Tíminn Sunnudagsblað - 11.05.1969, Blaðsíða 22

til jarða® yrði. Ég var silíkit bam,
að ég héit, að nóg væri að skrúfa
fyrir hitanm í herberginu, þar sem
líkið stæði uppi. En það kvað
hanm eldki seta komið tii' mála.
Anmaðhvort yrði að flytja það í
eitthvert útihús eða þá í kirkju að
Hvanmeyri, þar sem átti að jarð-
setja það.
Em þá voru húskveðjur svo sjáif-
sagður þáttur í jarðarfararathöfn-
imrni, að mór fannist slíkt ekki geta
komið bil greina, að líkið yiði yf-
irleitt flmtt burt af heimilinu fyrr
en sonuT hians kæmi beiim, se
búizt var við að yrði eftir svo sem
2—3 vikur.
Ekki var um neiin tóm útiihús að
ræða á Hesti — n-ema þvottahjall-
inm, sem nú stóð nýr og vel fast-
ÓSTÝRILÁTT MANNLÍF
Framhald af 395. síSu.
uppréttum fikngruim og í eið tek-
inm að lögum, að nokkru fyrir gift-
imgu ApoMónu Rödisdóttur gekk
hans sæli faðir, Kristimm Péturs-
son, fram hjá dyrum Jeppa Röds,
þá Appollóna Rödsdóttir stóð við
gluggamm og kem-bdi hár sitt. Hans
sæli faðir rak þá spjót sitt i rúð-
una, svo að hún hraut sundur, og
út af þessu heitaðist Karem Röds við
hans sæla föður og sagði, að hamm
myndi fara ila. Og upp frá þessu
var hans sæli faðiir aldrei með Mlu
ráði til bamadægurs. Eftiir þetta
gemigu hans sæld faðir, Kristinm
Pétursson, og móðir hams, Metta
Kristins, í hús Karenar Röds og
báðu hana, að hún léti harns sæla
föður fá beilsuma aftur. Þá svair-
aði Karen Röds: „Það getur aldrei
orðið“.“
Öninur norm hét Marem Spliids,
og í máli h-enmar vitnaðist einmig
um rúðubrot. Liðþjálfimm Erdmanm
Möllendorf játaði og emdurtók umd
ir hæstam eið, „að bamin hafi lent
í þrætu við Láritz Splidds í húsi
hans, og hefði banm ka-stað krús
i höfuð honum. Þá sagði Marem
Spliids: „Þessa slkal þig iðra“.
Þrem vikum seimma var hamm í
húsi Asmuss Gassems, og um mið-
nætti, er hanm var á leið heim til
sín með sveirni sínum, geku hamn
fram hjá dyruim Marenar Sp’liids.
Þá kom srtór, svört sýr til hams og
gekk fast á eftir honum við hliö-
ina á svejmimiuim, sem varð hrædtí-
ur við hama. Liðþjálfimm hélt, að
þetta væri náttúrleg gylta, en þeg-
ar hanm kom að húsi símu, fékk
ur úti á melmum. Við tölu'ðuim um
þetta dáliitla sitund, og kom okk-
ur saman um, að óhæbt myndi
vera að láta l'ikið stamda uppi í
hjallinum, og það var gert, og ekk-
ert kom fynir.
Tíð var leiöMeg, frosit og hríð-
ar og stundum rok, svo að álita-
mál hefði verið, hvort gamli hjaflt-
urinin htífði staðið þau af sér. Em
allt fór það vél sem betur fotr.
Stundum hefmr mér dottið í hug,
að eimhver, seim lemgra hefur vit-
að fram í tímianm en ég og mímir
líkar, hafi ekki treyst gamfla hjall-
inum og vljað láta gera hanm ör-
ugigari, áður em hanm yrðd notað-
ur til þessa. Slífct finmst mér alflis
ekki svo ósemnitegt.
hann sveimimum spjót sitt, því að
hanm þurfti a® h'leypa brókum áð-
ut en hamn færi inm. Sýrim stóð
kyrr hjá honum, og þá sá harnn,
að hún var stærri en vemjuleg
gylta. Liðþjáifimn dró þess vegma
sverð sitt úr sliðruim og ætlaði að
höggva tl gkepnurin,ar, en húm
virtist víkja sór undan og breytt-
ist i óf'reskju, sem skau-t greistum“.
