Tíminn Sunnudagsblað - 17.12.1967, Síða 18

daginn út í r,vær frægar eyjar —
Herraey og Frúarey, gömul
klaustrásetur.
En aðsóknin er mest aS frægri
höll Lúðvíks Bæjarakonungs í
Herraey, og sækir þangað fjöldi
ferðafólks. Höllin er tæplega ald-
argömu'l. Lúðvík lét byggja einar
átta hallir, hverja annarri skraut-
legri og íburðarmeiri, en þessi er
talin hápunkturinn, og er ótrú-
lega hlaðin skrauti og listaverkum.
Því trúir enginn óséð.
Viðhafnarsalurinn er rúmlega
níutíu metra langur (Göngin eftir
endilöngum Háskóla íslands munu
vera um sjötíu metrar). Salurinn
er afar skrautlegur og eingöngu
lýstur kertaljósum. Sitja kertin
hátt uppi í glitrandi ljósakrónumi
Var talið, að fjörutíu manns væru
um bálftíma að kveikja á þeim
öllum. Hvarvetna í höllinni gefur
að^íit.E 'ivr;>;yl1t (réskurðarútflúr.
og hefur konungur auðsjáanlega
haft mörgum frábærum tréskurð-
armönnum á að skipa. Færir iðn-
aðarmenn hafa lifað hátt á hans
dögum og haft næg verkefni. Þeir
lifa lengi í verkum sínum.
Lúðvík konungur eyddi geysi-
miklu fé í byggingar og listaverk,
studdi ennfremur öfluglega Wagn
er og fleiri listamenn og hafði
mætur á landa okkar, Thorvald-
sen, svo að dæmi séu nefnd. Það
var ástriða hjá honum að byggja
hallir.
„Þetta skraut. mun eiga fáa sína
lika í veröldinni, en þjóðin var
þjáð og mer.gsogin“, sagði leið-
sögumaðurinn, snaggarategur ná-
ungi, sem minnti á skólabróður
minn, Jón Sólnes.
Konungsrúm eru tvö í höllinni,
en aldrei svaf kóngur í öðru þeirra,
það var bara haft til að sýna
gestum. Neðan úr eldhúsi flutti
lyfta borð hlaðið krásum upp a\»
rúmi konungs. Hann var myrkfæl-
inn og notaði mörg kerti við sæng-
ina. Brúðarvagn afar skrautlegan
lét hann smíða, en aldrei var sá
vagn notaður. Nefna má bláa sal-
inn og ýmsa aðra sali. Ferðamönn-
um var hleypt inn i hópum og
túlkað á ensku, þýzku og frönsku.
Það tók langan tíma að skoða höll-
ina, og var þó farið hratt yfir, til
dæmis speglasalinn. Er mjög líkt
eftir Versölum Lúðviks franska.
Eru meira að segja málverk af
sömu frillunum yfir sænginni.
í Frúarey er enn nunnuklaust-
ur. Systurnar eru landskunnar
fyrir Ijúffengt brauð, sem þær
baka, og ágætan líkjör, klaustur-
bruggaðan. Selja þær hvort
tveggja með góðum hagnaði. Mjög
gömul og merkileg klausturkirkja
stendur í Frúarey og leggja marg-
ir leið sína þangað.
Hallarbrunnur og klukknaspilsfurn I Salzburg.
Eftir skemmtilega heimsókn í
Herraey er haldið áfram til Salz-
borgár og leitað gistingar. Við fá-
um herbergisávísun á járnbrautar-
stöðinni og flýtum okkur, þvi að
allt er fullt af ferðamönnum, svo
að oft kvað vera erfitt að fá gist-
ingu. Er talið, að um hálf önnur
milljón ferðamanna heimsæki
borgina á ári. Við vorum heppin
og fengum strax herbergi, uppi
yfir stórum bílskár. Þar var hrein
legt og verð hóflegt, en samt tals-
vert hæiTa en í Týról. Beint á
móti gluggunum blasti við hið
638 metra háa Kapuzinerberg,
nærri þverhnípt eins og fugla-
bjarg. En í stað hvanna vaxa þar
tré og runnar alveg upp á brún-
ir. Virðist skógurinn vaxa út úr
berginu og mun hann hafa rætur
sínar á smástöllum og í sprungum.
Löng borgargata liggur meðfram
hamrinum: Þið getið hugsað ykk-
ur stræti fram með Heimakletti.
Nokkrar gamlar byggingar hall-
ast alveg upp að berginu. Kirkja
hins sæla Blasíusar, byggð á 14.
öld, stendur fast við klettana og
er mjög fögur. Þegar við gengum
götuna undir berginu í hálfrökkri
um kivöldið kom mér ósjálfrátt í
hug „Ólafur reið með björgum
fram“. En það ævintýri þekktist
miklu víðar en á íslandi og er til
í ýmsum myndum víða um Evr-
ópu, alla leið suður á Balkan-
skaga. Er Ólafur í sumum sögun-
um göfugur riddari, sem álfkon-
um lízt vel á og freista hans al-
1122
r f M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