Tíminn Sunnudagsblað - 09.01.1972, Page 11

Á heimsstyrjaldarárunum
fyrri spreyttu ýmsir sig á því
að yrkja hringhendur um villi-
mennsku stórþjóðanna, hrann-
víg þeirra og þær hörmungar,
sem forystumenn þeirra leiddu
yfir almenning víða um lönd.
Einn þeirra var Benedikt Ein-
arsson á Hálsi í Eyjafirði, er svo
kvað:
Valdsins gróðagæðingar
gerast bróðurmorðingjar.
Hetjur þjóða þegnskyldar
þvo í blóði hendurnar.
Borgir sundrast, akur, eik
í æðibundnum voðaleik.
Sér þau undur sólin bleik,
sveipuð tundurblossa-reýk.
Ótal fregna angruð fljóð
ástmenn dregna vígs á slóð.
Boðar hegning hervaldsþjóð
hennar þegna fórnarblóð.
ísleifur Gíslason á Sauðár-
króki orti sams konar vísur:
Stendur hissa heimurinn
að heyra um byssumorðtólin.
Að því flissar andskotinn,
ætlar að kyssa stórveldin.
Látum þetta nægja í bili um
viðurstyggð herguðsins og
glæpi þeirra, sem vopnum
stýra. En annar er sá, sem einn-
ig reynist mörgum slægur, þótt
með öðrum hætti sé — Mamm-
on. Um þjónustuna við hann
orti Jón S. Bergmann:
Andann lægt og manndóm
myrt
mauranægtir geta.
Allt er rægt og einskis virt,
sem ekki hægt að éta.
Auður, dramb og falleg föt
fyrst af öllu þérist,
og menn, sem hafa mör og
kjöt
meira en almennt gerist.
Alkunna er, að gróðurmoldin
er víða að f júka á haf út sökum
ðhóflegrar áníðslu, heiðalönd að
verða örfoka og birkikjarr í
byggðum niðri að breytast í kal-
viði sökum mikils ágangs. Þann-
ig hefur fyrr verið búið að land-
inu. Fyrir mörgum áratugum
orti Dýrólína Jónsdóttir í Fagra-
nesi um nídda bújörð:
Margt til bóta guð þér gaf,
en gæðin hljóta að falla.
Þú ert mótuð ágirnd af
upp að rótum fjalla.
Konráð Vilhjálmsson frá
Hafralæk kvað um Laxá í Þing-
eyjarsýslu, löngu áður en tækn-
in og vélvæðingin tóku að ógna
fegurð hennar og frjósemd:
Svásan þylur seið við strönd,
sólbros dylur fáum,
„Mjög er gallað mannkynið“,
mælti karl og stundi við.
„Margt er fallegt morðtólið,
minnir varla á alheimsfrið“.
Hvar er menning, tryggð og
trú?
Tapazt þrenning hefur sá.
Margar brenna borgir nú.
Belíal enn á dyggðahjú.
engi skilur, ey og strönd
unaðshyli bléuœ
Hvílikt vald á sjón og sál,
sem hún haldið getur.
Sólartjald í tærum ál
teiknast aldrei getur.
Og svo er hér vísa eftir Guð-
mund Inga Kristjánsson, skáld
á Kirkjubóli:
Örlög snúa oft í mund ^
egg og bakka hnífsins.
Skiptir um á skammri stund
skapadóma lífsins. ;
Gnúpur. 1
LEIÐRÉTTING
f vísnaþættinurn 28. nóvem- :
ber var Jóni M. Péturssyni frá
Hafnardal eignuð vísa um Eisen-
hower, er hann kom á Keflavík-
urflugvöll. En JóA frá Hafnar-
dal segir:
Mitt er eðli ei syo breytt,
ef óg kem við vörnum,
að ég vilji eiga neitt
í annarra manna börnum.
Vísan var sem sé eftir fón
Pétursson Skagfirðing, oe getur
margur villzt, þegar svo er
gildrað fyrir mann. En báðir
eru þeir innvirðule®a beðnir af- !
sökunar á missögninni.
I
4
l_________________________
I ( II I tl N — SUNNUÐAG8BLAO

19