljótur til svars.
„Nei, ertu vitlaus maður?
Það er svo gaman að skora,
jafnvel þótt það sé í Framm-
aramarkið."
Nú hafa oröiö einhver leiö-
indi í kringum Gullskóinn eft-
irsótta, sem veittur er þeim
sem skorar flest mörkin í ís-
landsmótinu. Um hvaö snýst
þessi deila?
„Jú, það hefur orðið ein-
hver óánægja í kringum
þennan blessaða skó. Við er-
um tveir jafnir með 13 mörk,
og aðeins er hægt að veita
öðrum skóinn. Þar sem ég
hef spilað færri leiki og því
skorað hlutfallslega betur fæ
ég skóinn. Þessi regla hefur
gilt í nokkur ár og hliðstæðar
aðstæður hafa komið upp áð-
ur. Ég lenti sjálfur í þessu í
fyrra. Ég skoraði næstflest
mörkin en sá sem var þriðji
hafði spilað færri leiki og
vann því á hlutföllunum og
ég fékk bronsskóinn, — alveg
eins og vera bar."
DRAUMAR UM
ATVINNUMENNSKU
FYRIR BÍ
Talið berst að atvinnu-
mennsku og frægðarsögun-
um sem gengið hafa um ís-
lenska knattspyrnumenn í út-
löndum. Eru þetta kannski
allt ýkjusögur?
„Nei ekki endilega. Þessar
sögur hafa náttúrlega fyrst og
fremst verið af okkar bestu
mönnum og þeir hafa margir
staðið sig frábærlega vel,
menn eins og Ásgeir, Arnór,
Pétur Pétursson á sínum tíma
og Atli, svo einhverjir séu
nefndir."
En hvers vegna komst þú
sjálfur heim eftir fremur stutt-
an atvinnumannsferil?
„Ég fór fyrst til Svíþjóðar
1981 og var þar í um tvö ár, en
það gekk ekki alveg nógu
vel. Mér fór að vísu mikið
fram á þessum tíma, en mér
fannst ég ekki fá þau tækifæri
sem ég átti skilið þarna og
var hreinlega búinn að fá
nóg. Mig langaði heim, þrátt
fyrir að önnur tækifæri
stæðu til boða. Ég fór síðan til
Þýskalands 1987 og komst í
atvinnumannalið, en á þess-
um tíma var mikið um lands-
leiki og ég fór heim að spila
og missti eiginlega sætið út á
það.“
Er draumurinn um aö
veröa frœgur fótboltamaöur í
útlöndum enn til staöar?
„Nei, það er allt fyrir löngu
liðið, ég er búinn að svala
þeirri þrá og þörf. Ég er nokk-
uð sáttur við þetta timabil,
þótt auðvitað hefði það mátt
ganga dálítið betur. En þetta
var þroskandi."
GULLSKÓR EN
EKKERT LANDSLIÐ
í hópnum sem leikur lands-
leik við Dani í þessari viku —
reyndar degi áður en þetta
birtist á prenti — er Guð-
mundur ekki á meðal leik-
manna, þrátt fyrir að vera
markaskorari þessa tímabils,
auk þess að hafa verið kosinn
besti leikmaður ársins af and-
stæðingum sínum. Ertu sátt-
ur við þessa niðurstöðu?
„Ég hef ekki verið í lands-
liðinu síðustu þrjú árin, og er
ekkert að svekkja mig á því.
Það er landsliðsþjálfarinn
sem metur þetta hverju sinni
og ef hann sér ekki ástæðu til
að hafa mig með er það bara
hans mat. Ég er búinn að
spila 19 leiki og auðvitað
væri gaman að spila meira,
en það verður bara að koma
í ljós."
Áttu ekki von á aö hagur
þinn gagnvart landsliöinu
geti vcenkast eftir aö Framm-
arinn Ásgeir Elíasson hefur
tekiö við?
„Nei, ég býst ekkert frekar
við því.”