Eftir þetta mæturævimtýri kom
upp mikið helsuleysi hjá liðþjáltf-
amum. Hamn varð fyrir því sjáfllf-
ur, ásamt barmi sírnu og hesti.
Hanin kemmdi Mairen Spliisd um
þetta, og þess vegmia skaut hamm
nokkruim kúlum í gegn um ryðu
í glugiga henmar og hrópaöi síðam
inm um gliuggatóftima, að húm
þþsfcyfldi kæra hanm, ef húm æri
elkui galidrari'or.
Þamnig var lífið á Rípum fyrir
350—380 árum. Vafalaust hefur
verið þar í blanid fráðsamt fóllk,
sem efcki átti í útistöðum, mema
aðrir öbbuðust upp á það. Em
sukkið var hóflaiust og ófriðarsegg-
irnir, furðutega margiiir og ófyrir-
látssamir. Því að Rípair voru þó
ekki enn aminað en smábær, ef mið
að er við það, sem nú er. Þammig
var aldarandimm. Það er hireint
ekki að sjá, að þetta fraimferði
hafi þótt meitt tltökumál.
Lausn
16. krossgátu
Athugasemd
Hinm góðkummi fræðaþulur, Ófliaf-
ur Þorvaldsson, getur þess í grein
sinini, „Sunmflleinzkt kaupaifóllk,“ í 12.
tbl. Suminudagsblaöisims, 30. mans
S.I., að sum'iir hafi þessir Summfllemd-
imgar verið svo árum sfcipti kaupa-
mienm á sama bænium hér norð-
amilands. Þetta er vist og sabt. Bræð-
ur tveir af Suðurnesjum, Björgólf-
ur og Sigurður Björgðl'fssymir,
voru leingi fcaupaimieinm hjá afa mím-
um og föður, ijöngólfur hátt í bvo
áratugi, Sigurður, sem var ymgri,
mifllli 20 og 30 sumur. Báðir vonu
þeir bræður afbragðsmeinm.
Ólafur hefur það ettir Sigurði
Maigmússyni frá Digramesi, að hamn
hafi verið moikkiur sumur í kaupa-
vinrnu hjá bóndamum í Stóru-Gröf
á Lamighofliti. Minmir Óflaf, að sá hafi
beitiö Sigurjón. Þebta hanm að vera
réfct. Sigurjón MaHkússom bjó í
Stóru-Graf 1888—1896. Hamm var
að vÍ9u ágætuir bóndi. Þó tel ég
hitt senmilegra, efbir lýsimgummd að
dæma, að Siigurðuir bafi verið
fcaupamaður hjá Steimi hreppstjóra
Vigfússyni. Hanm bjó í Stónu-Gröf
1848—1866 og attux 1867—1887,
er hiamin Tézt, 72 ára að aldri. St'einm
var hamhleypa, anmálaður ákafa-
maður, örgeðja og fljótlhuga, fræg-
ur fy-rir mismæli, sem emin eru í
minini 'sum. Hamrn var rnerkur mað-
ur, vimsæl og ðnemgur góður,
greiiðvikinm og hjáflipsiaimur, bú-
hygginm í bezta liagi og efmaðist
vél.
Gísli Magnússon.
•
& \ A o \ e
U P> V. s. \
7 VI ■X ö
K X V i K %
t: K G 7 K
V <5. \ ö k
V %
'% o’ ■R
n v\ VT fK 'A 1A 1 % K
<k 7 7 (V V\ v\ * 7 4 \ 5. K
V, \ Vv rt I T A K 4 •V 4 %
"1 T \ Vv V K a V\ k ol 4
-i <4 Vv \ (V rv K >
4 u * u « 7 7. K
7 fc. > « t*. K ■v % « V,
9> ■4 K i 7 K T 9 7
* * 7 K 4 S. fv 4
U V\ \ (4 Y 4 O 4 IV u 'i
% t 4 K k V\ 7 \ Q. ö
£ k* V\ K 3 K 1 \' **
406
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAB