Tíminn Sunnudagsblað - 11.05.1969, Blaðsíða 2

MMMWMBMWMMHMKHMHMMMH
BRÉF TiL BJARGAR
Það kom ú'ði í kvöfld á þyrsfca
jöið, og þre®táirniiir synigija afllt
hvað aif tetour í gfleði sinmd yfiir
deyfuinm'i. Þeir flöigra greiin af
gredn í a'Skimuim með trifcm og
tlbriigðum og kumna sér ektoi
læti.
Norður í Kísiigúi-iu er ldtoa
suimgdð og kveðið. Halflámn á gúir-
vinmsflummd er orðimm nær fjöru-
tíu milljúndir, og hamrn verður
viðflíka fraimveigis. Þó er hyggja
fróðra mamma, að jafrna megi
metin, ef notokruim hundruðuim
miljóna er varið tdfl þess
að ráða bót á mi®smiðumi, emda
fá þá lílka tóflif menm tál við-
bótar vinnu við fyrirtætoið. En
um þetita er ektoi a@ saflcaist. Það
voru fimir menin, útfliendinigar,
siem gerðu sig setoa um stoetokj-
uma, og þeir bera auðviitað ekki
neina ábyrgð á gerðum sírnum
í svona landi. Eflcki hefldur þei-r,
Isem kivödidu þeesa menn til
stairfa.
Kanmiski hafa þrestiirnir, sem
synigja af mie®tri kæti úti í ask-
inum, haft vetursetu í görðum
Reyikvikinga. Em kanimstoi eru
þeir mýkommir hamdam um haf.
Það er etoki nema von þeir séu
toátáir, hvo’it heldur er. Veturinn
var kalduir á köflum, og fierðin
yfir hiafdð er litflum fuigflum
sitröng.
Úti um borg og bý er sagt,
að fóflk sé í ferðaihiuig. B>ráðiasta
suðan er fairin af kjötkötlunum,
þótt emin rúmd etolki fangakl>ef-
armir í Síðumúla alfla þá, sem
diretotoa sér til óbóta þær nætuir,
sem niæstar eru hiefligumum. Em
úr þvi að káfláð er svo sopið,
að girymimkað hefur í ausunmi, þá
exu tifl memm, sem sjá sér þamm
ie'ilk á borði að leita í aðrar
hieiimisálfu>r. Því að þeir ætla
ektoi að boxga symdaigjöldim. Það
getur hitt paik>kið gert. Það er
elklki heflidur gert við þetita fóllto
eins og því er samíboðúð. Eitt
bæjiairbiaðið hietfair fflutt þá
keninimgu, að það geti hredmt
etoiki urniað hér, úr þvá að bjór-
frumvarpið er felflt ár etftir ár
— það verði jafmvel að flýja aflla
leið upp að Geitháiisi um n-ætur,
þegiar miunnuir og magi heimta
sitt. Aflllir sjá, að þetta getur dklki
heitið kristifleg meðferð á fólki,
og miá ekki minna vera en nó>g
sé af bjór oig brennivíni allan
sðlarhriniginin á þeissum vand-
ræðatímum. Kanmski er það eft-
ir afllllt samam bjórleysi í vor-
húmáinu en etokj önnur óstjóm,
sem vellduir ótoyrrðinni, sem
upp er komin.
Mér hefur verið að detta
í huig, að öðrum þræði stafi
kæti þrastainna í aiskdnum atf því,
að nú hafi þeir fundið þaksylílu
eða grenitiré, þar sem gott er
uind'ir bú. Fjöllgun karnn að veTa
í vændum, og þá tryggt hæli
miitoiillis virði. Það væni elkki gott
að ediga sitt þar, sem kló og gin
kattarimis kynni að n-á til.
Menn þurfa Mka að kom>a u>pp
bönnuim. Það er dáflítið Öheppi-
leigt, að vilð höfum verið látnir
éta það upp, er átti að vera
þeinra spari-sjóður og enfðafé.
Og þó höfum við ekki étið nóg.
Við eirurn einn að safma matar-
Skuldum í útlliandinu og enum
efldki svo smásálairlegir að horfa
í það, þótt vextimáir séu í Ihæ-rra
lagi. Gróðinn er fófliginn í því,
að þetta þarf ektoi að boi'iga fyrr
en á morgun.
Við Skulium óstoa þess í bæn-
um otokar, að bömin þraistanma
lemidi ekki í kattartoöaíti, því að
seimt mum þeánra kym bregðast
þessu liandi. Svo væri a>thu>gandi,
að við legðum oktour etofci sjálf
í klær einflivers þess, sem ge-rir
sér torás atf niðjum otokar. J.H.
HEYRT MEÐ OÐRU EYRANU
•fc Þrístapar, þar sem Friðrik frá Katadal og Agnes voru höggvin
árið 1830, eru í hættu. Hólarnir hafa til skamms tíma verið al-
grónir, en nú hefur svörðurinn hlotið svöðusár. Fénaður leitar
þar sýnilega afdreps i vondum veðrum, og hross og sauðfé
nuddar sig við rofbakkana. Skápar og geilar, sem myndazt hafa
við áníðsluna, biasa við augum allra, sem um þióðveginn fara,
ef þeir virða hólana fyrir sér. Verður ekki að gert, mun gróður-
feldurinn flettast af á skömmum tíma og mold öll rjúka út i
veður og vind.
★★ Selen nefnist eitt frumefnanna og er meðal þeirra, sem nauðsyn-
leg eru öllu, sem lifsanda dregur. Einn fiundi úr grammi í hverri
smálest af jarðvegi nægi>r til fuilra þrifa. Sé aftur á móti minna
en 0,05 grömm í smálest þurretnis í fóðri, hætta dýr að dafna,
og fram koma svipuð sjúkdómseinkenni og þegar E-fjörefni
skortir. Sums staðar í heiminum eru ræktaðar lendur nú svo
rúnar þessu snefilefni, að vá er fyrir dyrum. Einkum ber mikið
á því víða í kornökrum í Ásfralíu, Nýja-Sjálandi og Bandaríkj
unum.
★★★ Nemandi í skóianum f Vonarstræti mun fyrstur hafa komið upp
með þá hugmynd að útvarpa þeim hluta landsprófsverkefnis I
ensku, er koma þurfi á framfæri munnlega, í stað þess að taka
hann upp á segulbönd með ærnum kostnaði.
386
TfMINN - SUNNUDAGSBLAB