Tíminn Sunnudagsblað - 06.07.1969, Side 19

mér tafllsvert á ammað ár. Ég er
srjiáflifucr orðimn ónýtuir tii þungrar
vinmiu. Hefi veriið þanmig í tvö ár,
en er þó hefldur að skána. Liti'ar
líkur saimt, að ég nái góðri heiisu
aftur, svo ég þoM aS vimna hart.
Þegar óg viinn lítið, finm ég lítið
tii vamhieilsu.
Svipað er að segja uim heilsufar
Hsomuimnar. Ég býst við, að við höf-
um urnrnið of hart meðam heilsam
var tál þess.
Af efmahag mínum er aflit bæri-
Oiegt að frétta. Ég hefi þrjú lönd,
sem óg á, hvent 160 ekrur og
fjórða landið á óg aðeims að naf n-
imu og mota það. Þettia er land
Guðnýj ar systur miiinnar. Ég keypti
það fyrir ]400 dolllara í fyrravet-
ur, en hefi ekkert borgað í því
ennþá. Býst við að greiða tal'svert
af kaupverðimu í vor, þegar ég sel
hveiitiið mitit Þó legg ég ekkert
kapp á að borga mikið, ef óg hefi
brúik fyrir peningama til ammarrar
gagnsemdar, því Guðný þarf
þeirra ekki með að svo stöddu,
og viffl eins vel eigá þá hjá mér
eims og ammars staðar. Hún er nú
einhleyp, maður hemmar og dæt-
urnar afflar dámar.
Byggdingar hefí óg allgóðar á
býli mímu núorðið: Ibúðahhús úr
ömbri, tvær hæðir — —
Komlhlaða úr tiimforá, 18 feta
breið, 36 feta löng, 14 feta háir
veiggir, er í nokkrum foóflifum niðiri,
loft yfir éhófltfað.
Hesthús, 26 feitla breitt, 40 feta
fliangt, 16 feta háir veggiir. Fóður-
loft yf'ir.
Fjós eru með bjálkaveggjum og
torfþöikum, nema eiltt, sem var
íbúðarhús fyrst, svo hestbús, em-
miú fjós.
Fjárhúsið er mieð torfþaki, en
timburveggjimi. Ininróttimig á þvi
er eirns og á fj'árhúsum heima.
Oftaist er þó kindunum gefið úti.
Mér reynist það bezt. Ótalim er ein
skemima úr timibni, 14x16 fet.
Þá er komið að kvilkfjáreigninini.
Hún er: 8 vimmutooss og tvö
tryppi. 40 nautgripir, — 34 kind-
ur, auflc 25 flamba, sem borim voru
í fefor. Fáeimar ær eru emm óbom-
ar. — Svím 24. Aflifugiar um 100.
Afllknilkið á ég af búsáhöldum, t.d.
tvær scjálifbimdandi uppsfkeruvéGiar,
tvær grasskurðarvélar og hxífu,
þrjá vagna, fjaðraikerra, þrjá sleða,
pfllóga, herfi, sáðvél og fieÍTa, og
% í þreskingaráhöíLdium og áfoöld-
um til þess að imala gripafóður.
Ef ég legði samiam afflar upphæð-
iirnar, sem ég hefi borgað út fyrir
þetta, eða segði þér, hve mikilla
penimiga ég hef afiað og eytt síð-
ám ég settist hór að, mundir þú
seinmlega ekki trúa því er út kæmi.
Þér er líklega mokkuð kumnugt
uim það, að árim 1893 og 1894 voru
hór mjög slæm eftir amerískum
mælibvarða. Bændur flestir í fylk-
imu voru áður í stórsíkuldum, svo
þegar þessi hörðu ár komu, lá við
að þeir misstu eigmir símar, afflrt
yrði af þeim tekið upp í skuldim-
ar. Em það bjargaði þeiim frá þv,i
að enigiinn var tdl að kaupa eign-
irnar. Skuldeiigandi hefði efldki haft
mieira upp úr því að rýja þá eigm-
n:m em bómdi á íslandi að slátra
tffl búsims horgemfflngi á vordegt
Hið næstiiðma ár var aftur eitt
flfflinmia betri ára, -sem komið hafa
síðam Mamdtoba fór veruifega að
byggjast. fJppskaram var afarmik-
ffl. Alllar búsafurðir voru hins veg-
ar á unjög lágu verði, en þrátt fyr-
ir það hafa þó bændur ákaflega
miikið bætt hag siinm. Og mú er
vonamdi, að memrn almemnt kapp-
kosti að koimast sem fyrst upp úr
skuld'adíkmu.
