Íslendingaþættir Tímans - 23.10.1976, Qupperneq 15

95 ára
Andrea Jónsdóttir
frá Litla-Fjarðarhorni
20. september siöastliöinn varö
móöursystir min Andrea Jónsdóttir
frá Litla-Fjaröarhorni i Strandasýslu
95 ára.
Mig langar til aö senda henni stutta
afmæliskveöju og um leiö minnast
smáatvika, sem koma i hug minn frá
liönum dögum á hennar löngu ævi.
Ég man hana fyrst unga og nýgifta
konu, hún var há og grönn, fallega
vaxin lagleg kona meö kastaniubrúnt
hár, sem fór vel viö islenzka búninginn
hennar.
Hún var fædd aö Hliö i Kollafiröi og
var yngst systkina sinna. Foreldrar
hennar voru Guörún Jónsdóttir, ættuö
úr HUnavatnssýslu og Jón Andrésson
Jónssonar Hjálmarssonar prests i
Tröllatungu. Tveggja ára gömul
misstihún fööur sinn og var þá heimil-
iö leyst upp og börnunum tvistraö I
ýmsar áttir. Ung komst hún I fóstur til
séra Arnórs Arnasonar og fyrri konu
hans Stefaniu Stefánsdóttir aö Felli i
Kollafiröi, og svo siöari konu hans
Ragnheiöar Eggertsdóttur. Þar ólst
hún upp viö gott atlæti.
Um tvitugt giftist hún Franklin
Þóröarsyni frá Stóra-Fjaröarhorni og
ári siöar hófu þau búskap i Þrúöardal i
sömu sveit, bjuggu þar i eitt ár. Þaöan
fluttu þau svo aö Litla-Fjaröarhorni og
bjuggu þar allan sinn búskap, þar til
Franklin lézt áriö 1940. Þau eignuöust
13 börn, sem öll eru á lifi, vel gefiö og
gott fólk, sem vel hefur komizt áfram i
lifinu. Eins og nærri má geta hefur
gangan oft veriö erfiö, og ekki alltaf
veriö mikiö fyrir framan hendurnar á
ungu konunni, en hún var kjarkmikil
og tök lifinu meö sinni léttu lund og
slárró. Þetta blessaöist allt vel, hún
vissi aö alltvar öruggt i drottins hendi,
hún treysti honum, og nú á þessum
merku timamótum ævinnar getur þú
frænka min litiö meö gleöi yfir farinn
veg og yljaö þér viö minningarnar.
Oftmanéghvaögottvaraökoma til
þin i búriö þitt, þú áttir þar alltaf eitt-
hvaö gott til aö seöja svangan maga,
og hjá þér fékk ég i fyrsta sinn að
boröa bláber og rjóma og þaö er þaö
bezta sælgæti, sem ég hef bragöaö á
minni ævi aö öllu ööru góðgæti ólöst-
uöu. Þaö var allt svo gott úr höndunum
íslendingaþættir
á þér, þú miölaðir af gleöi þótt fátæk
værir. Þar var ekki vol eöa vil.
Ég hitti þig aldrei nema glaöa og
káta með spaugsyröi á vörum, og i
kringum þig og stóra barnahópinn
þinn rfkti ávallt gleöi og hlátur.
Eftir aö Andrea missti mann sinn
hefur hún búið hjá börnum sinum,
lengst hjá Guöborgu, yngstu dóttur
sinni á Siglufirði, hjá henni leið henni
eins velog bezt varöá kosiö. Nú dvelur
hún á elliheimilinu á Siglufiröi og ber
ellina vel.
Ég kom til Siglufjarðar fyrir nokkr-
um árum og hitti þá frænku mina hjá
Guðborgu. Hún var að vanda vel ern
og hress I anda, mjög vel minnug á allt
sem á dagana haföi drifiö. Var gaman
að minnast margs frá liönum árum.
Þau hjón áttu tvo góða reiöhesta og
komu oft riðandi i heimsókn til pabba
og mömmu. Þaö var gaman að sjá til-
þrifin þegar Skjóna brá sér á skeiðið
eftir grundunum heima meö Andreu á
bakinu, hún sat hestinn vel og var fal-
leg f söðlinum sinum.
Já, svona mætti lengi telja, þvi af
miklu er aö taka, en ég læt hér staöar
numiö.
Ég óska þér svo hjartanlega til ham-
ingju meö afmæliö og biö guö aö gefa
þér bjart og fagurt ævikvöld.
Ég enda svo þessar linur meö visu
eftir Steingrim Thorsteinsson:
Elli þú ert ekkí þung,
i anda guöi kærum.
Fögur sál er ávallt ung
undir silfurhærum.
Ragnheiöur Jónsdóttir
frá Broddanesi.
© Tryggvi
Hjálmarsson
Þrátt fyrir náin kynni af Tryggva
Hjálmarssyni þá hef ég þó ekki komiö
auga á nema einn umtalsveröan galla,
verður sú gallafæö aö teljast meö ólik-
indum. En galli Tryggva er sá, aö
hann skuli totta þennan árans pipu-
stert sinn, — en árans er ljótasta oröiö,
sem hann notar, á hverju sem gengur.
Ekki er þaö samt ætlun mfn aö fara
fram á þaö viö Tryggva vin minn aö
hann hætti að totta þennan pipustert,
nei, þaö sé fjarri mér, enda heföi hann
þá lftið aö gera meö öll þessi flottu
tæki, sem tilheyra faginu, svo sem
pípustativ og reykingaborö, sem hann
nú hefur meötekiö sem afmælisgjafir.
Svo óska ég Tryggva Hjálmarssyni
innilega til hamingju meö afmælis-
daginn, og biö honum allrar farsældar
á óliðnum árum. Og ég vona aö hann
afsaki þetta ávarp mitt — illa framsett
og fátæklegt.
Biö ég nú alla viðstadda aö rlsa úr
sætum og hrópa ferfalt húrra fyrir af-
mælisbarninu.
Valdimar Kristjánsson,
Sigiuvik.
Leiðrétting
134. tölublaði lslendingaþátta birtist
grein um Þórð Gislason sextugan. I
greininni var Þóröur sagöur Staöar-
sveitungur, en á aö sjálfsögöu aö vera
Staösveitingur. Eru viökomandi beön-
ir velviröingar á þessum mistökum.
15