Íslendingaþættir Tímans - 10.05.1980, Side 10

Þorgeir Porsteinsson
F. I. des. 1908
D. 5. febr. 1980
Við hið skyndilega Iráfall Þorgeirs
föðurbróður mins sækja margar minning-
ar á hugann.
Ég er búin að þekkja Þorgeir siðan ég
man fyrst eftir mér, og mér hefur þótt
vænt um hann jafn lengi. Rg man fyrst
eftir honum ungum heima hjá afa og
ömmu, Þorsteini Sigurðssyni og Þórunni
Eirlksdóttur á Hamri i Þverárhlið, en
hann var yngstur fimm barna þeirra. Við
áttum heima á Glitstöðum i Norðurárdal.
Jarðirnar Glitstaðir og Hamar liggja
saman og milli bæjanna er um klukku-
tima ferð, gangandi eða riðandi yfir háls-
inn. Þá voru ekki aðrar samgönguleiðir
komnar til, en það var mikill samgangur
milli þessara bæja. Fyrir kom, að ég fékk
að fara suður að Hamri og dvelja þar
nokkra daga. Það átti nú við mi g! 011 létu
þau heilmikið með mig. afi og amma og
bræðurnir Jón og Þorgeir og voru mér s vo
einstaklega góö. Ég man hvað Þorgeir
var lipur og hjálpsamur við ömmu, sem
var þá orðin roskin.
Timinn leið og Jón frændi kvæntist og
tók viö búskapnum á Hamri Afiogamma
á Hamri voru mikið hjá foreldrum minum
á Glitstöðum siðustu a*viár sin og amma
dó þar. Þá var Þorgeir nærstaddur. Hann
var talsvert viöloðandi á Glitstööum á
þeim árum og i miklu uppáhaldi hjá okk-
ur, enda ávann hann sér vinsældir hvar
sem hann fór. Hann var fremur hár vexti,
ljós yfirlitum og laglegur, léttur I spori og
glaðlegur og hafði til aö bera þetta ein-
staklega notalega viðmót, sem kom fólki
til að liða vel i návist hans.
En svo syrti að. Þorgeir veiktist hastar-
lega og átti lengi við þau veíkindi að striða
náði sér raunar aldrei að fullu.
Hann fluttist til Reykjavikur og leigði
sér herbergi á Amlmannsstig 4. 17.
nóvember I946brann það hus og tvö önnur
til grunna. Þar missti Þorgeir frændi allt
sitt, þar á meðal mikið al bokum, en hann
kunni vel að meta góðar bækur og las
mikiö. Hann var minnugur og fróður og
haföi lifandi áhuga á þvi, sem var að ger-
ast umhverfis hann og i þjóðlifinu.
Eftir aö hann var oröinn nokkurn veg-
inn vinnufær eftir veikindi sin fór hann að
vinna við innheimtustörf hjá Reykja-
vikurhöfn, þar sem Sigurður bróðir hans
var hafnargjal ikeri < fiu t. i téll þe ■*>
vinna vel enda sf.ipii umi Kki uiii si. rl
upp frá þvi, en gegndi þ'. i uiis hann varð
að láta af störfum f>rir aldurs sakir á
10
siðastliðnu hausti. Hann hafði þá enn
starfsþrek og þótti miður að veröa að
hætta að vinna. innheimtustörf eru að
jafnaði ekki vinsæl en þessi vinna gaf
Þorgeiri tækifæri til mikillar útivistar og
hreyfingar sem átti vel við hann. Hann
hitti margt fólk að máli og eignaðist mikið
af góðum kunningjum i gegnum starfið.
Til var að viðskiptavinir hafnarinnar til-
kynntu, að ekki þýddi að senda neinn ann-
an með reikninginn til sin en Þorgeir.
Stærsta gæfuspor Þorgeirs I lifinu var
að eignast hana Sigurbjörgu fyrir konu.
Hún var þá ekkja með þrjú börn. Þau
Þorgeir eignuðust ekki afkomendur en
hann gekk börnum Sigurbjargar i föður-
stað. Sigurbjörg er einstök mannkosta-
manneskja sem varð honum alveg frábær
lifsförunautur og stoð hans og stytta upp
frá þvi, þegar þess þurfti með. Ragnar,
sonur Sigurbjargar kvæntist og stofnaði
eigið heimili. en dæturnar Guðrún og
Kristin hafa alltaf att heima hjá Þorgeiri
og Sigurbjörgu Allar þessar konur
hjálpuðust að við að gera honum lifiö sem
ánægjuiegast og hann mat það að verð-
leikum. Samhentari fjölskyldu hef ég ekki
kynnst.