Hér í byggödmini eru margir
Þingeyimgar. Meðal þedinra eru þess
ir, sem þú mumt kammast við:
Feðgarmir firá Héðimishöfða: Jón
Björmisson, Kristján og Haffldór.
Þorsteiinm Jónsson frá ísóflfsstöð-
um. Björm Amdrésson frá Bakka.
Jóhiamnes Siguirðssom frá Laxamýri.
Björi} SigváLdason (Sigvalda, sem
var í Preisithvammi, Magnússonar).
Sigmar frá Einairsstöðum og Jón
Hjáfllmarsson fmá Hólum. Einar frá
Brelkku og Benedilkt somur hams.
Björm Jónsson frá Áisi og Kristjám
sonur hams. Theódór Jótanmssom,
sem mú er giftur Kriistjömu, efckju
Jakobs Hefligasonar. Sigurður
Kristóferssom og brœður hams,
sem mest lofið hafa skritfað heim
um Angyfe-byggðH Jón Ólafsson
og Aflibert sonur hans. Friðjón
Friiðiriksson og bræður hans eru
liik'a Þimgeyimgar, þó þeir séu þér
llkfllega lítið kunmir, og margir
eru hér fleiri góðir mnenm og gffld-
ir.
Við höfum hér flí'ka Jenmý Stef-
ámsdóttir frá Naustum, sem Hús-
vffldmigar semidu okkur tffl endur-
mimmiingar utm toeppstijórnariegan
kærieika.
Éig gflieymdi að segja þér frá upp-
sfkem minmd á s.l. hausti. Ég fékk
4582 bussli. af hveiiti, 2200 bussh.
af höfrum, 932 bussh. af byggi.
Auik þess fékk ég uun 30 tonm af
sfcomum, græmum höfrum, fcart-
öfflur og næpur í alistómm stíl,
og ýmislegt fleira, þar á meðal
eina tumnu af bauuum, sem þér
mundu þykja góðar, ef ég gæti
sent þér í soðið.
Nú lamgar mig tiffl að tala ofur-
llftnð við þig um búskapimm á ís-
landi. Ég býst reyndar við að
Ofckiur komi ekkii vel saman, þeg-
ar ég fier að tala um ísland.
Ég ætla að haflda því fram, að
öffl ósköp meigi bæta iiandið, auðga
búandann og bæta kjör hans á ýms
an máta, at' sjó og fllamdi.
Ég ætla að halda þvi fram, að
í landinu séu fólgnir fjársjóðir,
sem alltaf bíði eftir þvi að verða
dregmdr fram úr fylgsnum símium,
af mönrnum, sem hafi till þess
þelkiiriingu og dugniað. Að vísu ef-
ast ég ekki umi, að dugnaðurinn
sé tffl hjá sumum, en þekfciimguma
vamtar, og það, sem ekki er bétra,
trúna á að nokkuð sé hægt að gera
að gagmi vantar.
Memm halda, að landið sé svo
hrjóstugt og ifflt, að þó plægt
yirði, herfað og sáð, mumdi aldrei
fást uppskera. Jörðin geti efltki gef
ið af sér neitt, nerna þetta litflia og
lélega, sem menm hafa narað á.
Og þess vegna er það, að svo
rnargir tafa stokkið — og stökkva
— úr landi tíl að gera tfflraum til
að bæta lífskjör sdm. Fltestum tekst
það lifca, þegar þeir eru búnir að
fara kringum hálfan hnöttimm og
kynmiaist þar þjóð, sem hefir bæði
bókl'eiga og verkfega menmtun og
trauist á sjálfri sér og landi sínu.
En þegar þessir landfflóttamenm
eru búmir að aiöa sér þekkimgar-
iinnar og læra rétt vimmuforögð,
kiomast margir þeirra áð þeirri
niðiurstöðu, að þeir hefðu getað
bætt kjör sín lieima á ganffla land-
inu.
Auðviítað er efcki auðvelt, eiims
og safcir stamda á íslandi, að afla
sér þefckingarimmar. Hver einstákl-
iingur út um alllt í sínu homi get-
ur það ekki Það er stj'óm lands-
iins, sem verður að leysa þanm
vanda. Hún þarf að leggja fram
fé úr Landssjóði til þess að koma
á fót góðu fyrirm'yndar búi. Búið
þarf að vera í höndum manns,
sem er ja rð,yrkj ufræðingur og bú-
fræðingur, gáfaður og duglegur.
Umfram alflt þarf hamm að hafla
bremmandi áhuga á framförum
landsins og þjóðarinnar og traust
á l'amdi og þjóð. Á búgarilimum
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
595