Íslendingaþættir Tímans - 11.09.1976, Page 3

Aðalheiður Benediktsdóttir
Húnléztl2. s*l- mánaðar á Landa-
kotsspitala eftir langvarandi sjúkleika
og miklar þrautir siðustu daga æv-
innar en hafði þó jafnan innt af hendi
mikil störf, þrátt fyrir veika burði, allt
fram til þess er kraftarnir þrutu.
Aðalheiður var fædd á Isafirði 29.
sept. 1913 og hefði þvi orðið sextiu og
Þriggja ára innan fárra vikna ef lifið
hefði treinzt svo lengi.
Pullt nafn hennar var Guðlaug Aðal-
heiður. Foreldrar hennar voru hjónin
Benedikt Jónsson skipstjóri og
GuðrUn Jónsdóttir, og höfðu þau um
nokkur ár verið bUsett á Isafirði, en
fluttu þaðan til Reykjavíkur árið 1923
og áttu heimili á Bókhlöðustig 6 eftir
það meðan ævin entist.
Benedikt skipstjóri var sonur Jóns
þeim á sumrin og margt um
manninn. öfgalaust má segja að oft á
tiðum hafi þau slegið upp veizlu fyrir
gesti sina og leitt þá að hlöðnu mat-
borði með gómsætum islenzkum mat
og stundum mun brjóstbirta hafa fylgt
með, en þó i.hófi. Þegar staðið var upp
frá borðum gekk Eirikur að orgelinu
°g byrjaði að spila og vildi helzt fá alla
gestina til að taka lagið. Eirikur spil-
aði vel, var mUsikalskur og hafði fal-
lega söngrödd. Auk þess sem hann var
hrókur alls fagnaðar var hann ræðinn
°g hafði frá mörgu að segja. Ég
undraðist oft hvað hann var fróður um
ýrnsa menn Uti i heimi, sem sett höfðu
svip á samtið sina. Óhætt mun að full-
yrða að margir, karlar og konur, hafa
átt og eiga bjartar og fagrar minning-
ar um gleðistundirnar hjá Dranga-
hjónunum og börnum þeirra, enda
urðu þau hjónin vinamörg.
En timarnir breytast og ekkert
stendur i stað. SU stund rann upp að
börnin fóru að tinast á brott Ur.föður-
garði eins og algengt er, og i sama
otund hófst fólksflóttinn Ur sveitunum
til kaupstaðanna og skildi eftir sig
djúp spor, sem seint munu gróa og
mun vafalitið verða talinn dapur kafli
ð blöðum sögunnar. Arið 1947 voru þau
hjónin orðin svo liðfá að þau ákváðu að
bregða bUi og fluttust suður og settust
að á Akranesi, en Eirikur festi ekki
rætur þar, hugurinn var heima á
Bröngum, þar sem hann hafði alið all-
an sinn aldur. Hvernig gat hann sætt
s,g við að æskuheimilið hans, Drang-
ar, stæði i eyði og grotnaði niður?
Snorri sagöi — ,,út vil ek”, en Eirik-
islendingaþættir
Benediktssonar, er var lengi bUsettur
á Bildudal, formaður á fiskibát er
hann sjálfur gerði Ut, en flutti siðar til
Reykjavikur og var þar fiskimats-
maður. Kona Jóns en móðir Benedikts
skipstjóra var Guðlaug frá Hauks-
hUsum á Alftanesi, dóttir Halldors
sonar Jörundar á Hliði og konu hans
Sigriðar Aradóttur frá Deild.
Jón faðir Benedikts var einnig
fæddur og uppalinn á Alftanesi en
framætt hans að föðurnum var norðan
Ur HUnavatnssýslu.
GuðrUn móðir Aðalheiðar var dóttir
Jóns Runólfssonar i Arabæ hér i
Reykjavik en hann var þriðji ættliður
frá Snorra i Engey er kallaður var
hinn riki.
Móðir GuðrUnar en amma Aðal-
ur sagði: „Heim að Dröngum vil ég”.
Það varð þvi Ur, að árið 1950 fluttust
þau hjónin aftur norður að Dröngum
og bjuggu þar til ársins 1953. Á þessum
árum mun Eiríkur hafa sannfærzt um,
að bU, að hans skapi yrði ekki rekið á
Dröngum af fárra manna höndum, svo
og hitt, að ekkert barna hans mundi
verða til þess að taka við jörðinni þeg-
ar kraftar hans þrytu. Þau hjónin
kvöddu þvi jörðina sina I siðasta sinn,
— ekki sársaukalaust, — og fluttust
suður. Á næstu árum byggðu þau sér
myndarlegt hUs i Kópavogi, þar sem
Eirikur bjó til dánardægurs. Siðastlið-
ið ár var heilsa hans þrotin og hann
þráði hvild.
Eftir að Eirikur hafði verið kvaddur
við fjölmenna athöfn i Frikirkjunni
hér i Reykjavik var kista hans flutt
norður að Arnesi, þar sem hann var
kvaddur af sveitungum sinum, sem
fjölmenntu við jarðarförina.
Eirikur var mikill og einlægur trU-
maður, aldrei hálfvolgur þar frekar en
á öðrum sviðum, og fagrar voru hug-
myndir hans um framhaldslifið i landi
kærleikans. NU þegar hann er horfinn
sjónum okkar i gegnum móðuna
miklu, að fótskör sjálfrar lifsupp-
sprettunnar, kveðjum við hann með
hlýjum huga og biðjum góðan Guð að
blessa og varðveita eftirlifandi konu
hans, börn og barnabörn.
Með þeirri bæn kveðjum við hjónin
Eirik,og þökkum honum allar góðu og
glöðu samverustundirnar.
Gott er að ylja sér við minninguna
um góðan og mikilhæfan dreng.
Jakob Jónasson.
heiðar var Geirlaug Björnsdóttir
Bjarnasonar bónda i Káranesi i Kjós,
Sigmundssonar.
Systur Aðalheiðar, dætur Benedikts
skipstjóra og GuðrUnar konu hans,
voru þær Geirlaug, kona Guðmundar
Þ. Sigurðssonar fyrrv. Utgerðar-
manns, Regina, kona Baldurs Jóns-
sonar iþróttavallarstjóra, og Hulda er
giftist norskum skipstjóra, sem nU er
látinn en hUn er bUsett i Noregi áfram.
Aðalheiður fór til Danmerkur laust
eftir tvitugt, bæði til náms og starfs.
Þar kynnist hUn dönskum manni,
Karli Jensen. Felldu þau hugi saman
og giftust 1939, en það ár hófst siðari
heimsstyrjöldin er leiddi til hinna
miklu hörmunga um nær allan heim,
og ekki siður fyrir dönsku þjóðina en
aðrar þjóðir, bæði meðan hUn geisaði
og næstu árin á eftir, svo sem flestum
er kunnugt. A þessum iiörmungar-
timum styrjaldarinnar urðu þau
hjónin, Aðalheiður og Karl, viðskila
hvort öðru að fullu, og er friður taldist
á kominn. flutti hUn heim til fóstur-
jarðarinnar, ásamt þeim tveim sonum
er þau höfðu eignazt, en voru báðir
kornungir þá. Voru þau öll á heimili
foreldra hennar næstu árin. Nutu þau
öll þar ástrikis og umsjár alls
heimilisins eins og bezt var á kosið og
stóð svo meðan hjónunum, foreldrum
Aðalheiðar, entist aldur.
Að sjálfsögðu fór Aðalheiður til
starfa utan heimilis jafnskjótt og
3