Tíminn Sunnudagsblað - 21.12.1969, Blaðsíða 12
- VS hlyðir
sögum granna síns,
lögfræðingsins
EINN AF NJARÐVÍKURÆTTINNI
RENNIR HUGANUM AUSTUR í LAND
„Það er fallegt hér, þegar vel
veiðist", á einhvern mætur maður
að hafa sagt. Vel getur þetta ver-
ið sönn saga, en eins líkleg er hún
þó til þess að vera eínber tilbún-
ingur, svo klassísk sem hún er,
hæði um efni og form. En hvað
sem því líður, eru þeir staðir ófá-
ir á landi okkar, sem yfi- slikri
Halldórsson hæstaréttarlögmaö-
ur, nágranni minn í Kópavogimun.
Þegar fundum okkar Árna Hall-
dórssonar bar fyrst saman fyrir
tæpum þrem áratugum, var hann
jafnan með skegg nokkurt. Ekki
var því þó alltaf á einn veg hátt-
að, því að stundum náði það um
al-lt það yfirráðasvæði, sem Móð-
kæki. Nú á dögum, þegar skóla-
ganga og svokölluð menntun kepp-
ist við að slétta sem allra mest
úr mannfólkinu, er eins og eng-
inn maður þori lengur að hafa
persónuleg sérkenni. Það er ein-
hver argvítugasta tegund af jafn-
aðarmennsku.
Nú má samt enginn skilja
... og vísifíngurím fer ram-
sóknarferð um skeggstæðið
fegurð búa, að ekki þarf aflabrögð
né aðra ársæld til þess að þeim,
sem þar eru bornir og barnfædd-
ir, þyki þar jafnan fagurt. Einn
slíkur staður er Borgarfjörður
hinn eystri. Engan mann hef ég
hitt, þar kunnugan, sem ekki hef-
ur borið slíkt lof á þann stað, að
með ólíkindum má telja, ekki víð-
feðmara hérað en hér er um að
ræða.
í dag er meiningin að spjall.a
d-álítið við mann einn, sem þar er
upp runninn og ég vil fullyrða, að
sé engu verri Borgfirðingur nú en
þegar hann átti þar heima fvrir
iratugum. Þessi maður er Arni
1020
ir Náttúra hafði úthlutað því, en
stundum var það aðeins kringla
nokkur, sem einungis átti þinghá
um höku og efri vör. Ekki skal
ég neinum getum að því leiða,
hvort það á rætur að rekja til
skeggsins, en svo mikið er víst, að
á síðari árum hefur festst við Árna
sú venja að strjúka jafnan vísi-
fingri hægri handar í hring um
þetta gamla og góða skeggstæði:
Efri vör, haka — haka, efri vör.
Þetta, ásamt mörgu öðru, gerir
manninn frábærlega skemmtileg-
an viðræðu (hvort sem tekst nú að
koma slíkum hlutum til skila i
blaðaviðtali). Menn eiga að hafa
orð mín á þann veg, að ég telji
Árna einhvern „kynlegan kvist“
eða eftirlegukind frá gömlum
tí-ma. Ekkert væri meiri fjarstæða.
Hins vegar finnst mér honurn hafa
tekizt ótrúlega vel að varðveita
eðli sitf og innræti í hamslausri
hringiðu og peningabrjálæði nú-
tímans — en nóg um það að sinni.
Og þá er bezt að snúa sér að
alvöru lífsins og bera upp fyrstu
spurninguna:
— Hvert er upphaf þitt?
— Ég fæddist á Borgarfirði
eystra á því herrans ári 1922 og
er hreinræktaður Austfirðingur all
ar götur frá Jóni Brynjólfssyni
T I M I N IM
SIJNNUDAGSBLAÐ