Pressan - 17.03.1994, Blaðsíða 15

Hverjir voru hvar?
Á Hótel Búðum um helgina í þrítugsafmæli
hjá Ingvari Þórðarsyni, fyrrverandi Regnboga-
silungi og nú vert á Hótel Búðum, voru auðvit-
að frúin hans, hún Arndís, og Heiða móðir
hans, Viktor Sveinsson yfirmaður, Hallur
Helga veislustjóri og bræður hans þeir Tóti
bró, og Daníel ásamt betri helmingunum,
Hjörtur Howser mætti með hljómborðið, Ág-
ústa í Sparisjóðnum, Helgi Björnsson sem átti
besta djók ferðarinnar er hann sást berrass-
aður við brúna að skoða Moggann. Þarna var
einnig Arnór Björnsson
garðyrkjumaður og síðast
en ekki síst Stefán Snær Grétarsson, sem að
sögn sló Helga Björns út af laginu.
Hjónin Jóhann Sigurðarson og Guðrún Arnar-
dóttir sátu að snæðingi á veitingastaðnum Síam
á föstudagskvöld. Auk þess voru þar saman-
komnir nokkrir félag-
ar úr Dómkórnum.
Á veitingastaðn-
um Marhaba kvöldið
eftir, nánar tiltekið
við hárómantíska
hringborðið, snæddi
Áskell Másson tónskáld.
Frikka og Dýrinu á laugardags-
kvöldið var Hildur Helga Sigurðardóttir, fréttaritari RÚV í
Lundúnum, í fylgd Unnar Jökulsdóttir og Þorbjörns
Magnússonar heimshornaflakkara og Bubble-
fliesgengið lagði undir sig efri hæðina.
Þarna voru einnig Stefán Jónsson
leikari, Jón Ólafsson nýdanskur
aldreibeturútlítandi, Kristín Ólafsdóttir
morgunhani á rás tvö, Katrín Baidurs-
dóttir, turtildúfurnar Heiðrún Anna Björns-
dóttir og Baltasar
Kormákur, Ingibjörg og
Lilja Pálmadætur, Egill Ól-
afsson og Tinna Gunnlaugs-
dóttir, félagarnir Kjartan, Þor-
lákur og Jón. Og ekki má gleyma
landsliðinu í Ijósmyndun þeim Einari
og Eiði Snorra sem síðar um kvöldið
fóru í Ingólfscafé. Á föstudagskvöldið sá-
ust síamstvíburarnir Einar og Eiður á
nákvæmlega sama rúntinum, frá Frikka yfir á
Ingólfscafé. Segið svo að PRESSAN fylgist
ekki með.
Þá reyndi tíðindamaður PRESSUNNARwö Bíóbarinn I fyrsta sinn í
langan tíma en hafði ekki erindi sem erfiði vegna feikilangrar raðar og
ískulda.
Prinsessan gullfallega hvergi nærri sest í helgan stein
vtaUg. tte* >s
ftkam teU* w'&H. Vtóew c*>
i»emt
<T ih* p'&r&vtjM
te
**jx*t**f
<em i*f Mam » ....0
5. «•>« * <*> * *$$$&$£
>óí> *rtb íff T V JHH|
****** te * •*&
im’mi WxMxi
*s te
Tí* 'maw v*ti m te*
iMf&iim: &x*> *
tteí
CMtesWm* Im&m mf'**
úé t HWtmn xw íwí
'MÚ stiwt »>»»«* «
vsmÍK W* '<**'
íssw’hite iht *íí
•iítíkWmnW
WaW * **>& tef wtet ww»ssssí>
taá tíft t*&t> mfrm m tOm&m
<? m íttesfc. ste't áWi kt* Ctí iit
*&« ffiímwWmtsit.
ixkiwtí vitot ítóftteftV tex* >. ,
m * ám te te* <sm mm» *teg
ítiðiwi itiíf* * mc* itéxm md <&
iw tessj *i> m »tejm
mmx.mi-
♦yv* vt ’ntmtsi *
M- *«** íme <mm*
itx> <»ií< fc*r**S fifaam
Uwwi* >*w>,
ÍSiTftíhá- íteteteSteáUfejjjM
pressunm
PRESSAN á einhvers staðar dularfullan
heimildamann sem sendir fax í hvert skipti
sem eitthvað er í gangi hjá Leoncie, prins-
essu, söngkonu, tónskáldi, dansmey og
kokki með meiru. Eins og blaðið hefur áð-
ur sagt frá hyggur Leoncie á frægð og
frama á Indlandi og ekki annað að sjá en
hreyfing sé komin á þau mál.
