NT - 02.12.1984, Qupperneq 16

Sunnudagur 2. desember
Þe\r Stuðmenn hafa ekki setið auðum
höndum í sumar og haust. Eitt stykki
kvikmynd sem meðal annars gerist austur
á landi og það á öðrum stað í tímanum og
svo nú hljómplata sem verið er ð vinna við
í Reykjavík og í Lundúnum.
r Já svona gengur þetta fyrir sig. Á
meðan að sumum okkar finnst það afrek að
fara út í tunnu með ruslið eða tala alvarlega
um að mála baðherbergið fyrir jólin þá eru
aðrir sem hrista fram úr erminni breiðskífu
og kvikmynd án þess að líta mjög þreytu-
lega út.
Þab hlýtur að vera voðalegt stuð á
þessum mönnum hugsaði ég þegar bíllinn
hóstaði út úr sér síðasta oktaninu á
bílaplaninu fyrirframan Grettisgötu 8b. Það
hafði orðið að samkomulagi að ég kæmi og
rabbaði við Valgeir Guðjónsson um nýjustu
plötu þeirra Stuðmanna sem kemur út
innan skamms.
A/æstu þrjár klukkustundirnar átti ég
eftir að upplifa svolítið brot af þeim hraða
og þeim krafti sem skilur að þá sem tala um
að mála baðherbergið hjá sér og þá sem
vasast í kvikmyndagerð, plötuútgáfu,
hljómleikahaldi og ég veit ekki hvað.
l^algeir var mættur á staðinn en á
Grettisgötunni er hljómplötuupptökuvers-
stúdíóið „Grettisgat", stundum stytt í
„Gatið".
l^algeir þurfti að „skreppa bæjarleið,"
eins og hann orðaði það og það varð úr að
ég flaut með. Við þustum einar þrjár ferðir í
Kópavog og tvisvar til Hafnarfjarðar með
viðkomu á nokkrum stöðum í höfuðborginni.
fleira fólki
Segulbandið rúllaði og Valgeir talaði og ók
fremur hratt.
„Vb höfum unnið þessa plötu á svolítið
annan hátt en hinar fyrri. Við vorum búnir
að spila lögin fyrir fólk og þau höfðu fengið
að þróast í höndunum á okkur þegar við
fórum að taka þau upp. Þetta gerir það að
verkum að útkoman ætti kannsi að verða
betri en ef við hefðum labbað okkur beint
inn í upptöku.“ Valgeir virðist hinn rólegasti
þó svo að snögg hemlun hafi greinilega
bjargað lífi okkar og það á hinstu stundu.
„ Mð erum orðnir skólaðir í því að vinna
saman og kunnum í því sambandi nokkuð
vel til verka. Á þessari plötu sem nú er að
koma út er enginn einn okkar skrifaður fyrir
neinu laganna enda hafa þau öll orðið til í
samvinnu, þó svo að menn eigi mismikið í
hverju lagi fyrir sig.“
/ vetur eru orðin 15 ár síðan þeir
félagarnir byrjuðu að spila saman á hljóð-
færi. Þetta var á menntaskólaárum þeirra í
Hamrahlíð og á þeim tíma var ekkert heilagt
og er það kannski ekki enn. Það eru líka
orðin ein tíu árin síðan fyrsta stóra platan
þeirra, „Sumar á Sýrlandi" kom út. Já
tíminn líður hratt.
A meðan við þjótum undir brýrnar í
Kópavogi spyr ég Valgeir hvort mennta-
skólagalsinn sé ekki farinn að renna af þeim
félögum.
„Pað er skemmtilegt ástand að vera í
menntaskóla og ég vona að okkur takist að
viðhalda þeim ungmennafélagsanda sem
þá ríkti. Það er bani hvers góðs drengs að