Íslendingaþættir Tímans - 11.09.1976, Page 13

Sjötugur:
Guðjón Björnsson
bóndi, Álftavatni í Staðarsveit
Sjötugur varB 21. ágiist siöastliðinn,
Gu&jón Björnsson fyrrum bóndi á
Álftavatni iStaöarsveit, nú til heimilis
á Grenimel 4 i Reykjavik.
Hann er fæddur aö Álftavatni og
uppalinn þar til fullorðinsára. Voru
foreldrar hans Rannveig
Magnúsdóttir ogBjörn Jónsson búandi
hjón, sem hófu búskap þar stuttu eftir
aldamótin ogbjuggu þar allan sinn bú-
skap, vel látin af öllum sem af þeim
höfðu kynni.
Börn áttu þau fjögur og voru þau
þessi: Guðbjartur, Margrét, Svanhvlt
og Guöjón. Eru þau öll látin nema
Guöjón.
Guðjón for snemma aö heiman, aö
leita sér fjár ogframa og réri nokkrar
vertiöir á Suöurnesjum á árabátum
eins og þá var titt og þótti þar góöur
liösmaöur þvi hann var snemma ötull
vel og ósérhllfinn. Einnig vann hann
talsverti Reykjavik og þar I grennd og
þá oftast viö smiöar, þvi hann var og
er sérlega laginn i höndunum þó hann
sé ekki lærður smiöur.
Foreldrar hans eru nú látnir fyrir
ljúft að minnast þess aö jafnan var op-
iö hús hjá Jóni Hjartar hvenær sem
einhver þurfti með 1 sambandi viö
þessi áhugamál hans. Er margs góðs
að minnast frá þeim dögum. Jón er
góöur félagi, dauötryggur hugsjónum
sinum, þolgóður liösmaöur og ólatur.
Einu sinni var kveöiö I langferöabil:
Meðan sungið enn þá er
enginn maöur kvartar
af þvi gleöjast allir hér
yfir Jóni Hjartar.
I þessu er nokkur mannlýsing. Jón
er að vfeu söngmaöur eins og hann á
kýn til og hefur þaö oft komiö sér vel I
samfylgd hans. Samferöamennirnir
hafa oft hafttækifæri og ástæöu til aö
gleöjast ýfir honum. Og innst er það
gaman þegar ég er viöstaddur félags-
starf bindindismanna hér I Reykjavlk
að hitta Jón H jartar þar eftir nokkurra
ára aðskilnaö jafn áhugasaman og
fórnfúsan og fyrr.
Slik kynni ylja manni vel.
H. Kr.

nokkrum árum siöan. Björn lézt fyrir
10 árum, en Rannveig fáum árum
áður. Eftir aö Guöjón tók viö búskap á
Alftavatni og raunar áöur, hófst hann
handa með ýmsar framkvæmdir.
Álftavatn er kirkjujörö og hefir svo
veriö i aldaraðir og ekki stór jörö, en
hún er orðin hiö prýöilegasta býli.
Björn faðir Guöjóns var búinn aö gjöra
jöröinni talsvert til góða áður en Guð-
jón tók viö búskápnum þar, en aöal-
framkvæmdirnar gjöröi hann þó.
Vorið 1951 réöst til hans sem ráðs-
kona Jónlna Sigmundsdóttir frá Mið-
vik I Grýtubakkahreppi, fædd þar og
uppalin, ágæt kona og giftust þau
haustiö 1952. Atti hún unga dóttur
Ragnheiöi aö nafni, sem nú er gift og
býr I Reykjavik. Reyndist Guðjón
henni sem bezti faöir bæði þá og slöan.
Á hún einn ungan son. Eina dóttur
eignuðust þau Jónina og Guðjón. Heit-
ir hún Björg og er hin efnilegasta
stúlka. A hún eina dóttur, Birnu aö
nafni. Er Björg búsett I Reykjavik.
Guðjón var lengi formaður sóknar-
nefndar Staöastaöarsóknar og rækti
þann starfa af trúmennsku eins og öll
önnur störf sem hann hefir haft meö
höndum. 1 hans formannstlö var sett
um grafreitinn á Staöastaö traust og
vönduö giröing og hann stækkaöur
nokkuö. Sá Guöjón um þær fram-
kvæmdir og hafa þær vel staðizt
tlmans tönn. Einnig var hann
safnaðarfulltrúi um tíma.
Meðan Guöjón bjó á Alftavatni bjó
hann snotru búi enda haföi hann af
þeim góöan arð. Búskap hætti hann
haustiö 1966 vegna heilsubrests og
hygg ég að þaö hafi ekki veriö honum
sársaukalaust, og flutti þá til Reykja-
vlkur. Keypti hann þá neöri hæöina i
húseigninni Grenimel 4 og hefur búiö
þar slðan einsog áöur er getiö. Hefur
hann jafnan unniö I Rammageröinni i
Hafnarstræti, eöa eftir þvi sem heilsan
hefir leyft. Sumarið 1954 og einnig
sumarið 1955 var ég um tima I kaupa-
vinnu á Alftavatni og féll vel aö vera
þar. Hefir vinátta min viö þau Álfta-
vatnshjón staöið traustum fótum
siöan, en raunar var ég búinn aö
þekkja Guöjón og foreldra hans i
meira en 60 ár eöa lengur. Hefi ég
jafnan átt góöu aö mæta hjá þeim
hjónum Guðjóni og Jónínu og eins
dætrum þeirra. Fyrir þaö vil ég færa
þeim öllum minar hjartans þakkir.
Óska ég þeim aö lokum allrar far-
sældar og blessunar guös.
Bragi Jónsson
frá Hoftúnum.
Þeir, sem skrifa
minningar- eða
afmælisgreinar í
Islendingaþætti,
eru eindregið
hvattir til þess
að skila
vélrituðum
handritum.
ef mögulegt er
■slendingaþættir
13