NT - 12.02.1985, Blaðsíða 7

ín r? Þriðjudagur 12. febrúar 1985
L Vettvangur
7
bændastéttarinnar einnar. Sá
samdráttur sem þegar er
orðinn í hinum hefðbundnu
búgreinum gerir það að verk-
um að ekki eru lengur verk-
efni og viðunandi tekjumögu-
leikar fyrir alla þá scm nú
vinna við þessa framleiðslu.
Ef ekki koma til
ný atvinnutæki-
færi í sveitum
landsins á allra
næstu árum er
augljóst að fólki
þar fækkar og
byggðingrisjast.
Ef ekki koma til ný atvinnu-
tækifæri í sveitum landsins
á allra næstu árum er augljóst
að fólki þar fækkar og bvggðin
grisjast.
Það er því ein megin krafa
Stéttarsambandsins að í fullri
alvöru verði tekist á við þenn-
an mikla vanda og fjármagni
veitt til slíkrar atvinnuupp-
byggingar. Það er trú manna
að möguleikarnir séu nægir ef
skilyröi eru sköpuð til þess að
nýta þá.
Full samstaða var um þetta
mál á aðalfundi Stéttarsam-
baridsins og ályktunin hefur
mælst vel fyrir meðal bænda og í
þjóðfélaginu almennt. Um fram-
gang stefnunnar er hins vegar allt
óljóst enn.
Til þess að hún nái fram að
ganga þarf pólitískan kjark og
vilja.
Þessi stefna knýr á uni endur-
skoðun Iaga, breytta ráðstöfun
fjármuna og breytt vinnubrögð.
Um hana þarf að nást víðtæk
pólitísk samstaða ef hún á að
verða annað en orðin tóm. Örfáir
áhrifamiklir einstaklingar í
bændastétt hafa snúist gegn sum-
um grundvallar atriðum stefn-
unnar þar sem þeir telja að þau
komi um of við þeirra eigin
pyngju. Á Alþingi sitja nú sem
jafnan fyrr menn sem virðast líta
á það sem köllun sína að hafa vit
fyrir bændum og forustumönnum
þeirra.
Nú reynir á það hvort mega sín
meira sjónarmið þessara einstak-
linga eða framtíðar hagsmunir
landbúnaðarins alls.
Guðmundur P. Valgeirsson:
Eins og þú sáir
muntu uppskera
■ Margt er búið að segja
og skrifa verðbólgunni til
hnjóðs á undanförnum
árum, enda gróf hún undan
öllum heilbrigðum athöfn-
um, en hlóð undir afætur
þjóðfélagsins. Þeir sem
fremstir stóðu í flokki að
hleypa henni af stað sögðu
borginmannlegir að ekkert
væri að óttast, auðvelt væri
að þurrka hana út með einu
pennastriki. - Það penna-
strik lét á sér standa og allir
virtust standa ráðalausir
gagnvart þeim óvætti.
Það var því í stórt ráðist
hjá núverandi ríkisstjórn
þegar hún setti það á oddinn
í áformum sínum að ráðast
gegn verðbólgunni í óþökk
alls braskaralýðsins og afæt-
anna í þjóðfélaginu. Henni
tókst að kveða þann draug
niður og ná stórkostlega
miklum árangri á því sviði.
Og menn voru orðnir bjart-
sýnir á að takast mætti að
kveða hana alveg niður.
Menn segja að það hafi
eingöngu verið gert á kostn-
að hins almenna launþega
og láglaunafólks. - Það má
satt vera, að vissu leyti. En
það verður ekki gengið
fram hjá því, að hjöðnun
verðbólgunnar var líka stór
ávinningur fyrir allt heil-
brigt atvinnulíf í landinu og
einnig þá, sem úr minna
höfðu að spila. En úr því
var lítið gert af þeim
flónum, sem ekki kunnu að
meta þann ávinning.
Launafólk var spanað
upp í óhóflegar kaupkröfur,
sem enga stoð gátu átt í
veruleikanum. hvað sem
forsprakkar þeirrar vitleysu
segja þar um. Þar var bog-
inn spenntur langt umfram
öll skynsamleg rök. - Af-
leiðingar þeirra gerða er
óðaverðbólga. - Verð-
bólga, sem grefur undan
öllu heilbrigðu athafnalífi
nú á sama hátt og hún gerði
áður. Eðli hennar og áhrif
hafa ekki breyst. Henni
fylgir versnandi kjör fyrr
allan almenning og verst
þeim sem minnst bera úr
býtum, vaxandi glundroði
og efnahagskreppa.
Þeir lánleysingjar, sem
stóðu að kaupkröfunum og
verkfalli á haustnóttum s.l.
árs, hafa uppskoriðþaðsem
þeir í einfeldni sinni sáðu
til, og varað var við, án þess
að gera sér grein fyrir sam-
hengi hlutanna og afleiðing-
um gerða sinna. - Afætur
þjóðfélagsins fagna af-
rakstrinum af skammsýni
launþegaforustunnar.
