Heimilistíminn - 05.04.1981, Blaðsíða 11

sjáanleg. Andrea heilsaði sjúkingunum um leið
og hún gekk fram hjá þeim, en heyrði þá raddir
berast fram úr herbergi hennar sjálfrar, og
þekkti þar rödd Mörtu. Eitthvað alvarlegt
hlýtur að hafa komið fyrir sagði hún við sjálfa
sig, og flýtti sér i áttina að dyrunum og opnaði
Marta snéri sér snöggt við um leið og hún
kom inn, en kinkaði kolli, þegar hún sá hver
var komin.
— Það var timi til kominn, að þú mættir,
sagði hún reiðilega.
— Hér er svolitið, sem ég ræð ekki við.
Hún benti á feitlagna, rauðhærða stúlku,
grátbólgna i andliti sem sat i hnipri á stól An-
dreu.
— Spurðu mig ekki að þvi, hvernig hún
komst hingað inn, án þess að ég tæki eftir
henni, sagði Marta. — Hefði ég ekki heyrt hana
vera að bjástra við lyfjaskápinn, og reyna að
opna. hann, veit ég ekki hvað hefði gerzt.
Andrea horfði undrandi og um leið spvriandí
á Mörtu.
— Já, þú átt kollgátuna, sagði Marta, eins og
hún væri að svara spurningu frá
Andreu — Hún heldur þvi fram, að hún hafi
heyrt að gott væri að taka inn of stóran
skammt af svefntöflum til þess að stytta sér
aldur. Og þar sem hún er þreytt á lifinu...
Stúlkan leit upp til Andreu grátbólgnum aug-
unum og Andrea sagði: — En þú ert bara barn.
Hvernig getur þú verið þreytt á lifinu? Það er
hreint og beint hlægilegt að segja þetta.
— Það er þó satt, sagði Marta, og mátti
greina fyrirlitningu i röddinni.
— Hún hlýtur svo sannarlega að vera að
minnsta kosti 16 ára gömul, eða hvað? Ég vildi
bara óska þess, að ég vissi ekki meira en þú um
lifið og tilveruna.
— Þið skil’jið þetta ekki, veinaði stúlkan, og
tárin tóku að streyma, — Þið eruð báðar falleg-
ar og gáfaðar, og eigið kærasta, og þiðeigið
heima i fallegum húsum. Hvað á ég?
Marta svaraði: — Ég læt þig um hana, Andy,
vina min. Ef ég verð hér kyrr legg ég hana á
hné mér og rassskelli hana, kjánann þann
arna.
Hurðin féll að stöfum á eftir henni. Andrea
settist niður við borðið.brosti til stúlkunnar, og
rétti henni svo bréfvasaklút til þess að þurrka
burtu tárin, sem enn runnu niður rauðar kinn-
arnar.
— Segðu mér nú allt af létta, og við skulum
sjá, hvort við getum ekki eitthvað gert til þess
að bæta úr vandræöunum, sagði hún bliðlega.
— Það er ekkert hægjt að.gera, sagði stúlkan
þurrlega. f ?
—Ég vil bara fá á'ð deyja, og það ætla ég mér
að gera.
— Jæja,* en ég er hrædd um, að við getum *
ekki leyft slikt, sagði Andréa og brosti vin-
gjarnlega. — Hversvegna ættl stúlka eins og
þú, ung og falleg...
Stúlkan stökk á fætur og sfiltti sér upp fyrir
framan Andreu. Augun skutu gneistum.
— Falleg? Ég? sagði hún ofsalega reið, eins
og Andreu væri um að kenna. — Horfðu bara á
mig. Ég er feit, og fitan er á röngum stöðum.
Hárið er með gulrótarlit og stritt að auki. Ég er
með græn augu. Ég lit alveg hræðilega illa út.
Aftur fór hún að gráta, og henti sér niður i stól-
inn við hliðina á borði Andreu, Hún huldi and-
litið i höndum sér.
—Hvað heitirðú, vina min, sgurði Andrea ró-
lega.
— Francine, stamaði stúlkan og var komin
með hiksta. — Og er nafnið lika hlægilegt? Að
ég svona feit og ljós skuli heita öðru eins
skrautnafni ogFrancine. Mikið hafa krakkarn-
ir i skólanum íika haft gaman af að striða mér
út af nafninu.
— Francine, hlustaðu nú á mig, sagði
Andrea. — Þú þarft ekki að vera feit og ljót,
nema þú endilega viljir það sjálf.
Francine stanði á hana, og virtist hlusta á
hvað hún var að segja, að rhirinsta kosti eitt
augnablik,
— Ég meina það, sem ég segi, sagði Andrea
brosandi. —-Þú getur losnað við fituna. Þú get-
ur farið i matarkúr og svo getur þú farið að
stunda leikfimi og æfingar þar til þú verður bú-
in að fá faliegan voxt, og þá batnar húðin lika.
Og hárið, já', góð hárgreiðsla gæti breytt miklu
þar um.
— Kannski gæti ég litað á mér hárið? spurði
Francine, stóreygð.
— Auðvitað áttu ekki að gera það, kjáninn
þinn. Háraliturinn er mjög faílegur. Augun eru
heldur ekki hversdagslega græn, og þrátt fyrir
það að svo væri gætir. þú glaðst yfir þvi, vegna
þess að græneygðar og rauðhærðar stúlkur eru
taldar stórglæsilegar. Augun i þér eru mógrá,
með grænni slikju. Þú getur verið ánægð með
það ef þér finnst það betra. Andrea hélt áfram
og fylgdist vel með þvi, hvernig tók að birta yf-
ir andliti stúlkunnar. — Vist þarftu svolitið á
þig að leggja til þess að losna við aukakilóin, en
ég er viss um að þú verður bæði hamingjusam-
ari og fallegri án þeirra.
f