En hvernig líst þér á nýja
landsliösþjálfarann?
„Mér líst vel á Ásgeir og hef
mikla trú á þeim manni. Ég
tel hann vel að starfinu kom-
inn."
ATLI EKKI í
LANDSLIÐSHÓPNUM
Þaö hefur komiö mörgum
knattspyrnumönnum á óvart
og valdiö sárindum aö Atli
Eövaldsson, fyrrum lands-
liðsfyrirliöi, skuli ekki vera
meö að þessu sinni. Knatt-
spyrnumenn segja aö kveöja
heföi mátt Atla á drengilegri
hátt en nú hefur veriö gert.
Hvert er álit Guömundar?
„Mér þykir ekki hafa verið
staðið rétt að málum. Þetta er
ekki bara mál þjálfarans,
heldur hefur öll stjórn KSI
með þetta að gera. Atli er bú-
inn að gefa allt í landsliðið,
líklega sextán ár, var fyrirliði
í sjö ár og búinn að fórna at-
vinnuöryggi sinu í atvinnu-
mennsku með því að koma
heim og spila alla leiki. Manni
hefði fundist það heiðarlegra
gagnvart honum, úr því hann
var ekki valinn í liðið, að
hann hefði verið kvaddur á
stórmannlegri hátt. Það hefði
mátt hafa samráð við hann
svo hann hefði til dæmis get-
að lýst því yfir að hann gæfi
ekki kost á sér."
Hverju viltu spá um úrslit-
in?
„Þetta er erfitt lið sem þeir
eru að fara að spila á móti, og
ég hlakka til að sjá leikinn. Ég
hefði viljað sjá fleiri úr Vík-
ingsliðinu, stráka sem komu
verulega vel út í sumar. En
um úrslitin er best að spá sem
minnstu."
STÓRIR MENN ERU
SEINIR í HREYFINGUM
Attu eftir mörg ár til viöbót-
ar í knattspyrnunni?
„Já, það held ég, þrjú til
fjögur góð ár til viðbótar."
Ertu kannski á leiö frá Vík-
ingi?
„Eins og staðan er í dag
býst ég ekki við því."
Eru ekki farin aö streyma
til þín tilboö eftir góöa
frammistööu í sumar?
„Nei, það er ekki farið að
koma neitt svoleiðis, maður
veit ekkert hvað verður en
það er ekki ólíklegt að ein-
hver tilboð berist. Eg hefði nú
eiginlega mestan áhuga á að
fá einhver tiiboð um að þjálfa
og þá í yngri flokkunum."
Margir þekkja þennan ein-
kennilega sœluhroll sem
grípur menn þegar þeir sjá
falleg mörk skoruö, en hvern-
ig tilfinning er aö vera þessi
stjarna sem alltaf er aö
skora?
„Það er nú erfitt að útskýra
það. Það grípur um sig mikil
gleðitilfinning, — og léttir ef
um líklegt sigurmark er að
ræða. Þetta gengur jú allt út á
að skora og vinna."
Er ekkert erfitt fyrir þig,
svona smávaxinn, aö vera
innan um alla þessa stóru
menn sem gjarnan eru í fót-
boltanum?
Hann brosir áður en hann
svarar þessari spurningu.
„Það hentar mér mjög vel að
lenda á móti stórum mönn-
um, þeir eru oft svo seinir í
hreyfingum. Og ég minni
bara á að þeir kappar Marad-
ona, Keegan og Atli Einars
eru ekki háir í loftinu, — þótt
ég sé ekkert að líkja mér við
þá að öðru leyti."
Helduröu aö Frammarar
geti fyrirgefiö þér að hafa
skoraö svo mikiö aö þeir
misstu af titlinum?
„Já, þeir gera það örugg-
lega. Ég er líka sérstaklega
ánægður með að hafa Fram í
öðru sætinu, ég náttúrlega
verð alltaf F: mmari, — þótt
ég sé Víkingur í dag."
Björn E Hafberg