Tíminn Sunnudagsblað - 11.05.1969, Blaðsíða 18

GUÐMUNDUR FRIÐJÓNSSON:
„Við erum sælir út við ís".
MATTHÍAS JOCHUMSSON:
„Bráðum tyrkneskt þrotabú"
PÁLL J. ÁRDAL:
„Hver er að slökkva á týrunni?"
aðna rínnu, og seinasta visan hjá
honum var hreinasta gutl:
Við þór, svaela, hugur hrýs,
sem Hildur mælir ldði.
Við erum sælir út við ís
að eiga hæli í friði
Þá var þetta sainnmæli. En það
er ekki atveg svo núna, að við fá-
um að eiga hæli í friði fyrír þess-
um vígahröppum.
— Hver skyldi hafa hiotið verð-
launin i keppninni?
— Séra Tryggvi á Mæiifeli,
Tryggvi Kvaran. Hans vísur voru
þrjár eins og vera átti — ágætar
visur allar þrjár. Fyrri vísuruar
tvær voru svona:
Vekja nornir vigafar,
við þó spomi postular.
Rís í horni og reigist þar
risinn forni Habsborgar.
TRYGGVI KVARAN:
„E'r <t skrlfa reikninglnn"
Belgum sfeolar blóð úr Iund,
bið ei þolir Fralkikans lund,
ýgur boli um Bretagrund
blæs að koli um Ermarsund.
Þriðja vísam er albezt, fimnst
mér — stórsnjöl, má ég segja:
GIottLr hrifinn harðstjórinn.
Heims þó Hficr dómairiinn,
lítur yfir afdrifin,
er að skrifa reikninginn.
— Þú gazt um mamnjöfnuð áð-
an. Hverjum teftir þú fram í nafnd
Hreppamanna gegn þessum noTð-
am-ikörlum?
- Ég er nú eflsiká lienigur jafn-
fylginn mér í þedm efnum og ég
var veturinn mmn í Mývatnssveit-
imni. Hagyrðimga höfum við þó átt,
og nú dettur mér í hug, að einm
helzti gamanví-snahöfundurinn og
gamanvísmasönigvairinm um aidamót
in var ofam úr Hreppum. Hamm
nefndi sdg Plausor, og óg heyri vís-
ur hans ernn sungnair í ósikalaga-
þætti unga fólksins. „Hanm bað
mín, hann Bjössi á HóTi“ og „Hjart
að af ánægju hlær í mér“ — það
er ekki langt síðan ég heyrði
þetta.
— Plausor — hver var hann?
— Hann hét Jónas Jónsson og
varggrá Hörgsdal, föðurbróðdr
Bjarna, sem skiptir við Sveim
Bjömsson listmáiara á hestum og
málverkum. Hanm var dyravörður
alþimgis, og gaf líka út blöð i nokk-
ur ár og var oftast kenmdur við
arnnað þeirra og kadlaður Jónais
Mánd. Það var hann, sem orti, þeg-
ar Leilkfélagið var að sýna sjón-
leik Indriða Einairssonar, Skipið
sekfcur:
AJfljt má gera í einnm svip:
Indriði hefur smíðað skip.
Aldrei fer það á saltan sjó,
en sekfcur á hverjn kvöldi þó.
Þegar leið að lokum togstreit-
uinnar um kosndmgiarétt og kjör-
genigi kvenna, hólt Bríet Bjamíhéð-
iinsdóttir útifund á Lækjartorgi
að dæmi súffragettamna ensku.
Hún var þá að fylkja liði til lofca-
atlögunmiar. Þá kvað Jónas:
Úti á veraMar yzta hala
eruim við stödd í víðri borg,
saman þar skulum sauðum
smala,
er safnast hór á Víkurtorg.
Gamiam er þá að garnga um féð,
gimbrarnar þegiar fýlgjast með.
Þetta jafnast náttúrlega ekki á
við norðamvísurnar. En það er í
því sérstakur tónn, notaleg gam-
ansemi, sem Iíka ©r nökkurs virð'i.
★
Hór skuluim við gera oklkur í
hiugarlund, að Heigi á Hrafnkels-
stöðum taki sér málihvíld. Sú mál-
hvíld verður að vísu í lengra iaigi,
því að fundum okkar, sem hér edig-
um hlut að máld, ber ékki samam
á ný, fyrr en að vilku liðinmd. En
þá hiititumst við vonandi öll glöð
og reif, albúin að hlýða þvi, er
Helga ldtggur á hjarta.
Már.
02
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
I