Tíminn Sunnudagsblað - 18.05.1969, Side 6

JÓN KR. ÍSFELD:
Þiageyrarfíotínn
skömmu fyrír
aldamótín síðustu
en haam fuðraði fljótt ujp. Það
koim fyriir, að inórl'mn var svo 14
legur, að elkfki var hægt a® haMa
viið eldinuim, otg ef þá hittist á
mdMa kulda, varð ég stuudum að
láta ynigri bórinám liggja í rúmimu
ai!iam daginm oig h'lúa að þeiiim þar.
Já, það eir orðinm mikill munu'r á
eMumairaðstöðu, þá og nú, þeigar
all'ir geta haf't hita eims og þeir
vilja og ailt brauð bakiað í raf-
maignsofmuim. Það var ekki not
hæfur bakai'ofin 1 fyrstu eMa-
maskínuinmi mámrnii á Hvalmesi, enda
var nú efcki staðið máikið við brauð-
bakstur. Ein óg batoaðd lúgbrauð' út
í kofa undir botti við mosa, nxoð og
anmað ruSl.
Við þunftuim að leggja mitoimm
mat í heimillið. Börnin voru mörg
og eimmiig vair nokkuð um gesta-
komu. Á fyrs'tu árum okkar á Hval-
niesi var töiuvert um það, að sjó-
manm frá Djúpavogi og Beirufirði
reru ftrá Stöðviarfirði á sumrin, og
áttu þeir þá oft leið austur á haust-
in og veturna til að gera upp við
verzlumima á Stöðvarfirði, sem
keypti af þeim fiskinm. Þeir, sem
toomu iamd'veg, geirðu flestir vart
við si'g hjá okkur, og Vilbargur
minn seitti maraa yfir fjörðimm.
Honuim líikaðii ekki, að ferðamenm
hél'du áfirarn án þe©s að fá eim-
hverja miatarhressirugu. Þeáir, sem
vildu, fengu 9paa gistiingu, þvi að
óg held ég miegi segja, að emigum
hafi verið úthýst á Hvalinesi. En
ég mam, að ég fanm stundum tii
með börmunuim, þegar ég varð að
búa um þau á gólfímu. Rúmin
þeirra höfðu verið tekim bamda
gestuim, því að ÖOR bjuggum við
fyrstu árim í lítiMí baðstofu.
En 'svo þegar Þorgrímur, sem er
elztur, og himir direngiirmir okkar
komiust upp og fóru að vinma heim-
iiMinu, þá breyttist aðstaðam og
margs konar þægimidi komu. Mór
hefur li'ðið vel, og ég bef mikið
að þakka, og þó mest það, að ég
held óg miegi segja, a8 börmiin okk
ar hafi ÖM reynzt góðar og dugŒeg-
ar imiaminieskjuir.
Þetta sagði Ragnh'eiður. Sjálfur
get ég staðfiðst, að börniie bemmar
"H miu eru manmdómsfólk. Þrír
,ynir henmar hiafa lenigst af verið
ijómiemm og útgerðajrmenn á Stöðv-
arfiirði, fyrst ó róðrarbáti frá brim-
hiörmámmi ó Hvalliniesi, og síðar hafa
þeir igerí út vélsödp af ýmsum
stærðuim firá kauptúnim-u norðam
fjarðar. Og nú eáiga tveir þeirra,
Framhald t 434. síðu.
I.
Vísur þær, sem hór fara á eftir,
maunu vara eftir SigOivat Grimsson
Borgfirðimg, himrn ailkunma fræði-
mamm, sem Oiemigi átrtii beáima í Dýra-
firði. Ekki hef óg getað fiemigið nó-
kvæmlega getið tímams, sem þær
eru ortar á. En eftir þvi, sem ég
hef ikomizt næst, mumu þær ortar
á tímabilinu 1890—1895.
Vel gefin koná á Bíldudal, sem
óskaði þetss, að natfns síns værd
efkki gefcið, lét mig heyina þessar
vísur. Skriifaði óg þær svo upp eftir
henmi og auk þess ýmislegt í sam-
bandi við þær.
Sigurður Pr. Einairssom, semi var
ágætlega fróður og gætinm í fróð-
lei'k símium, ártti beima á Þimgeyri,
þegar ég smeri mór till hans og
bað hann aðstoðar við niánari skýr-
imigar á vísunum. Hamm varð vei
við beiðni minmi og aflaði mikils
fróðleiks tl vi!ðbótar þeirn, sem ég
foatfði fyrir. Auk þess leiðrótti hanm
smávegis fáeiimiair af visumum, em
varð þar einmig að fara eftir mimmi,
því að ekki var hægt að fá þær
í handiriti. Ég hef leifcað í hamdrita-
safmi Sighvats fræðimanms, sem
geymt er í Landsbökasafminu, en
efcki getað fmindið þessar vísur þar.
Meðan óg fékkst við að skrifa
upp vísurmiar og ýmsar Skýringar
við þær, sagði konam mér meðal
arnmars tflná því, þegar formnemmirn-
ir fiemigu vísurniar frá Sighvarti, hafi
þeir, hver um sig, gefið honium 10
krónur að bragarOaumium. En flest-
ir murnu þeir hafa bætt rækilega
við peninigalau'ni-n, mieð því að gefa
honum vel í soðið.
Víisurmiar voru sungnar umdiir
liagimu: „Heyirið morgumisömig á sæm
um“.
Læt óg svo þessu fomspjailli lok-
ið, em læt vísumar koima o-g skýr-
ingar við þær.
II.
1. vísa:
„GUÐNÝ“ fmam á græði
víðum,
göfugt þýðir mafm,
ANDRÉS þar með firðum
fWðum
frægur pirýðir stafm,
vetur, siumar hamm til happa
hirimgrátt klýfur sval,
eins og fornan frægðarkappa
fyrstan telja sfcal.
„GUÐNÝ var Skonnorta, há-
karlaskip. Hún var smiðuð hamda
Dýrfiirðimgum, Mýra- og HaO'lar-
bændum, á árimu 1874, í Heisimgör.
Húm bar nafm Guðnýjar Guðmumds-
dóttur eigimkonu Guðmumdar Si.g-
urðssomar á Mýruim, sem kailaður
var himm ríM.
Fyrsti s-kipstjórimm var Andrés
Pétursson, Hóli í Hiaukadal í Þimg-
eyrarhreppi.
Ammar sfcipstjóri var Kjartan
Rósinkransson, Flateyri í Ömund-
arfirði.
Þriðji Skipstjóri var Eyjólfur
Bjarnason, Lækjardal í Mýra-
breppi.
Pjórði skipstjórimin á hákania-
veiðunum var Ingibjartur V. Sig-
urðssom, Þimigeyri,
Svo srtóð Skipið uppi í 11 ár Þá
varð skipstjóri á því Jón Jónsson
frá SæbóOi í Haubadiail í Dýrafirði.
Þá var „Guðný“ látim stumda þorsk
veiðar. Síðam var hún seld tl Flat-
eyjar á Breiðafirði, em þaðam litiliu
síðar tiO Keflaivilkur. Síðaist var vit-
að um hama í Reykjavík (1954).
Þetta sbip fiærði miOel verð-
mæti tffl lamds. Alir SMpistjórairm-
414
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