Tíminn Sunnudagsblað - 18.05.1969, Page 9

lilfiaimdi vera, gædd sál og tiilfimn-
jniguim, og ég hieffld — eða mér
sýndisit — að hanm áliitd. það heójl-
Biga slkyddn sína aið vera gó'ður viirð
(hama. — Þetta ffibla latvik, a'ð ég
sá hamn Mappa slkipinu, lýstá, (a'ð
því er mér íannsit) Steindórí sál-
uiga eða hams inmra m-anni. Seinna
Iþamist ég að því, að ég hafði rétit
fyri-r mér í þessu. Hanin var hin
ágæta-sta sál, vandaður ein-s og
giull — hreint gulill, — áreið'anileig-
ur, trygigur og vinfastur, og heim-
ilisfáðir sem bezt verður á feosið.
AM.it hið sama get ég sagt um Guð-
mnnd sál. Jensson, sem var stýri-
ma'ðnr hjá Steindóri. Kja-tbuir þess-
ara mianma var ódrepandi, atorkan
röm og viljinn óbiiandi — og gæf-
an rík. Þeiim Melkktist aidrei á og
sóttu þó sjióimn stift. Ég eir ekki
vi-ss um, hvar þeir lærðu sigiimga-
f-ræði, ein líklega hjá Kristjáni í
M-eðaO)diail.“
Þegair Steindór var fallinn frá,
varð Steindór Benjamínsson skip-
stjóri á „FORTÚNU“ og gefck á-
gætlega. Líbaði ®á fiskur, sem
hann afiaði óg verkaði, svo vel á
Spáni, að kaupenidnr þar báðu um
m-eira -a-f þeirri vöru.
„FORTÚNA“ var seld tii Reykja
víkur um 1930, breybt þar í vél-
skip. Það umðu örlög hennar, að
hún var rifin í Reytojavik.
7. vísa:
„ALEXANDER“ ieggur löngum
lamdi ha-rður frá.
B JARNI þar í sbormum
ströngum
stjórna og -gæta má,
aflasæli sem ættm-enn fcn-áir
áðuir voru bans,
, betur sætoja föngin fáir
tii filyðru breiða ranns.
„ALEXANDER“ var jagt og átti
h-eima á Þingeyri. Hanin var stór
og fclossaður, en sterfcur, „stirðu-r
í snúninguim", einma9traðuir, ein-s
og allar jagtir. Hanm var mieð gaflli
að aftan, „br-eiður fyrir fetann“,
eöððu þeir á skútuöMiinmi.
SMpstjórinn var Bjami Jóhanns-
son friá Breiðafirði, afiakóngur
mJbil, en sumir töOldu hamin fisk-a
helzt t'il smáan fliSk. En tallam var
fleyfcilleig.
E'fltir Bjarn-a tók við Sfcipstjóm-
fand Friðgeir Hallgrímsson, ættað-
uir frá Hellissandi við Bröiðafjörð.
H-ann var lieljarmeruni að vallar-
S'ýn, gríðarfjeiga steríku-r og barður.
Síðar gerðist Friðg-eir haupmaður
á Eskififði (?).
„ALEXANDER“ rafc á Ianid í af-
tafca injorðanstonmi á Þfageyrii,
brotmaði tal'svert, en v-ar síðan rif-
fan.
Þess má geta, að lengi var skip-
stjó'ri á „ALEXANDER“ danstour
maðnr, sem hét Petersen. Iíann
var sag’ður ágætismaður, sem fcom
sér vei hér á land'i.
8. vísa:
„17. MAÍ“ fram á flliæði
fler uim m-ariga stund,
þó að vindar óimiir æði
úfna sels- um -gruind.
KRISTJÁN segir fyrir fe-rðum,
frægðarfietja snör,
möngurn höppuim m-ikils
verðurn
margoft fer með fcnör.
„17. MAÍ“ var einmasbraðuir bát-
ur, tvístöfnunguir, Mfct og marg-ir
niorskir bátar voru á þeám tíma.
