Heimilistíminn - 29.03.1981, Blaðsíða 10

— Elskan min! Elsku saklausa stúlkan min!
svaraði Brad. — Þegar þessi svipur er kominn
á stúlkuna, og hann var svo sannarlega á
Merry, þá er úti um manninn. Hann getur þá
allt eins vel gefizt upp með glæsibrag, vegna
þess að það er ekki til neins fyrir hann að reyna
að hlaupast á brott. Þessar Merry-stelpur
hlaupa hraðar en nokkur karlmaður hefur
nokkru sinni getað gert.
— Þú talar aldeilis vel um kvenfólkið, eða
hitt þó heldur? Andrea hló, en það var alvara i
hlátrinum.
— Ég kann vel að meta þær konur, sem það
eiga skilið, svaraði hann. — En ég get þvi mið-
ur ekki sagt það sama um stelpur á borð við
Merry.
— Þú varst nú rétt að hitta hana, andmælti
Andrea. — Finnst þér þú ekki vera svolitið
ósanngjarn gagnvart henni?
— Finnst þér það?
— Nú, ég þekki hana tæpast.
— Þú heyrðir hana tala. Finnst þér ekki tals-
mátinn gefa nokkuð góða mynd af þvi hvernig
hún er?
— Jú, að sjálfsögðu. Og svo þekki ég lika
föður hennar...
— Og hún er grein af þeim meiði eða hvað?
sagði Brad og brosti til hennar. — Jæja, ég held
ég ætti að fara að koma mér af stað.
— Brad, viltu ekki biða og borða með mér
kvöldmatinn, sagði hún biðjandi. Og hún var
greinilega jafnundrandi á sjálfri sér og hann
var. —-Ég skal búa til humarsalat, og svo á ég
tómata og salatblöð og bakarisköku, engla-
köku.
— Þú veizt vel, að ég get það ekki elskan,
sagði Brad vingjarnlegur. — Ég er nú þegar
búinn að vera i burtu of lengi. Ée verð að fara
10
aftur i vinnuna, og sjá hvað er að gerast.
—Mikið vildi ég, að þú hefðir tima til þess að
vera kyrr og borða með mér, sagði Andrea, og
brosti til hans. — Er þetta ekki skrýtið? Ég hef
þráð allt mitt lif að eiga heimili út af fyrir mig,
og nú þegar ég hef eignazt það, finnst mér
þreytandi að þurfa að borða ein.
Brad hló við
—Komdu þá með mér i sjúkraskýlið og borð-
aðu þar kvöldmatinn, sagði hann. —-Ég er viss
um, að á heitu sumarkvöldi eins og þessu verða
þau með svinasteik og hvitkál, og baunir, og
svo verða niðursoðnar ferskjur á eftir eins og
vant er.
Andrea hló.
— Ég held að mig langi meira i humarsalat,
jafnvel þótt ég verði að borða það ein, svaraði
hún.
— Ég vildi lika miklu frekar borða það en
skyldan kallar og ég verð að koma mér af stað
sagði Brad. Hann fór svo, og veifaði til hennar
glaðlega i kveðjuskyni um leið og hann fór út
og lokaði á eftir sér.
Andrea gekk eirðarlaus um stofuna og fór
svo með bakkann fram i eldhúsið. Hún bjó sér
til salatið, og settist niður við litið borð úti við
gluggann þar sem stóð röð af geranium i pott-
um. Einhvern veginn fannst henni þó salatið
enn minna spennandi en hún hafði búizt við,
þegar hún ákvað að borða það.
Hún þvoði upp diskana, tók vandlega til i eld-
húsinu og fór svo inn i svefnherbergið, fór i
sturtu og klæddi sig i hreinan einkennisbúning.
Hún átti að fara aftur i sjúkraskýlið vegna
kvöldmóttökunnar.
Hún opnaði gangadyrnar, læsti svo á eftir sér
með lykli og var að leggja af stað fram að úti-