Fyrst bjuggu þau i leiguhúsnæði en
fyrir allmörgum árum festu þau kaup á
ibúö að Hörðalandi 14 i Fossvogi. Liklega
hefur Þorgeir aldrei notið sin betur en
eftir að þau fluttu i Hörðalandið og eign-
uðust varanlegan samastað i ibúð sem
þau voru ánægð meö. Það var honum
mikils virði að hafa allt á traustum
grunni.
Þorgeir hélt alla tiðóvenjulega sterkum
tengslum við æskustöðvarnar og frænd-
fólkið i sveitinni. Hann var bæði trygg-
lyndur. ættrækinn og vinfastur. Ég held
hann hafi ævinlega haft fyrir reglu að fara
upp i Rorgarfjörð i sumarfriinu sinu.
Framan af árum kom hann einn, — siöar
með Sigurbjörgu og dætrunum. Eftir að
bill-kom á heiinilið var Kristin óþreytandi
að aka þangaö sem Þorgeir langaði að
fara og þa fjölgaði heimsóknunum, okkur
ættingjunum til óblandinnar ánægju, en
helst hefðum við viljað sjá þau miklu oft-
ar Allt heimilisfólkið hlakkaði til ef frétt-
íst, að von væri á Þorgeiri og Sigurbjörgu.
Þessar heimsóknir voru á seinni árum
mikil upplyfting og fagnaðarefni fyrir
aldurhnigin systkini Þorgeirs, pabba og
Þói'hildi i llrekku, enda ('flausl farnar
■ k . i h\. sisl i þ\ i sk.< in að gleðja þa i
l'visvai lorum við elslu systurnar og
eiginmenii okkar i nokkuð löng ferðaliig
um landið með pabba. Þorgeiri og.Sigur-
björgu. Þaö voru ákaflega ánægjuleg
ferðalög og þeir bræðurnir nutu sin vel
saman. Einnig kom fyrir að við hjónin
færum með Þorgeiri og Sigurbjörgu i
skemmri feröir. Þau voru alveg einstak-
lega goðir og skemmtilegir ferðafélagar.
Þorgeir hafði yndi af ferðalögum og tók
vel eftir og mundi það sem fyrir augu og
eyru bar. A siðustu árum ferðuðust þau
hjónín meðal annars til Noregs og fleiri
Norðurlanda og höfðu mikla ánægju af.
Þorgeir fylgdist vel með ættingjum sin-
um I Reykjavik og hafði mikið samband
viö þá og þeirra fólk. Og þegar frændfólk
og venslafólk hans úr Borgarfirðinum
kom i bæinn, var þaö alveg sjálfsagður
hlutur aö heimsækja Þorgeir og Sigur-
björgu hvenær sem tækifæri gafst enda
var til þess ætlast. Þetta fólk á mörg spor-
in um stigana aö ibúð þeirra i Hörðaland-
inu og alltaf var tekið á móti þvi með
sömu elskulegu gestrisninni. Fallega
heimilið þeirra bar þess vott, aö þar var
hugsaö vel um hvern hlut og fjölskyldan
var öll svo samtaka um aö láta gestunum
liöa vel. Við fundum strax þegar við kom-
um inn úr dyrunum, aö við vorum vel-
komin og svo var dekrað við okkur á allan
hátt á meðan við stóðum við. — Þaö var
alltaf gaman að hitta Þorgeir að máli.
Hann var hlýlegur og notalega kiminn,
haföi sinar ákveðnu skoöanir á hlutunum
og var fastur á meiningunni. Hann þurfti
stundum margs að spyrja þvi að hann
fylgdist ákaflega vel með þvi sem geröist
hérna uppfrá og ekki var ótitt að hann
gæti fremur miðlað okkur fréttum ofanað
en við honum.
Ég heimsótti Þorgeir frænda siöast 5.
janúar siðastliöinn. Ég hitti á fjölskyldu-
boð i Hörðalandinu. Þorgeir var glaður og
reifur eins og venjulega. Ég var meðal
annars að kalsa við þau hjónin að verða
okkur samferða i ferðalag næsta sumar.
En nú hefur hann lagt upp i aðra lengri
ferð. Við vissum, að heilsa hans var orðin
veil en vonuðumst til að geta fengiö að
njóta hans lengi enn.
Þaö er huggun, að honum var hlift við
langvarandi veikindastriði. Slikt heföi
orðið honum þungbært. Við andlát hans
hefur einn þáttur i lifi okkar oröið fátæk-
legri en áður. Við eigum ekki framar von
á að hitta Þorgeir frænda.
Vertu sadl, írandi minn og þakka þér
lýrir allt og allt.
Sigurbjörgu og fjölskyldu hennar fær-
um við innilegar samúðaikveðjur.
Þórunn Kirfksdóttir
islendingaþættir