Tíminn Sunnudagsblað - 11.05.1969, Blaðsíða 3

!
í grasinu og runnunum geta brúðkaupsnæturnar orSið
bardagi upp á Hf og dauða. Ástarsæla skordýranna
snýst stundum í drápsfýsn. Köngurló ein gengur
ævinlega af maka sínum dauðum, og fleiri skorkvikindi
eru karldýrinu skæð að lokinni mökun.
En ekki eru samt öll þessi skordýr ruddaleg að sjá. Sum
leika viðhafnarmikla ástarleiki. Dansflugan er alkunn, og
það er unun að sjá karldýrið leika listir sínar. Ðrúðkaups-
dans sinn þreytir hann ævinlega að kvöldlagi í mýrlendi
eða inni í skógariundum.

Að jafnaði er dansflugan meinlaus
öðrum skordýrum. En karlinn veiðir
lítið skordýr áður en hann bregður
sér f biðilsbuxurnar, svo að hann
verði síður hryggbrotinn og með
það flýgur hann í dansinn.
Þegar hann hefur koslð sér frúna,
láta þau fallast til jarðar og setjast
á laufblað eða grasstrá. Þar setzt
kvendýrið að kræsingunum, og karl
dýrið uppfyllir lífskvöðina. En síðan
er því hollast að hafa sig brott.
Flugfimustu dansararnir eru af hil-
ara-ættinni. Karldýr þeirrar ættar
hefur svo mikið, að þau spinna eins
konar knött utain um skordýrið,
sem þau verða. Það er nokkurs kon
ar bekkjargjöf handa frúnni.
Kvendýrið étur þó ekkl skordýrið,
sem í knettinum er. Hún verpir í
hann eggjum sínum, og síðar geta
aðrir biðlar boðið upp á sama
knöttinn.
Enn ein dansflugnategund skreytir
knöttinn litlum laufblöðum. Samt
fer svo stundum ,að blessaðtr karl-
ar komast ekki lífs frá ævintýrinu.
mmmmmmmmmtaa
Vissulega eru það dapurleg endalok
hugulsams biðils, þegar brúðurin
étur hann upp til agna. En svo er
fyrir að þakka, að biðlar sleppa
oftar en httt.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
387