Tíminn Sunnudagsblað - 06.07.1969, Blaðsíða 14

sikyMai þeir róa ÍífróðuT. Við votr-
uim sex á, fjórir undir áruin, ég við
stýrjó og eiun fram í stafni. Nú,
svo uim teiS og ég katlaói, tóiku
strá'kamir röskiega í árarniar. Þeg-
ar viS voruim konnniir háifa leið,
kal'laði sá, sem var framimi í, að
við værum á viltUlaiusri leið, og
Strákamir hættu sem sniöggvasit að
róa, en ág var fljótmr til og saigði
homuim að hal'dia kjafti. Sem betuir
f©r missti bátorinn aldrei skriðið,
enda mátti ekki tæpara standa:
Þeigar við lentum, reið lagið yfir
og bátinn hálffyMti, en þá var okk-
uir borgi'ð, því að þeir, sem voru í
liandi, dróigu affit strax á þurrt.
— Hvernig var svo aflinn?
— Þegar gaf á sjó, var ágætur
afttii. En oft var ekki hægt að kom-
ast á sjó heiitar vikuir, enda var
ég eiraa viku í beyskap hjá séra
Magnúsi Þorsteinssynd, sem þá var
prestur þama. Hanin fiuttiist svo
seinna til Patreksöarðar. Þetta var
um það leyti, sam ensku togararn-
ir voru hvað uppivöðsiusamiasitiir
hér við land og þeir gerðu okteuir
oift ljóban grikk í ágústmánuði
þetta ár lét ég svo tileiðast að
fara tii Patreksfjarðar og róa á
báti, peim Markúis Snæbjörnsson
átti — hafði heyrt, að það fiskað-
ist naun betur á Pabrebsfirði, en í
Arniarfirði Við vorum svo einn
eða tvo daga að gera bátinn kiáran,
og ég hugði g>ott til þess að komast
aftuir á sjóinn. En ©inmiltt samia dag
og við æbliuöuim út, 'komiu níu enislk-
ir tiogainar inn á Paltirelkisfjörð, og
þeir bófcstaflega sópuðu upp fiskÍQ-
uim. Og efcki að þeiir hirtu Sbít uim,
þó alð þeiir drægju yifiir leguióðir
IsleudiirLga og eyðifegðlu þær. Svo
fór, að vart fékfcst bein úr sjó á
Patrefcsfirði það haustið.
— Varstu aldirei tiaMmn af?
_ — Jú, Mktegia oftar en ein-u sinini.
Árið, sem óg var í Arnarfiirði,
sikrapp ég heim um hvítasunnuna.
Á bakafeiðmmi leutum vúð í óveöri
og vorum taldir aif. Við vorum fjór-
ir í bátuum, Grimur Sigurðssom,
sem lemgi vair verkstjóri hjá Stein-
dóri bffleóigamda í ReyfcjavEk, Eimairs-
synii, ég og tveir umglingar um
feirmdimgaraldur. Við Grímuir vorum
um tvitugt. Þagar veðrið fór að
versma, sagðt óg krökkunum að
Ilegigjast í kjalisogið og breiddi of-
an á þá segi. Sjálfur sat óg við
stýrið, en Grímur haifði það verk-
efni] að færa tiT fceðjulið, sem í
bátnum var, eftir því bvermig á
stóð. En alla ie'iið komumst viS,
en ekki held ég, að báturinn 'hafi
verið notaðnr offcar, eoda ekki í
sem bezitu ástamdi.
— Ef við vílk'juim nú að sfcósmíð-
iirani — hvemær lauikstu svo nám-
imu?
— Námimu iaufc ég vorið 1904
og setti fljótliega upp verkstæði á
Paitreksfirði Ég ha/fði nóg að gera,
þótt við værum tveir sfcósmiðlímtr
í lefcki sltærra plásisi.
— Þið hafið þá smíðað sfcómia?
— Já, enda var skófaitnaiður elkSd
fiutlbuir inn í þá daga. ÞaÖ Vair efcfci
fyinr en 1925, að fiarið vair <að fliytja
imn skófatniað aö ráiði, enda hætlt-
um við um það leyti að smíða stoó.
Síðan hafa slkósimáðiir eimungis gert
við Skó.
Við saumuðum skó og stiígvél
efitir miálli — iaílt var unnið í hömd-
umum. Fyrst bieytbum við leðrið,
svo að það fólli vel að mótinu, og
hiöfðum ól tdl þess að hallda botn-
imurn vel að. Vilð nötuðum einiga
uagla, en festuim sólann með tré-
pliuklkium. Þær vom baíkaðar á
pömmu, áður en þær voru motaðair,
tiil þasis að gera þær harðairi og seig-
ari. Síðan stmingum við fyrk tré-
pllukkumum imeð sýlum. Fínna
stoó'tau var oftast ramdsaumað.
— Þetta heíur enzt vel1?
— Það kom eóiniu sinrni koma tl
nún meö skó, sem 'hún hafði keypt
hjá mér fimmbán árum áöuir — til
þess að láta sóLa þá í fyrsta skipti.
Þeibta þætti líMega alllt of góð end-
img núma.
— Elkfci hefur veirið maninimiaigt
á Patrefcsfirði á þessum árum?
— Ætli það hafii elkfci verið máMli
eiitit og tvö humdruö m/ainns. Aðlal-
abviuniurekendur voru þeir Pétur
A. Óiafsson, sem ríkti á Geirseyiri,
og Ólafur Jóhaninieisson, sem haföi
590
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