Íslendingaþættir Tímans - 13.07.1971, Blaðsíða 13

NNINC
í minningu hjónanna
Jóns Jónssonar og
Sigfríðar Jóhannsdóttur
Steini á Reykjaströnd
Jón Jónsson fœddist aS Efra-
Nesi á Skaga 16. marz árið 1893,
sonur Jóns Jónssonar bónda þar og
konu hans, Maríu Jóhannsdóttur.
Á fyrsta ári missti Jón föður sinn
©g var þá tekinn í fóstur af hjón-
unum Sigurfinni Bjarnasyni og Jó-
hönnu Sigurðardóttur á Meyjar-
landi á Reykjaströnd, og ólst upp
hjá þeim.
Á sínum yngri árum var Jón
víða í vinnumennsku, eða þar til
hann hóf búskap að Syðri-Ingveld-
arstöðum á Reykjaströnd árið
1916. Þann 11. maí 1921 kvæntist
Jón heitkonu sinni, Sigfríði Jó-
hannsdóttur og það sama vor hófu
þau búskap að Daðastöðum á
Reykjaströnd, og þar bjuggu þau,
þar til þau fluttust að Steini árið
1946 og þar bjó Jón til dauðadags,
en hann andaðist á sjúkrahúsi
Sauðárkróks eftir stutta legu, 11.
febrúar 1962.
Kona Jóns, Sigfríður Jóhanns-
dóttir fæddist að Sævarlandi á
Skaga 8. ágúst 1896. Foreldrar
hennar voru þau Jóhann Jónatans-
son bóndi á Sævarlandi og ráðs-
kona hans, Valgerður Ásmunds-
dóttir. Á Sævarlandi var Sigfríð-
ur til fimm ára aldurs, en svo
með móður sinni á ýmsum bæjum
á Skaga.
Er hennl óx aldur og þroski fór
hún í vinnumennsku, var m.a. við
þannig störf í Reylkjavík, á Akur-
eyri og víðar, t.d. á Veðramóti í
tvö sumur hjá Sigurði Björnssyni
bónda þar. Eftir að Sigfríður missti
mann sinn, var hún ráðskona hjá
Ilalldórl syni sínum, sem tók við
búinu á Steini eftir andlát föður
síns.
En heilsa Sigfríðar var tekin að
bila og hin síðustu ár ævi sinnar
dvaldist hún á sjúkrahúsi Sauðár-
bróks og þar andaðist hún 17. marz
1971.
Þau Sigfríður og Jón eignuðust
fimm mannvænleg börn, fjóra
syni og eina dóttur.
Hér að framan hef ég farið fljótt
yfir sögu, því að mér er lífssaga
þeirra Sigfríðar og Jóns, allt til
ársins 1945 ekki svo kunn sem
skyldi, en það ár liggja leiðir okk-
ar saman. Dag einn í byrjun janú-
armánaðar árið 1945 var ég á leið
út Reykjaströnd ásamt fylgdar-
mannl mínum, Helga Magnússyni,
bónda að Tungu í Gönguskörðum,
en hann var þá formaður sbóla-
nefndar í Skarðsskólaliverfi. Ég
var ráðinn kennari við barnaskól-
ann í þessu hverfi og var nú á leið
til skólastaðarins, sem var bónda-
bær utarlega á ströndinni og heife
ir Daðastaðir.
Er ég var á leið út Reykja-
iströnd þennan dag, var hugur
minn bæði blandinn kvíða og til-
hlökkun. Ég hlakkaði til að fá tæfci-
færi til að kynnast því starfi, sem
hugur minn hafði svo mjög snúizt
um, þ.e. að mega verða sáðmaður
á akri barnssálnanna. En ég kveið
fyrir samstarfinu við húsráðendur.
Mundu ekki verða sífelldir árekstr
ar milli mín og þeirra? Að vísu
hafði Helgi sagt mér, að húsráð-
endur á Daðastöðum væru prýðis-
hjón og að mér mundi áreiðanlega
líka vel við þau. — En ég kveið
samt fyrir. Um þetta var ég aið
hugsa á ferð minni eftir króbótt-
um götum undir hrikalegum hlið-
um Tindastóls. Mór varð lfka hugs-
að til minna væntanlegu húsráð-
enda, sem Helgi hafði sagt mór
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
13