Íslendingaþættir Tímans - 08.09.1978, Síða 4

ekki alltaf hægt um gleðinnar dyr fremur
en félagar hans sumir, hann var áhrifa-
gjarn og stundum jafnvel nokkuð reikull i
ráði.
Þó var hann þvilikrar gerðar, að
ómögulegt var annað en láta sér þykja
vænt um hann og það var ævinlega upp-
lffgandi að hitta hann og fá hann í heim-
sókn. Hann var lundgæðamaöur sem kom
öllum i gott skap meö sinni llflegu fram-
komu og glaöværð. „Glaður og reifur/
skyldi gumna hver /unz sinn blöur bana”.
bessi fornu orð eiga vel viö um Friðrik
Hansen, hann var glaður og reifur unz
hann hóf slna hinztu göngu.
Frásagnargáfa var honum gefin i svo
rfkum mæli að fátitt er og byrjaði strax I
barndómi að bera á þeim eiginleikum
hans. Þegar hann sagöi frá atburöum
ýmiss konar var oft sem hann læsisögu
áöur vel undirbúna og var skemmtilegt á
aö hlýða. Gat hann þá stundum tekið
nokkuð riflega til oröa þvi hann hafði gott
skopskyn.
Minnisstætt er lika mörgum hve fundvis
hann var á orö og setningar, sem hæfðu
þvi umræöuefni er var á dagskrá hverju
sinni þegar hann ræddi við fólk og hve
möguleiki hans á að túlka hugmyndir sem
aðrir áttu I erfiöleikum meö var mikill
einkum þó ef eitthvað var rætt um ráðgát-
ur tilverunnar. Hann virtist eiga
humoriskt vit hins verðandi heimsspek-
ings — hann var skemmtilegur persónu-
leiki.
Rithöfundur hefði hann eflaust getað
orðiö ágætur ef honum heföi enzt aldur til
að sinna því hugðarefni sinu enda i ættum
hans bæði fyrr og nú til afburðamenn á
þeim vettvangi. Hann var búinn að skrifa
talsvertiskáldsöguformi og sá ég sumt af
þvi hjá honum, þó flíkaöi hann þvi ekki
mikiö. Fannst mér margt forvitnilegt þar
að finna og betra miklu en sumt af þvi,
sem út er gefið núna og sagöur er skáld-
skapur. Kom þar og viða vel fram á köfl-
um hans rúma hugarflug.
Þegar ungir menn deyja vetður okkur
oft fátt til huggunar, við eigum erfitt með
að átta okkur á rökum tilverunnar og
þeirri forsjón er skóp okkur örlög. En
aldri er vo svart yfir sogarranni aö eigi
fái birt fyrir eilifa trú.
Ég votta aöstandendum Friöriks heitins
innilegustu samúö mina.
Sigurjón Runólfsson,
Dýrfinnustöðum, Skagafiröi.
Sólin á lofti lækkar,
laufin til jaröar falla.
Haustið í heljargreipum
hefur þá grósku alla.
Gróskan á glöðu vori
gælir við árdagsþrána.
Ljóselska laufið væna
lyftir sér upp á tána.
4
Júlíus Ingimarsson
Bifreiðastjóri frá Akureyri
Július Ingimarsson fæddist að
Litla-Hóli í Hrafnagilshrqjpi I Eyjafirði
10. janúar 1903. Hann lézt i Landsspftalan-
um I Reykjavik 30. april 1978. Otför hans
var gerð frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 8. mai.
Foreldrar Júliusar voru hjónin Sigur-
björg Jónsdóttir og Ingimar Hallgrims-
son, bóndi á Litla-Hóli. Ingimar var einn
af stofnendum Kaupfélags Eyfiröinga.
Hánn var einn stofnenda á lffi þegar
minnzt var fimmtfu ára afmælis kaup-
félagsins.
Þau hjónin áttu þrjár dætur sem allar
eru á lifi. Þær eru:
Sigrún, búsett i Reykjavlk, gift Hans
Jörgenssyni, skólastjóra.
Birna, búsett á Akureyri, var gift
norskum manni, Jóhannesi Væhle, sem
látinn er fyrir allmörgum árum.
Helga, búsett á Akureyri, var gift
Svafari Helgasyni, verksmiðjustjóra
Smjörlikisgeröar KEA. Svafar lézt fyrir
skömmu.
Ingimar var tvikvæntur. Hann eignað-
ist dóttur meö fyrri konu sinni. Eiginkon-
an lézt fyrir aldur fram. Þessi hálfsystir
Júliusar heitir Hrefna. Hún er á tiræðis-
aldri og dvelur á Elliheimilinu Grund.
Júlíus var i föðurgarði framundir tvi-
tugsaldur. Ariö 1922 innritaðist hann I
Bændaskólann á Hvanneyri og braut-
skráðist þaöan vorið 1924. Aö námi loknu
snerihann afturheim að Litla-Hóli til for-
eldra sinna og starfaði við búreksturinn
um nokkurra ára skeið. '
Frostnóttin fyrst á sumri
fellir ung tré I valinn.
Veldur þá tregatárum
tóm eftir viðinn kalinn.
Horfinn er ævierill,
örlaganóttin gengin.
Hjartað, sem brast i brjósti
bróðurins skildi enginn.
Veröldin velgir sfnum
vinum, er striöið heyja.
Guðirnir elska alla
unga, sem falla og deyja.
Oft mun að efsta hjalla
erfiði göngumáðum.
Gefi þér guð á hæðum
gæfu á nýjum slóðum.
Emma Hansen.
Um þessar mundir var bila- og vélaöld
að ganga i garö á Islandi. Eins og titt er
með unga menn hreifst Július af þessari
nýju tækni. Arið 1928 festir hann kaup á
vörubil og tekur aö sér mjólkurflutninga
fyrir bændur i Hrafnagilshreppi. Mjólkina
flutti hann til Akureyrar. Július starfaði
að þessum flutningum á annan áratug-
Meðan á mjólkurflutningunum stóö haföi
Július keypt sér fólksbil og stundaði hann
leigubllsakstur á Akureyri um árabil.
Arið 1930 kvæntist Júllus Jórunni Guð-
mundsdóttur frá Urriðakoti f Garða-
hreppi. Þau hjónin eignuðust einn son,
Ragnar, skólastjóra og borgarfulltrúa I
Reykjavik. Ragnar er giftur Jónu Guð-
mundsdóttur, ættaðri úr Ólafsfirði. Ragn-
ar og Jóna eiga fimm börn.
Þá tóku þau Július og Jórunn til sin
fósturbarn, Hildi Jónsdóttur. Dvaldi Hild-
ur hjá þeim frá sjö ára aldri þar til hún
giftist. Eiginmaður hennar er Jón
Stefánsson, aðalbókari hjá Kaupfelagi
Eyfirðinga.
Július og Jórunn slitu samvistum árið
1954. Sama ár flyzt hann búferlum til
Keflavikur og ræðst til starfa á Kefla-
vikurflugvelli og vann þar til æviloka.
Fyrstu árin syðra, vann Július hjá
verktökum viö ýmis störf. Snemma árs
1957 hóf hann störf við afgreiðslu milli'
landaflugvéia, fyrst hjá flugmálastjórn
og siðar hjá Loftleiðum hf. Þessum störfy
um gegndi hann óslitiö þar til hann náöi
eftirlaunaaldri, en þá varð hann að hætta
islendingaþættir