Tíminn Sunnudagsblað - 15.10.1967, Qupperneq 8

iftur á bak, en sterkan mann þarf
tð fá til að halda um ökla þess,
rr freistar, ef hann á ekki að hrapa
til jarðar. En launin eru, sem sagt,
inikil: ódauðleg maelskulist. En auk
raælskunnar, hefur verið sagt, að
rnenn öðluðust lífslán og frama við
tnertingu steinsins, eins og skáldið
t’rancis Sylvester Mahony frá Cork
lætur sina frægu persónu, Föður
Prout, komast að orði í vísu þessari:
„There is a stone that whoever
kisses,
Oh! he never misses to grow elo-
quent.
‘Tis he may clamber to a ladies1
chamiber,
Or become a member of parlia-
ment.“
En þetta mundu nú vera ýkjur,
cein skáldið bætti við þjóðsöguna um
i.-eiiáan fornhelga stein.
Flensborgurum gekk yfirleitt vel
i 'ð, sigrast á fyrrnefndri þraut, þeim
Lcin reyndu, enda þaulæfðir í hvers
Uonar líkamsmennt. Hins vegar varð
cin unga stúlkan fyrir því óhappi að
Blarney-kastali.
missa forkunnargóða myndavél efst
úr kastalanum niður á jörð. Þegar
að var komið, sást, að hún hafði
öll mulizt mélinu smærra.
Hádegisverður var etinn í helzta
veitingahúsi borgarinnar, hin ágæt-
asta máltíð og vel fram reidd, sam-
fellt borð fyrir alla í ferhyrning,
leiðbeinendur og bílstjórar við eins
konar háborð. Yfirþjónn gekk á milli
til að líta eftir, að allt færi vel
fram. Hann kom til mín, þangað
sem ég sat, og talaði við mig góða
stund milli rétta, lét þess meðal ann-
ars getlð, að þar hefði nýlega kom-
ið íslenzkur söngkór (frá Keflavik)
og getið sér hið bezta orð.
Að lokinni máltíð dreifðist hóp-
urinn. Flestir fóru að verzla. Sá, er
þetta ritar, hafði þó fremur hug á
öðru fyrst: að iíta á listasafnið í
Oork. Jakob ók mér langleiðina þang
að og vásaði mér á það. Sem ég
kom inn, virtist fara fram viðgerð á
húsinu, en þó voru safngripir til
sýnis, ókeypis. Einkum vöktu athygii
mina myndir úr þjóðlífi og af sjálf-
Stæðislbaráttu íra. Minnisstæðastar
urðu mér tvær myndir: Á fiskimark-
aðinum, eftir Soirle Mac Cana, og
Suðunbyggjar (Men of the South),
stórt málverk af brynjuðum her-
mönnum með byssur, eftir John
Keating, enda hafa Corkbúar löng-
um þótt harðir í frelsisbaráttu þjóð-
arinnar og gæddir miklum frjáls-
huga. Hefur Cork því stundum ver-
ið nefnd Uppreisnarborgin, og þyk-
ir bera það kenningarheiti með
réttu.
Með endurvakta frelsisást í hjarta
hvarf ég aftur á vit samtímans og
daglega lífsins. Varð mér nú geng-
ið inn í nokkrar verzlanir, meðfram
í þeim tilgangi að kynnast ofurlítið
tfólkinu, þvl að hvergi hefur mér
fundizt betra tækifæri til þess á
stuttri stund en með því að verzla
við það, og þóttu mér tvær smáibúð-
ið álitlegastar. Önnur hafði föt á
boðstólum. Þar gerði ég ekki aðeins
atfbragðs verzlun, heldur voru og
þeir menn, sem ég skipti við, svo
alúðlegir og blátt áfraim, að slíkri
Framhald á 910. síðu.
„There is a stone that whoever klsses, he never misses to grow eloquent". Og
þessari stúlku tókst aS kyssa stelninn á réttan hátt, svo aS ekki bregzt mœlskan
hennl. L|ósmynd: Helgi R. Gunnarsson.
896
/
T t «1 » M N — SUNNUDAGSBLAÐ