:;,...•<•• *"> ■■:•••> » '>•> . ">•.•
*4'< , &W
< i>>: imt* <* i<ý
m teiiíteiteKíf'
r.&tte
(.Oií
! >.'><• >>>: >>í P*< : W' *
i ■■■.*■ fe.;
«><i: í >»
x><ívt> ?MW>|t»M»ÍCttW!
:'>>«.# >:', '<■><>.»< IV
< ,< >K »«**' iív*< <»>».
*?•*£!! <#*fcter
tecterijíásísáa ^v'íiteff
.>4>í|*f<»* rta*. fc s<><í»í»*íöI
€< 'oi o-fftítíS >•<■
^.f; í«te> t* ttef
< «:>>? <?? *ii>< iíf ibe i 0 ðyitet*
r«íi' > •<«: ftcöWPÞftWWi
^tecs. s*'<< »*>»**# *
«.rc<. •<><■.?■ ii<i>>4Bj|r iteayöii
é»tmm Jd Taft
tefeít'. €<*> f»te«s íteS
fixwftfift.. Vív >«iiii>» w'«;attfe*
:fttef*ciíi<Wii;ií tteí fteií««fc
«*>» «»4 te* <.»&%*** >><te
*>«>#, *terte«*:>: i»>ií >•*:»<*
«•>.<>><<. i*>» <«*»
,»*■«•. te».i Tis*.<* SBfewfe'
WMdm tmmtom te >
tfftí'
* C»>OÍ fe» i«ÍO
■
ff Tteúífeite Xxfvw&i *f
lcíiitóifMO?
$«*&»**•»
*.'*c*i'ite:>< : *f te*>»* «*«wíy
•• Pf<>*Í<M*8
: <*♦*:. i-Vy :*tf iftfefeii ite: Sgfeí
,<<¥*>. tte i>«< te> iKfWfi, iite« (**■
s teteí*. te: *«iöf*^*
ífeii. ii-*; <í iSí4.>r>ti« átfetefeg
i<, >-><.<<>ftv<>.<> <i"f*<>>;<•
fe«i*t*:i*i»fte* Ti>i*íte«!»i«<ite
és-ifetes iWrcmmaf***! .
iitoífe. wfeSí xfeií** wík feaáTf*
í Éýfeteft * »*,<f* íitftá
ii.iite'í. V<i« ‘.m |k<í •(«;
i>>?*ifeite1teí^'»
Mntéoái itet* wfefete te*
i<< ífete ftteðfi |
£<>•■;>< fítttefti <>:áf' '>«>:<£ %
tefejikfeKftfefeft *<te fe;>. iifft?
<te fter í>'*í i:*> átetete
(fexi. ftiteá Cftfe«tei:fi* íftite
><■■•♦; i&efeffffftfeo *"
•«*?>:»«• fttefeíft >v<f?*f .ftíft <*
0mm-. ’fMwm* **«>* **«
íftfftö >.<»•« feftcite ‘ * ■>< «■> >te
sxtftte. s < ftfttf ft’ >:>f-> ♦ <»#;*><
te,:«*4fteíftte<rft <f ........-
iii>aft* teteí teífi:
Tteííft’Wífttete*'':1
pwsfetetefesif^s
ftteiM' te<*i íifef te *fte ÍKftifiija
.ftsft. fBítete íte ftfffte í:«?ft>ig
Wmmi.
yfitádM texxteiif».ií-.y.g
Vmí&rimtii
aásmœwm Cmí'4
W*íW> *.*■*■
ote JftOite <>< >:
Sfifttefeteft tafetft
teftSft: ««*» »*i Tfeítiftftte
ftíi.ttefs: »fte xffeift* Jfe»*'>
ftt.* >f<<*5>«ft*ífí>: „VSte <'i ii
i*tesfftte*:Tí feteíííteiáite'
Wsrm«f
•?ffít*f.*»>**.'<>!
Jt»#ff»«ÍÍ!
A*f*ffte, teft
S&ftíft-tóteteXft J
«, Sftffte S.fí^feftí; (W'ft-X
!«<!»»« fWÍ*tft*W.W»M>f Mí.iaa *.!«>»,
l#<:ft*ft:S; fe*« ftiiftá feftftij
ifKftteíxf tei«* te '
LEONCIE í Times of India,
„the Biggest Paper in india“
eins og segir í faxinu.
