Tíminn Sunnudagsblað - 19.10.1969, Qupperneq 14
Einu sinni áður hefur blaðamaður frá Tímanum fengið að koma í Karmel-
klaustrið: Guðni Þórðarson ræðir við príorinnuna gegn um stálgrindur
árið 1952.
stúdentum í sumardvöl á íslenzk
sveitaheimili, og einn vetur var
hann sendikennari — kenndi í há
skólanum hér í skiptum fyrir dr
Alexander Jóhannesson, sem
kenndi í Utrecht í staðinn.
— Voru margir, sem lögðu
stund á norrænunám í Utrecht á
þessum árum?
— Nei, við vorum ekki nema
tvö. Hinn nemandinn var kandidat
frá Suður-Afríku, og hann samdi
doktorsritgerð um kenningar í nor
rænnm og engilsaxneskum skáld
skap. Seinna varð hann háskóla
kennari í Stellenbos í heimalandi
sínu.
Nú — ég lauk framhaldsnámi
mínu árið 1925. Ég hafði ætlað
mér að hafa Laxdælu að verkefni
í doktorsritgerð mína. En þegar ég
var búin að vinna að þessari rit-
gerð nokkurn tíma, kom til mín
norrænunemsndi úr háskótanum
í Leiden, van Ham að nafni, og
sagðist einnig vera að skrxfa um
Laxdælu. Hann gaf mér i skyn,
að hann væri kominn talsvert áleið
is með þetta og hálfmæltist til
þess, að ég veldi mér annað verk-
efni. Ég var alveg í öngum mín
um og fór til van Hamels og
spurði hann ráða. Honum tókst að
telja mig á að halda áfram með
Laxdælu, en eftir hálfan mánuð
fór ég aftur til hans og sagði hon
uim, að ég hefði breytt fyrirætlun
minni og ætlaði heldu'r að snúa
mér að Njálu. Það er miklu meiri
efniviður í Njálu, þó að róman-
tíkin sé meiri í Laxdælu.
— Að hvaða niðurstöðu komstu,
systir Ólöf, í doktorsritgerðinni?
— Prófessor R. Heinzel og pró
fessor A. Heusler og fleiri þýzkir
norrænufræðingar höfðu mikinn
áhuga á bóhmenntaleguim yrkisefn
um í ísiendingasögunum, og ég
hafði hugsað mér að rannsaka
Njálu frá því sjónarmiði. Ég
vann að doktorsritgerðinni í ríkis-
bókasafninu í Kaupmannahöfn ár
ið 1926, og þá kynntist ég Finni
Jónssyni og dr. Valtý Guðmunds
syni, sem báðir vorix prófessorar
við Hafnarháskóla. Ég sótti fyrir-
lestra hjá þeim. Skoðanir þeirra
voru alit aðrar en hinna þýzku
norrænufræðinga, og það olli mér
miklum heilabrotum. Dr. Valtýr
var mér alltaf ákaflega hlýr og
góður, og mér varð mikill styrk
ur að hjálpfýsi hans. Þó gat ég
ekki orðið honum sammála um
það, að Njála væri bókstaflega
sönn í heild sinni.
— Svo kemur þú til fslands
stuttu eftir að þú laukst við dokt-
orsritgerðina?
— Já, í janúar 1928. Ég kynnt
ist í Kaupmannahöfn stúlkum,
sem höfðu verið við norrænunám í
Reykjavík. Ein þeirra sá um, að
ég fengi herbergi í Reykjavík. Ég
bjóst við því, að húsnæði á íslandi
myndi vera fátæklegt, en ég varð
steinhissa, því að ég fékk inni í
nýju og glæsilegu húsi við Laufás
veginn hjá Friðriki Jónssyni, föð-
ur Sturlu Friðrikssonar erfðafræð
ings.
— Og hvert var erindið til ís
lands?
— Að læra íslenzkuna betur.
Mynd, sem Suðni Þórðarson tók í gegnum stálgrindurnar árið 1952 inn í kapelluna, þar sem nunnurnar grúfa
sig á bæn.
830
TtMINN — SUNNUDAGSBLAÐ