Tíminn Sunnudagsblað - 19.10.1969, Blaðsíða 3

*
1 ‘ 'Si£»
......'•..LSnsr'........
itt.hlili.dWl u ír}(i1H't,ht

í íumum héruðum Noregs og SvíþjóSar eru elgir. Þar
geta menn sums staðar séð viðvörunarspjöld við þjóð-
vegl: Elgurinn hefur alls staðar forgangsrétt. Hann fet
sr gamlar slóðir og hirðir ekki um, þótt menn hafi gert
akveg þvert á slóð hans.
Sé bíl ekið á elg, verða afleiðingarnar oftast hroðalegar —
fyrir báða aðila. Stór elgur er um þúsund pund og sem
næst tveir metrar á herðakamb. Elgur er ekki fær um
að álykta, hve hratt bil ber yfir, og lendi bíll á honum, er
eins víst, að stórslys hlýzt af.

.miiiiiim.imiu.hi.............u
.BtpdlÖi ::

,jp|. :!1 -riÍMÍ
< %É1

Hfi, iiit8l'’',d»;‘íP,rTJ<‘5H.‘
l
í >
Slóðir elgsins eru ævafornar. Þær
liggja milli bithagans og vatnsbóls
ins og þeirra staða, þar sem elgirn-
ir hafast við um nætur. Tíðast eru
elgirnir á ferli í I jósaskiptunum,
bæði kvölds og morgna.
Elgir eru ákaflega þefnæmir. Þeir
finna til dæmis lykt af manni, sem er
í mörg hundruð metra fjarlægð, ef vind
staðan er heppileg. Þeir fara þess
vegna alltaf móti vindi. Heyrnin er
lika með ágætum, en sjónin er ekki
góð.
Leggi elgir á flótta, fylgir flokkur
inn langerfðri meginreglu. Kýrin fer
á undan, en síðan kemur kálfurinn,
þar á eftir vetrungurinn og tvævet
lingurinn. Tarfurinn rekur ævinlega
lestina.
Þelm er lika eðlislægt að flýja inn
í þétt kjarr. Þar gátu þeir hrist af
sér úlfana, á meðan þeir léku laus
um hala á sömu slóðum og elgirnir.
Þetta dugar þeim líka oft, þegar veiði
menn sitja um þá á haustin. En séu
þeir beittir hundum, snýst tarfurinn til
varnar og lætur oft líf sitt.
Um fengitímann gerast tarfarnlr
viðskotaillir. Þá rennur á þá ber
serksgangur. Heyri þíir í flautu
eimreiðar, getur hent sig, að þeir
ráðist á hana.
rtMINN
SUNNUDAGSBLAÐ
819