Faxið sem barst nú fyrir stuttu er með Ijósriti úr blaði sem heitir Times
oflndia, en það ku vera stærsta dagblað á ensku í Indlandi. Þar getur
að líta stóra mynd af henni Leoncie okkar á blaðsíðu sem heitir „Hér
og nú" (Here & Now) og grein undir fyrirsögninni: Indversk prinsessa,
hver þá? Þar stendur m.a. að blaðinu hafi borist stórfurðulegt bréf frá ein-
hverjum sem kalli sig Leoncie, indverska prinsessu og titli sig söng-
konu/tónskáld/dansara frá íslandi og sú sama hóti því að koma til Ind-
lands fljótlega. „Hvers vegna?" spyr grein-
arhöfundur. „Jú, hún segir sig einstaka og
hafa numið tónlist við Trinity College og
hljóðriti plötur sínar án nokkurra tónlistar-
manna." Greinarhöfundur segir að það
komi ekki fram á hvaða hljóðfæri hún sér-
hæfi sig, en veðjar á að það sé trompet. Og
hann heldur áfram að rekja efni bréfsins:
„Sú ágiskun er ekki úr lausu lofti gripin.
Faðir hennar ku spiia á trompet og saxófón
fyrir Hindi Films og bróðir hennar er víst
þekktur tónlistarmaður sem spilar I nætur-
klúbbum I Bangalore. Hún lætur þess óget-
ið hverjir þeir séu, en ef þeir eru frægir þá
ættu lesendur að láta þeirri spurningu
ósvarað."
Greinarhöfundur Times of India hefur greinilega mjög gaman af þessu bréfi og hann heldur áfram að segja lesend-
um sínum frá efni þess:
„í bréfinu kemur jafnframt fram að lög hennar hafi slegið í gegn hjá yngri kynslóðinni í Tékkóslóvakíu vegna þess að
þeir séu búnir að fá sig fullsadda á Madonnu og „kynferðislegri úrkynjun" hennar. Eitt laga hennar ber meira að segja
titilinn „Madonna is Dead" (Madonna er dauð). Þá er ekki síður fyndið að eitt laga hennar, „Save sex", en þar beitti hún
allri sinni jóga-orku í textasmíðina, sé algjör smellur og spilað svo mikið á útvarpsstöðvum að hún er hrædd um að
geisladiskurinn sé að eyðast upp."
Og áfram heldur greinarhöfundur að lesa bréfið: „Vegna þess hvað hún er mikill baráttumaður kallar fólk hana gjarn-
an Gandhi, en hún segir því að gera svo ekki." Greininni lýkur á orðunum: „Jæja, góðar stúlkur fara til himna, slæmar
stúlkur fara hvert sem er. Varið ykkur því á indversku prinsessunni Leoncie."
LEONCIE í sögufrægum
nærbuxum sem kenndar
hafa verið við Jón Baldvin
Leoncie í indversku
Til guðfræðinema
Ágætu guðfræðinemar.
Það hefur löngum farið fyrir
brjóstið á íslensku nútímafólki
hvað kirkjan er gamaldags. Þess-
vegna grípur fólk í æ ríkari mæli til
nýtískulegri haldreipa gagnvart ei-
lífðarmálunum, s.s. stjörnuspeki,
innhverffar íhugunar, heilunar,
miðla og heilsufæðis, sem reyndar
á allt rætur að rekja aftur fyrir
Krists burð. Kirkjan býr að alda-
gamalli hefð varðandi hvemig eigi
að bregðast við þegar traust fólks á
henni rýmar. Þegar Lúther á sínum
tíma fór að vefengja ýmsar kenni-
setningar kaþólsku kirkjunnar með
akademískum rökum var hann
fljótlega bannfærður og hið intel-
lektúala batterí kirkunnar svaraði
mótbámm hans með að lýsa yfir
óskeikulleika páfa í trúarefnum.
Það skiptir m.ö.o. engu máli á
hverju maður byggir skoðanir sín-
ar; ef páfinn er ósammála hefur
maður einfaldlega rangt fyrir sér og
óþarfi að ræða það ffekar. Sam-
kvæmt þessari sannkirkjulegu for-
skriff hafa kirkjuþing og presta-
stefna hérlendis varað við nýöld-
inni og látið þar við sitja. Besta að-
ferðin til að sigrast á vandanum er
að banna hann eða a.m.k. vara við
honum nú þegar bannfæringar-
vopnið er horfið. Ef ég þekki kirkj-
unnar menn rétt mun Mammons-
dýrkun þjóðarinnar vafalítið fá á
baukinn á þessum sama vettvangi
innan tíðar og ekki bera sitt barr á
eftir.