Og launajafnvægið hefur
stórum raskast þeim betur
stæðu í dag.
Guðmundur P. Valgeirs-
son.
Launafólk var spanað upp í
óhóflegar kaupkröfur, sem
enga stoð gátu átt í veruleik-
anum, hvað sem forsprakkar
þeirrar vitleysu segja þar um.
Það að 5 manna hópur semji
ályktanir í nafni fjöldans er
heldur ekki merkilegt. Sjaldan
er tekið fram hversu margir
standa að kjördæmisþingum
og funduni stjórnmálaflokka
þar sem samþykktar eru hinar
margvíslegustu ályktanir uni
landsins gagn og vilja alþýð-
unnar. En sjaldnast er þar stór
hluti kjósenda þess sama
flokks heldur í besta falli
nokkrir tugir prósenta af
flokksbundnum kjósendum.
Flestir vita að lýðræðið er afl
þeirra sem nenna að hremma
það til sín. Og því nenna þeir
helst sem síst komast til vegs
né virðingar eftir öðrum leið-
um.
Slæmur málstaður
námsmanna?
En hversu slæmur ætli hann
sé nú þessi málstaður íslensku
þjáníngarklámsstúdentanna
úti í Skandinavíu. Þeir hyggj-
ast sviðsetja þjáningarklám sitt
vegna„ástandsins í lánamálum
námsmanna" eins og það er
orðað. í frétt af þessum fvrir-
huguðu aðgerðum sínum fyrr
í vetur. Nú bar flestum saman
um það sem af viti fjalla um
lánamál íslenskra námsmanna
að lánin séu bara helvíti góð
hér heima. Samanborið við
hin Norðurlöndin eru þau bara
mjög góð. Og hvað er þá verið
að kvarta.
Ef hlutirnir eru slæmir, óvið-
unandi og óréttlátir er eðlilegt
að fólk rísi upp og kvarti og
þarf þá líklega ekki að „svið-
setja" neitt þjáningarklám. Og
hvenær í annan tíma þarf al-
þýðan að vera með uppsteyt.
Jú, þegar til stendur að færa
það sem er í góðu lagi yfir í það
að vera bæði óréttlátt og óþol-
andi. Og þar komum við að
kjarna málsins.
Eða er Ragnhildur slæm?
Allt frá því að núverandi
ríkisstsjórn komst til valda hef-
ur menntamálaráðherra þeirr-
ar sömu stjórnar reynt mark-
visst að færa úr lagi það ágæta
námslánakerfi sem námsmenn
hafa búið við. Skýrast dæmi
um þetta er þegar víxillán
fyrsta árs nema-voru afnumin
og þeim vísað á guð og banka-
stjóra. Hér stendur ekki til að
álasa bankastjórum en það
hlýtur að vera samdóma álit
þeirra sem unna frjálsri mennt-
un að það verði ekki banka-
stjórar fremur en togaraskip-
stjórar sem ráði hverjir fara í
hvaða nám, og hvenær.
Af öðrum atlögum Ragn-
hildar að þessu sama lánasjóðs-
kerfi má nefna rekstrarúttekt
sem hún lét vinna um sjóðinn
eftir kokkabókum frjálshyggj-
unnar þar sem gægðust undan
horninu fyrstu vísar að súp-
ermannasérlánum og lánveit-
ingum eftir arðsemi þess náms
sem viðkomandi ætlaði sér að
stunda.
Barátta gegn niður-
rifsstarfi
Hér verða ekki varðir þeir
menn sem leggjast svo lágt aö
ætla að ástunda þjáningarklám
til þess eins að sverta íslensk
stjórnvöld á erlendri grund. Sú
hugsun að tilgangurinn helgi
meðalið á sjaldnast ef nokk-
urntíma við.
Hitt stendur óhaggað að
heiðarleg barátta námsmanna
gegn hverskonar niðurrifs-
starfssemi á því lánakerfi sem
við búunt við í dag hefur skilað
árangri. Rekstrarúttektinni
var sem dæmi stungið undir
stól, enn sem komið er að
minnsta kosti. En betur má ef
duga skal. Afnám víxillána til
fyrsta árs nema er að stórum
hluta afleiðing af andvaraleysi
stúdenta.
Það er rétt að námsmenn
eru harla ánægðir með kjör sín
í dag. Og það svo ánægðir að
þeir mega ekkert vera að því
að fylgjast með tilburðum
ríkisvaldsins í þá veru að kippa
fótunum undan því kerfi sem
búið er að byggja upp.
Bjarni Harðarson.
Verð í lausasölu 30 kr.
og 35 kr. um helgar.
Áskrift 330 kr.
Málsvarl frjálslyndis,
samvinnu og félagshyggju
Útgefandi: Nútímínn h.f.
Ritstj.: Magnús Ólafsson (ábm).
