Tíminn Sunnudagsblað - 21.12.1969, Blaðsíða 8

Per Lagerkvist:
Jóhann
Ég heiti Jéhann, en er kallað-
ur Frelsarinn, því mér er ætlað
að frelsa mennina á jörðinni. Það
er ég, sem er útvalinn til þessa
hlutverks og þvi kalla ménn mig
þetta. Ég er ekki eins og aðrir,
enginn hér í bænum er eins og ég.
í brjósti mínu hefur Herrann
kveikt þann eld sem aldrei slokn-
ar, og alltaf finn ég hvernig hann
brennur og brennur þarna innan
í mér dag og nótt. Ég er mér þess
meðvitandi að ég á að frelsa þá,
frelsarí
að mér skuli fórnað fyrir þá. Fyr-
ir trú mina, sem ég predika yfír
þeiim, skuiu þeir endurleysast.
Já, ég veit, hvernig ég verð að
trúa, verð að trúa fyrír þá. Að
allir, sem efast — að allir, sem
hungrar og þyrstir og ekki Ú
saðning, eiga að endurnærast af
mér. í örvinglan og neyð hrópa
þeir tii mín, — og ég slæ náðar-
striki yifir allt með mildri misk-
unnseminnar hönd, og gjöri allt
gott á ný.
Jó, ég á að frelsa mennina á
iörðinni. Síðan ég var fjórtán ára
hef ég vitað að ég var útvalinþ
til þessa. Síðan þá er ég öðruvísi
en allir hinir.
Ég er heldur ekki búinn eins og
aðrir, — þegar þár verður munur-
inn greindur. í treyjunni ber ég
tvær raðir af sitfurhnöppum og
um mittið er bundinn grænn lindi
en rauður um arminn. í snúru um
hálsinn hef ég svo vindlakassa
rnerki sem á að tákna unga og
fagra konu, hver merking þess er
man ég ekki lengur, en svona er
ég nú klæddur. En festa á ósýni-
legan þráð urn ennið ber ég
stjörnu sem ég hef höggvið út úr
blekbyttu. Hún ljómar og tindrax
1 sólinni og má sjá hana um langan
veg. Birta hennar er slik að allir
hljóta að taka eftir henni.
Komi ég út á götuna, góna all-
ir á eftir mér. Þeir verða alveg
undrandi. Sjáið Frelsarann, segjá
þeir hiver við annan. Því þeir
vita að sá er maðurinn. Þeir vita
að ég er kominn til að frelsa þá.
En þeir skilja mig ekki enn.
Trú þeirra er ekki sú sem hún
ætti að vera. Ekki eins og mdn.
Inni í þeim brennur ekki eldur,
eins og í mér. Því hef ég orðið
að tala til þeirra, kenna þeim að
trúa, því hef ég orðið að dvelja
hér um hríð. Mér finnst það svo
undarlegt, — þeir sjá frelsara
sinn og heyra raust hans, hann
er hér mitt á meðal þeirra, og þó
skilja þeir hann ekki. En einn dag
munu augu þeirra opnast, og þeir
munu sjá hann eins og hann er.
í dag var markaður. Ég var
uppi á torginu og predikaði eins
og vanalega. Bændurnir stöldr-
uðu við með kerrur sínar. Allir
söfnuðust um mig. Ég talaði um
allt það sem mér bjó í brjósti,
um boðskap minn sem ég á að
gera heiminum heyrinkunnan, um
að ég væri kominn til að endur-
leysa þá, að fyrir mig skyldu þeir
öðlast frið. Þeir hlýddu á fullir at-
hygli og ég held að orð mín hafi
verið þeim hugsvölun.
Ekki skil ég hvers vegna þeir
hlæja. Ég, ég hlæ aldrei. í min-
um augum er allt alvara. Þegar ég
stóð þarna og leit yfir allan hinn
mikla skara, og hugsaði um að i
hverjum og einum þeirra væri sál.
sem frelsa yrði frá glötun, seni
eignast yrði trú, svo hún ekiki yrði
ofurseld örvinglan, þá íann ég
hvílíkur hátíðleiki og alvara kom
1016
T I M I N N — SUNNUDAGSRLAÐ