OPIÐ BRÉF
DAVÍÐ ÞÓR
JÓNSSOIXI
Þó hafa raddir innan kirkjunnar,
einkum hinar yngri og óreyndari
sem ekki þekkja söguna og hefðina,
reynt að laga kirkjuna að nútíman-
um eins og hann er, en ofbeldi og
skemmtanafíkn ríða húsum í hinu
firrta nútímasamfélagi. Leikmenn
hafa jafnan stutt þessa viðleitni til
að koma kirkjunni í takt við tlm-
ann en svo bregðast krosstré sem
önnur. Á árshátíð ykkar fyrir
skemmstu mátti sjá þessa viðleitni í
reynd, en í stað þess að fagna henni
og gera hátt undir höfði í fjölmiðl-
um var eins og öll nýjungagirni
hyrfi út í veður og vind og gamla
góða íhaldssemin réð ríkjum.
Hvernig dettur ykkur líka í hug að
skemmta ykkur eins og annað fólk?
Þið eruð jú að læra til að verða
vígðir menn, en það jafngildir því
að vera helgir menn í huga fólks.
Það er ekkert tiltökumál að heim-
spekinemar súpi jólaglögg og gerist
ölir, gangi yfir bíla á bílastæðum og
kasti jafnvel af sér vatni annars
staðar en þar sem arkitektinn hafði
gert ráð fyrir. Slíkt er enginn íjöl-
miðlamatur heldur bara fallegt og
heilbrigt. Auk þess er það bara í
stíl við skemmtanahald þjóðar-
innar á öllum tímum, ungt
fólk að gera sér glaðan dag.
Allir sem komnir eru til vits
og ára hafa verið í þannig
partíi. Þið hafið hins vegar al-
gera sérstöðu gagnvart Guði og
mönnum. ímynd óskeikulleika
presta er svo rótgróin í vitund
þjóðarinnar að hvert rykkom
sem á hana fellur kippir
stoðunum undan bjargi
trúarinnar.
Fólk vill hafa prest-
ana sína utan hins
mannlega samfélags.
Fólk leitar til prestsins
þegar raunir hvunn-
dagsins em að sliga
það. Hvernig getur
nokkur maður leitað
til prests með raunir
sínar hafi hann dottið í
það með prestinum helgina áð-
höndin og að
stiginn sé slík-
ur Hrunadans
á skemmtun-
um þeirra að
konur fót-
brotni er
ófremdar-
á s t a n d
sem blæs
heilagleikann
eins og ryk af ásjónu
P.S.: Sjálfur er ég guðfræðinemi,
en var því miður ekki viðstaddur
árshátíðina. Einhverjar sögur eru
þó á sveimi um að ég hafi átt hlut
að máli varðandi það sem ffétt-
næmt þótti við hana. Hérmeð lýsi
ég því yfir að ég skal taka á mig alla
söldna, mig munar minna um það
en marga aðra.
ur? Hvemig getur slíkur prestur
fordæmt viðkomandi?
Hvemig á ffáskilinn
prestur að geta tal-
að á milli hjóna?
Slíkur prestur
þekkir af eigin
raun tilfinn-
ingaóreiðuna
sem sam-
lífi
kynjanna getur fylgt, finnur jafnvel
til samkenndar með
fólki og er því alls-
endis ófær um
að hvetja fólk til
að reyna til
þrautar að láta
hörmungar-
ástandið blessast
bamanna vegna.
Að guðfræðinem-
um í glasi gerist laus
prestsins. Presturinn verður að
vera syndlaus til að sóknarbörn
hans geti treyst honum fyrir sálu
sinni. Prestur sem ekki getur fyrst-
ur varpað steini í hina bersyndugu
er ekki starfi sínu vaxinn.
Takið þetta til alvarlegrar íhug-
unar. Sálarheill þjóðarinnar er í
húfi.
Kær kveðja,
Davíð Þór Jónsson.
„Hvernig detturyhkur í
hug að skemmta ykkur eins
og annað fólk? Þið eruð jú
að lœra til að verða vígðir
menn.
FIMMTUDAGURINN 17. MARS 1994 PRESSAN 15B