Markaösstj.: Haukur Haraldsson
Auglýsingastj.: Steingrimur Gíslason
Innblaösstj.: Oddur Ólafsson
Tæknistj.: Gunnar Trausti Guðbjörnsson
Skrifstofur: Síöumúli 15, Reykjavík.
Simi: 686300. Auglýsingasimi: 18300
Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn
686392 og 687695, íþróttir 686495, tæknideild
686538.
Selning og umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent h.f,
Kvöldsimar: 686387 og 686306
Baráttan fyrir friði
er barátta fyrir lífi
■ Það er enginn vafi á því að á undanförnum misserum
hefur orðið eðlisbreyting á herstöðinni á Miðnesheiði.
Hún er nú ekki lengur sú varnarstöð sem upphaflega var
áætlað, heldur mikilvægur hlekkur í hernaðaruppbyggingu
Vesturveldanna, mikilvæg stjórnstöð og birgðastöð í
stríði.
Þessi breyting hefur gengið umræðulítið fyrir sig, Awacs
flugvélar, olíugeymar, olíuhöfn og ratsjárstöðvar, svo fátt
eitt sé nefnt, hafa og eru að breyta eðli hennar og
íslendingar eru hljóðir áhorfendur að þeirri þróun.
Fyrir vestan og austan hafa menn vaknað upp við
vondan draum, en á báðum stöðum hyggjast Bandaríkja-
menn koma upp ratsjárstöðvum með fullu samþykki
utanríkisráðherrans yfir íslandi. í Ratsjá, blaði þeirra sem
gefið er út af lærðum og leikum á Vestfjörðum, er varað
við stöðvunum. Þar segir m.a. „Ein ratsjárstöð er kannski
ekki svo merkilegur hlutur, ein og sér, og lítill hlutur af
þeirri mannkynsmorðvél, sem stórveldin keppast við að
fullkomna, hvort í sínu lagi. En hún er táknræn fyrir þá
miklu hernaðarútþenslu sem á sér stað í Norður-Atlants-
hafi og fyrir þá aráttu að flækja íslensku þjóðina sífellt
betur í hernaðarnetið. Það yrði verðugt verkeíni íslenskrar
alþýðu í þágu friðar og afvopnunar, bæri hún gæfu til að
rísa upp og segja: Hingað og ekki lengra - nú .er mál að
linni.“
Og í forsíðuleiðara blaðsins má lesa eftirfarandi:
„Baráttan fyrir friði og slökun í alþjóðastjórnmálum er
mikilvægasta verkefni samtíðar okkar, því að hin linnu-
lausu eldsumbrot í iðrum þjóðlanda heims hafa komið róti
á líf okkar allra. Gegn vilja okkar höfum við neyðst til að
vera áhorfendur að yfirvofandi ósigri mannlegrar skvnsemi
og trylltustu sigurför villimennskunnar, sem sagan hefur
enn fest á blöö sín."
Og ennfremur:
„Okkar kynslóð á engrar undankomu auðið nema að
taka þátt í baráttunni fyrir iífinu. Baráttan fyrir herratsjám
hér í næsta nágrenni ætti að vekja okkur öll til umhugsunar
og aðgerða til þess að við getum ekki og þurfum ekki að
ásaka okkur í framtíðinni fyrir aö hafa ekki lagt okkar af
mörkum til að leiðrétta vegvilltan heim.“
Undir þessi orð friðarsinna á Vestfjörðum hljóta allir
ís'.endingar að geta tekið. Baráttan fyrir friði er baráttan
fyrir lífinu sjálfu.
Lýðræðissinnar sameinist
■ Þegar hernaðarskriffinnur Morgunblaðsins er
á yfirlætisfullan hátt að setja ofan í við sr. Jakob
Ágúst Hjálmarsson á Vestfjörðum fyrir að vera á
móti ratsjárstöðvum segir hann m.a:
„Samkvæmt íslenskri stjórnskipan fer utanarík-
isráðhera með endanlegt ákvörðunarvald um allar
framkvæmdir í þágu varna landsins. Oftar en einu
sinni hefur verið um þetta atriði deilt. í framkvæmd
hafa þó allir stjórnmálaflokkar sætt sig við að
lokaákvörðun sé tekin af utanríkisráðherra ein-
um.“
Þetta er rökstuðningurinn fyrir því að ratsjármál-
in komi ekki fyrir Alþingi. Hér er ekki lýðræðislega
talað. Okkur lýðræðissinnum finnst að fólkið í
landinu, a.m.k. fulltrúar þess á Alþingi, eigi að
hafa lokaorðið í svo viðkvæmu og þýðingarmiklu
máli. Um þá málsmeðferð verða lýðræðissinnar að
sameinast á móti þeim sem vilja að þessum málum
sé ráðið í Washington eða Pentagon.
Þetta er okkar land - þetta er okkar líf. Um það
er vonandi ekki deilt.