Pressan - 30.12.1992, Síða 7

MIÐVIKUDAGUR PRESSAN 30. DESEMBER 1992
7
*******

Svavar Egilsson; Var nýlega úrskurðaður
persónulega gjaldþrota og hefur dvalist
erlendis undanfarið.
RANNSOKNARLOG-
REGIAN KOMIN MED
BOKHALD VERALDAR
TIL RANNSÚKNAR
Rannsókn á
bókhaldi ferða-
skrifstofunnar
Veraldar leiddi
margt skrýtið í ljós
og þykir það að
minnsta kosti í
litlum tengslum við
raunveruleikann
hvað svo sem fleira
kemur í ljós.
Ríkissaksóknari sá
ástæðu til þess að
senda málið áfram
til Rannsóknarlög-
reglunnar, en að
þeirri rannsókn
lokinni verður
ákveðið hvort
ákæra verður gefin
út á hendur
Svavari Egilssyni.
Ríkissaksóknari hefur nú feng-
ið til meðferðar skýrslu sem unnin
hefúr verið upp úr bókhaldi ferða-
skrifstofúnnar Veraldar. Á skipta-
fundi þrotabúsins kom fram sá
vilji bústjórans, Brynjólfs Kjart-
anssonar hæstaréttarlögmanns,
að láta fara fram bókhaldsrann-
sókn þrátt fyrir að augljóslega
væru litlir peningar til í búinu. Það
samþykkti skiptafundur. Þessi
skýrsla liggur nú fýrir og sam-
kvæmt heimildum PRESSUNN-
AR var niðurstaða hennar á þá
lund að ástæða þótti til að vekja
athygli ríkissaksóknaraembættis-
ins á málinu.
Að sögn Sigríðar Jósepsdóttur
hjá saksóknaraembættinu var þar
móttekin ítarleg skýrsla sem bú-
stjóri hafði látið Iöggiltan endur-
skoðanda gera. Sigríður sagði að
þessi skýrsla hefði síðan verið
send áffam til Rannsóknarlögregl-
unnar sem er nú með málið til
rannsóknar.
Það verður síðan ríkissaksókn-
ara að ákveða hvort niðurstaða
þeirrar rannsóknar gefur tilefni til
opinberar ákæru á hendur Svav-
ari Egilssyni, aðaleiganda fyrir-
tækisins, og annara sem um rekst-
urogbókhaldiðsáu.
Það að nú verði unnið að opin-
berri rannsókn á bókhaldi Verald-
ar kemur fáum á óvart enda hefúr
bókhald fýrirtækisins verið með
eindæmum. Má sem dæmi taka
að lausafé félagsins var bókfært á
90 milljónir króna í reikningum
fyrirtækisins en seldist síðan á að-
eins tvær milljónir króna.
STÓRKOSTLEGT OFMAT Á
EIGNUM
Samtals var lýst kröfum upp á
250 milljónir króna í þrotabúið en
á skiptafundi lýsti bústjóri því yfir
að margir kröfuhafa hefðu ekki
haft fýrir því að lýsa kröfum.
Það kom strax fram í skýrslu
bústjóra að eignir voru stórlega
ofmetnar og bendir margt til þess
að það hafi verið gert beinlínis til
að draga upp ýkta og bætta mynd
af stöðu fýrirtækisins.
I skýrslu bústjórans á sínum
tíma var bent á reikningsfærslu á
verðmæti innréttinga og hús-
gagna: „Það vekur athygli að
kaupverð innréttinga og áhalda er
78,5 milljónir. Eldti er bústjóra
ljóst hvaða innréttingar og áhöld
er þama átt við, en bersýnilega er
þama um talnaleik að ræða, sem á
ekkert skylt við raunveruleikann."
VIÐSKIPTIN MEÐ HÓTEL
HÖFÐA
Viðskiptin með Hótel Höfða í
Skipholtinu hafa ávallt verið sér-
kapítuli í þrotabúinu. Hótelið var
skráð sem hlutafé upp á 150 millj-
órrir króna inn í Veröld þó að veð-
setningar þess reyndust langt um-
fram verðmæti. Eftir nauðungar-
sölu á eigninni er hún nú komin í
eigu Búnaðarbankans.
Við gjaldþrot Veraldar kom í
Ijós að gerður hafði verið leigu-
samningur um rekstur Hótelsins
við bróður Svavars, Egil Egilsson.
Samningnum var þinglýst 2. des-
ember 1991 en látið líta út þannig
að hann væri frá árinu 1988.
Samningurinn var til 10 ára og átti
að vera greiddur að fullu. Þessa
leigusamninga kærði lögmaður
Búnaðarbankans til RLR vegna
skilasvika þar sem talið var að
leigusamningarnir hefðu ein-
göngu verið gerðir til málamynda
til þess að þeir gætu hagnýtt sér
tekjur af hótelinu á kostnað eig-
enda, þ.e.a.s. Búnaðarbankans.
Þessi kæra var síðan afturkölluð
eftir að þeir bræður samþykktu að
faraúrhótelinu.