Hann va-r keyptur frá Noregi af
þeim Hvammsmönnuim: Kristjáni
Einarssyni og PáM bróður hans,
Krístjánd Jón-ssyni í Mið-Hvammi,
og Sbeini Kriistjánssyni í Lægsba-
Hvaimmi. Efnuð fcon-a, Si-gr'iður í
HöH í Haufcadal, lánaði sum-um
þessara manna peninga geg'n veði
í jörðuim þeirra, til þess -að þeir
gætu keypt bátinn.
Skdpstjóri á „17. MAÍ“ vair
Kristján Sigurðsson frá Þingeyri.
Síðar varð sfcipst’jóri á þessuim bát
Jens Jóhannsson firá Breiðafirði,
bróðir fiskikónigsins Bjarna, se-m
'giebið var hér flramar.
Þessi bátur reyndist óhæfur.
Kom þa-ð í Ijós, að banu var orm-
smioginm. HeimiOldarmaður minn að
þessum upplýsfaguim kemst þann
ig að orði:
„Hópur mannia, aðalllega eigend-
umnir, höfðu það fyrir vetrarvinuu
að 9aga niður tré 1 vissar lengdir,
kíljúfa bútana sundur í smál-engj-
ur og tálga úr þeissu tappa, til
þess að reka í ormagötin (miaðka-
götin) á daOllániuim. Má nærri geta,
hvernig sú viðgeið heflur verið“.
Fyrsba árið var „17. MAÍ“ gerð-
ur út aí Gnamsverzlum á Þingeyri,
Síðar flrá Fl-ateyri, af því að betrí
fcjör fengust þar. En „aOit fór í
háffan“, eins og það er orðað.
Eigendium'ir urðu svo -að seOija bát-
inn. Þeir, sem höfðu Olánað pen-
faga tiT fcaupaninia 'gegn veði í jörð-
unum, gengu að veðinu, og sumiir
eiigendanina töpuðu þeirn. En
sennilaga hafa sutniiir eigendianna
getað lofcið greiðSLunium. Það er
áreiðanliagt með einn þeirra, Kristj
án Jóinsson í MLðHvammi, að hamn
tapaði jörð skimi.
Næsta vor eiftir þeissi fijánböp £
Iiagði báburiinn út í vei'ðOiflör, — en
kom aOdireii afltur.
Kvæðinu Oýfcur svo höfiundurfan
með þessum Vísum: \
9. vísa: 1
Hwar belzt þið um fitóði farið, ,
fyiigi Drotfáns náð, »
ýtófcur bezt frá voða varið
val í Tengd og bráð. '
Sýnið þrefc og hraustar heuduir
höpp að sæfcja vönd.
ísiands flraagð og framitíð
standur í
fríð í sjómianns hönd.
I'"
10. vísa:
Ættjörð ykfcar, flremd og f
f-rama,
flriði ýfcfcur bezt. ’
Höndin sérhver happasama f
hún mun duiga bezt. i
Látið f álkann -hábt vi@ húna
hefja vængj'af'Iug, v
svo við merkið sérhv-ans búna ‘
sönmum he'itið dug.
III.
Hér Oýfcur þessuim þæbti um
Þingeyrarflotamn. Þar seim bæði
kvæðið og 'skýringarnar eru tefcn- .
ar eflbir minni manna, má vafa-
laust gera ráð fyrir, að eibthvað sé
þar allhugavent. Sumar vísurnar
bara með sér, að eitthwað hefur
brengTazt: Leiðréttingar og námari
upplýsángar væri gott að fá, ef þess
er bostur.
Þassi liitl'a ieifituirmynd ftá liið-
inni öld, sam brugðið hefur ve-rið
hér upp, tel ég þess virði, að hún
eigi fremiur að geymast em -gOeym- ,
ast. V
„Sjá, dagar koma, ár og al-dir
líða“. Já, þanniig er það, að eng- 1
inn flær stöðvað „tímans þunga
nið“. Við getum ebki fcalOiað hið
liðna fram á sjónarsvilðiö, nema
með mfamingum. Ef við eigum yf-
ir að ráða mfanfagum, seim ekki
maga igOiatast, eáigum við *jB skrá
þær, svo að komamdi kyn-slóðir eigi
þess fcost að skioðla þær. Efa lítil
minnliing g-dbur þar oiiðið dýrmæt.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
417