Tíminn Sunnudagsblað - 18.05.1969, Síða 12

Már hlýðir
Helga Haraldssonar
á Hrafnkelsstöðnm
— síðari hluti
Um hið glaða líf í fjöibýlissveifrunum, framtíð sunn-
lenzkra þorpa, aldamótamenn, bændamenningu, ætt-
jarSarást og skáld, sem ekki var faít viS fé. ___
Við skildum síðast við Helga á
H rafnkelsstöðum, þar sem ha>nin
va; að rifja upp gamansöngva
Plausors Hreppamannis og snjall-
ar vísur, sem hann nam á Norð-
uriandi, þegar hann var að kynna
sér sauðfjárrækt Mývetninga. Og
enn hvarflar hugur hans norður
yí'ir fjöll.
ur klafinin af fólkinu. Það er
firjálst, því að ednn hleypur í skarð
ið fyriir annan, ef með þarf. Það
lendiiir ekki í stórvand'ræðuim, þó
að einhver veiikist, og það getuir
farið allra sinna ferða, tekið þátt
í fjölbreyttu félagsMfi, gefið sig
að áhugamálum sínum, heimsótt
vdini og kunniiingja í fjarlægð og
lega hýst. Það þarf líka mikil hús
yfir fólk og fénað, þar sem marg-
býlt er. Þess vegna sagði líka séra
Árni Þórarinsson, þegar hann kom
einu sinni að sumarlagi upp 1
Hreppa á seinustu árum sínum:
„Það er bókstaiflega ekkert í Mið-
felllshverfinu eins og áður, nema
Fjósapolluirinn í Götu. Mikil láf-
I>jó5lífsmyndin, sem Þorstein Erlingsson hryllti við:
VoMugirhúsbændur, huudarávörS
og hópur af mörkuðum þrælum..
BHfilMHH—Hl
— Ég farnn það strax í Mývatns-
sveQtdnnd fyrir fjörutíu árum, að
þetta var það, sem varð að koma:
Mörg beimdffi á bæ — það var
fœamtíðin. Það er ekkert líf hjá
einyrkjanum, sem býr út af fyrir
sig, fjairri öðru fólki. Hann er
bundinn í báða skó, þræll bús og
anna. En þegar komin eru þrjú
eða kainmskij fjöguir heimili á bæ,
með saimbelldini og samíhjálp, feli-
liS
notið sumairfeyfis eða vetnarf'eyfis.
Og ekkert fásdnind heiima fyrir, og
börndin og uniglingarnir geta átt
umaðslega bernsku og æsku í hópi
jafnaldra. Þannig er þetta orðið
víða um Hreppa, Tunigur Oig Skeið.
— Þetta geta þeir raunar sagt
sér sjálfir, sem ekið hafa um þjóð-
vegina þarna í uppsvedtunum.
Byggdimgarnar tada sinu máM.
—Það er víða orðið myndar-
■^HHBHR
andis ósköp lamgaiðS möig til þc*;s
að vaða út í liann“.
— Og félagsheimilin eru notuð
í raun og veru tdll einhvers ann-
ars en að Skrapa saman peninga
til þess að hailda þeim við?
— Það hefði ég hatdið! Ég býst
við, að félagi.siheimiilið okikar á Flúð
um sé eitthvað notað flest kvöld
að vetrinnm. Það eru ekki alimenn-
ar samkomur nema við og við, og
420
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