Íslendingaþættir Tímans - 09.03.1974, Blaðsíða 11

Jóhann Guólin íinr Halldórsson
Fæcldur 8. júlí 1893.
Dáinn 24. des. 1973.
Þótt ég sé naumast orðinn pennafær,
langar mig samt að færa nokkrar linur
á blað, eftir andlát Guðfinns góðkunn-
ingja mins. Við vorum jafngamlir og
fermingarbræður, og nábúar alla okk-
ar ævidaga, frá því fyrir fermingu, að
hann fluttist að Borg í Njarðvik, en
hann var þá 13 ára gamall. Það þótti
löng bæjarleið frá Snotrunesi og norð-
ur i Njarðvik, röskur klukkutima
gangur. Þau ellefu ár, sem Guðfinnur
átti heima i Njarðvik, störfuðum við
mikið saman einkum haust og vor, i
göngum og réttum og alls konar fjár-
stappi. Einnig vorum við i samverki
að ryðja Njarðvikurskriður, á rrreðan
Nesmenn og Njarðvikingar sáu um að
halda veginum i skriðunum góðum
fyrir vegfarendur. Þetta þótti erfitt
verk, áhöld ekki önnur en járnkarl og
mikil þrengsli að búa og óhægindi i
mörgum skilningi. Eins og verða vill,
er menn hverfa á braut, rifjast upp
margar endurminningar um liðna
daga og atburði. Eftirá finn ég, að oft
voru gerðar býsna óbilgjarnar kröfur
til tækni- og útsendingardeildarinnar,
og vist er það, að Dagfinnur vildi ætið
gera það sem f/hans valdi stóð, til að
leysa allan vanda, en það var þó ekki
ævinlega auðvelt. Minnist ég ekki, að
okkur yrðu erfiðleikarnir að misklið-
arefni öll þau ár, sem við unnum sam-
an, en áttum oft glaðar stundir, þegar
heppnaðist að leysa viðfangsefni oft
með ærnu erfiði, ekki sizt af hans
hálfu. Það skiidist mér á Dagfinni, að
hann teldi fyrstu starfsár sin hjá út-
varpinu ánægjulegasta tima ævi sinn-
ar, meðan stofnunin var ung og fersk.
Þegar við kynntumst var hann mið-
aldra maður og gekk ekki heill til
skógar. Hann hafði lengi verið heilsu-
tæpur, en i störfum sinum mátti hann
ekki vamm sitt vita, og skyldurækni
hans var við brugðið. Hvorki mældi
hann störf sin i stundum né minútum,
enda var vinnutiminn oft langur.
Ætla mætti, að erilsamt starf hefði
verið Dagíinni nóg viðfangsefni og
skyldustörfin tækju allan hug hans, en
islendingaþættir
reka. Sumarið 1913 vorum við Guð-
finnur sjómenn i Geitavik hjá Jóni
hann var maður vel greindur og fróð-
leiksfús, og hann átti listamannslund,
og hann skapaði sér annan heim bak
við amstur daganna, þó aö hann flikaði
þvi litt. Samdi hann leikrit, sem flutt
voru i útvarp og úti um land. Skal hér
aðeins nefna söngleikinn, i átögum,
þar sem hann samdi textann, en Sig-
urður Þórðarson tónlistina.
Dagfinnur kvæntist árið 1925 eftirlif-
andi eiginkonu sinni Magneu Halldórs-
dóttur, en hún var sonardóttir Jóns
Arnasonar i Þorlákshöfn. Þeim hjón-
um var þriggja barna auöið. Elzta
barnið. Jórunni, misstu þau i frum-
bernsku, en eftir lifa Sveinbjörn ráðu-
neytisstjóri i landbúnaðarráðuneyti og
Anna Þuriður, sem dvelst i
foreldrahúsum.
Dagfinnur var prúðmenni i fram-
komu, hversdagslega ajvörugefinn, en
glaður og reifur á góðra vina fundi.
Þökk sé honum að leiðarlokum fyrir
allar okkar samverustundir og sam-
starf.
,,Ég finn til skarös
við auðu ræðin allra
er áttu rúm á sama aldarfari”.
Andrés Björnsson.
Björnssyni (bróður minum). Við vor-
um fjórir á stórum árabáti. Við Guð-
finnur sátum á sömu þóftu og rérum
sinni árinni hvor i miðrúmi. Við notuð-
um handfæri fyrri part sumars, en linu
eftir að kom fram i ágúst. Við fiskuð-
um vei um sumarið og fengum góðan
hlut. Eftir að Guðfinnur fluttist i
Bakkagerði vorum við oft i samverki,
bæði i sláturhúsi, skipavinnu og bygg-
ingarvinnu og við fl. og fl. Okkur féll
ætið vel saman, og gerðum hvor öðr-
um greiða og góðgjörðir með góðu
geði, bæði fyrr og siðar.
Guðfinnur Halldórsson var fæddur i
Ekkjufellsseli i Fellum 8. júli 1893.
Foreldrar hans voru Stefania
Friðriksdóttir, Hóli i Fljótsdal og Hall-
dór Jónsson, ættaður úr V.-Skaftafells-
sýslu, nálægt Kúðafljóti. Ekki bjuggu
foreldrar Guðfinns. Halldór stundaði
heyskap á sumrum hjá Pétri og Páli
og smiðar á vetrum, en Stefánia var
vinnukona hér og þar, i Fellum og
Fljótsdal, og máske á Jökuldaí.
Halldór og Stefania eignuðust þrjú
börn, sem komust upp til fullorðins
ára. Elztur var Helgi. Hann ólst eitt-
hvað upp á Hafrafelli og viðar. Hann
dó á Suðurlandi frekar ungur maður,
frá konu og börnum. Næstur Helga var
Guðfinnur. Hann var mörg fyrstu árin
með móður sinni, þar sem hún var
vinnukona, t.d. i Fjallsseli, Krossi,
Urriðavatni, Staffelli, og einnig i
Fljótsdal, og Jökuldal. Fyrstu kynni
okkar Guðfinns urðu, þegar móðir
hans var vinnukona á Staffelli hjá
foreldrum minum eitt ár með Guðfinn.
Við vorum þá f jögurra ára gamiir. Við
lékum okkur saman alla daga, bæði úti
og inni og vorum mestu mátar. Jóna
Halidórsdóttir var yngst af systkinun-
um. Hún ólst upp á Urriðavatni. Hún
fluttist suður og giftist þar, og bjó i
Mosfellssveit og viðar, og eignaðist
mörg börn. Stefania fluttist til Jónu á
gamalsaldri og dó hjá henni. Stefania
var myndarleg og mæt kona. Hennar
var oft vitjað til sængurkvenna og
farnaðist henni það starf vel. Stefania
eignaðist dreng, áður en hún giftist
Halldóri. Lét hún drenginn heita
Bjarna Gislason. Hann ólst upp i
Fijótsdal og átti þar heima lengst af
með fjölskyldu sina, en flutti þaðan á-
Reyðarfjörð.
Tólf ára gamall fór Guðfinnur að
Kleif i Fljótsdal til Páls Sigurðssonar,
11