Það sem mun nú þurfa að
rannsaka er tilfærsla á fjármun-
um, en áðurnefnd skrásetning á
Höfða sem hlutafé inn í Veröld
var gerð án þess að nokkur fylgi-
skjöl finnist þar um; enginn kaup-
samningur eða afsal fannst fyrir
þessu hlutafjárframlagi, en Hótel
Höfði var persónuleg eign Svav-
SKEIKAÐISVAVARIUM 50
MILLJÓNIR VARÐANDI
REKSTURINN?
Yfirlýsingar Svavars um rekstur
Veraldar hafa reynst lítið í tengsi-
um við veruleikann. Má sem
dæmi taka að í september 1991
sagði hann í samtali við Morgun-
blaðið að hagnaður fýrirtækisins
væri 15,2 milljónir en við rann-
sókn á bókhaldinu kom í ljós að
fýrirtækið var rekið með ríflega 36
milljóna króna tapi fýrstu 10 mán-
uði ársins. Þarna virðist því Svav-
ari hafa skeikað um 50 milljónir til
og frá um stöðu fýrirtækisins.
Rekstur Veraldar virðist reynd-
ar hafa verið með eindæmum frá
því það tók til starfa 1989. Á fýrsta
starfsári var tap félagsins 34,5
milljónir. Á árinu 1990 var tapið
28,5 milljónir en þá var skráð eig-
ið fé upp á 57,5 milljónir króna.
Margt hefur verið tínt til hér áð-
ur í PRESSUNNI sem krefst nán-
ari rannsóknar. Má þar nefna
meðferð á greiðslukortaseðlum
fyrirtækisins sem voru seldir í
stórum stíl. Einnig var margt ein-
kennilegt við útgáfú farseðla sem
gjarna voru notaðir til að gera upp
skuldir sem komu Veröld ekkert
við.
Sigurður MárJónsson
CARL
/. Eiríksson er án efa þrætu-
púki aldarinnar en nú er hann
búinn að senda enn eina kær-
una frá sér. Kunnugir segja að
kærusafn hans fari að nálgast
hundraðið. Það fer ekki fram
sú skotkeppni hér innanlands
að hann kæri ekki framkvæmd
hennar. Það er kanriski skiljan-
legt því einhverra hiuta vegna
gleymist alltaf að segja Carli ffá
keppninni, framkvæmdin er
röng, niðurstöðumar falsaðar
og til að bæta gráu ofan á svart
er alltaf vitlaus maður kosinn
sem skotmaður ársins. Eftir
því sem komist verður næst
eru Ólympíuleikarnir eina
keppnin sem Carl hefur ekki
kvartað yfir enda reyndist hún
honum mikið hjartans mál. Og
annar fslendingur með hjartað
á réttum stað er
KRISTJAN
Jóhannsson stórtenór sem er
kominn heim til að gleðja land-
ann og borða norðlenskt
hangikjöt. Kristján hefur
óspart pundað á landa sína fýr-
ir að hafa ekki áttað sig á
heimsfrægð hans. Um leið hef-
ur hann upplýst að það snúist í
raun um afgeran tittlingaskít
að hann skuli ekki vera búinn
að syngja sig opinberlega inn í
hjörtu Islendinga. Tíu milljónir
til eða frá séu slíkir smáaurar
að honum finnst varla taka því
að nefna það. Það eru líka aðrir
sem eiga að borga. Þessi upp-
hæð stendur hins vegar í Olöfu
Kolbnínu Harðardóttur
óperustjóra sem greinilega hef-
ur ekki séð svona mikla pen-
inga niðri í óperu. Væri ekki
ráð að setja upp Betlaraóper-
una og rukka frumsýningarlið-
ið einu sinni um raunverulegt
miðaverð? Það var hins vegar
ánægjulegt hjá ríkissjónvarp-
inu að hafa spjallþátt með
SIGURBIRNI
Einarssyni biskupi yfir jólin.
Það var Jón Ormur Halldórs-
son sem ræddi við Sigurbjörn
og umræðuefnið var kristni.
— Sem er mjög vel til fundið
því þeir eru báðir frægir fýrir
að hafa áhuga á flestum öðrum
trúarbrögðum en kristni. Þá
var þátturinn skemmtilegt
dæmi um hvernig sjónvarps-
þáttagerð myndi líta út ef Há-
skólinn fengi sitt eigið sjón-
varp. En varnarræða vikunnar
kom ffá Bimi Inga Bjömssyni,
kjötmeistara, sem geystist fram
á ritvöllinn til bjargar „þjóðar-
rétti“ fslendinga, hangikjötinu.
Birni Inga fannst ómaklega
vegið að hangikjötinu í „Blaði
allra landsmanna" en sem
kunnugt er þá er meira líf í
kjötinu en flestir vilja. Björn
Ingi sagði það vera vegna þess
að saltpéturinn væri horfinn úr
kjötinu auk þess sem þjóðin sé
orðin svo steríl af hreinlætinu
að hún þoli ekki neitt kvikt í
matnum. Látum það liggja á
milli hluta en það er hins vegar
spurning hvort það sé rétt að
hangikjötið sé hinn eini sanni
„þjóðarréttur“? Hvað með salt-
fiskinn, ýsuna, slátrið, ora-
baunirnar, gaffalbitana, lamba-
lærið, kokteilsósuna, þorra-
matinn, gellurnar og sviðin? —
Já, og rjúpuna áður en
meistaraskyttur eins og Carl J.
Eiríksson skutu hana út af
landakortinu?