NT - 24.02.1985, Blaðsíða 16

Sunnudagur 24. febrúar 1985 16
—
kilamunir
W „í kös.sum og hundrödum þar á ég nóg,“ segir í g;mil:i
slagaruimm. l>:i<) g:eli áll vii) skúlTurnar í öskiluinunadeildinni.
Til hægri eru l'ullar skulTur afúrum og skartgripuni, en lil vinslri
erpeningaveskjuin snyrtilega pakkaö í unislög, þvíalllá deildinni
er skrái).
en
allt
er
gert
til
þess
að
grynnka
í
henni
■ Hér niuiidi einhver linna liiislvklana sem hann lýndi, ef hann leitaði ílyklahrúgunni á myndinni
um stund.
I glatkistunni kennir margra grasa
■ Murgt athyglisvert kom
upp á yfirborðiö í fjölmiðla-,
brennivíns- og tóbaksleysinu á
síðastliðnu hausti meðan
þjóðin ástundaði verkföll og
einbeitti sér að kryfja ástandið
til mergjar. Var sumt af því
ánægjulegt ef ekki aðdáanlegt.
Frjálshugsandi lýðhetjur
spruttu upp einsog gorkúlur á
mykjuhaug og leiddu okkur
hinum fyrir sjónir (sem við
vissum reyndar ekki fyrir) að
við búum við pólitískt ástand í
andlegum og menningarlegum
efnum hliðstætt því sem gerist
í Póllandi. Treysti ég mér ekki
til að útlista það nánar, að vísu
hefur mér skilist að hin
pólitíska kúgun í Póllandi
snerist öðru fremur um
verkalýðsmál, en auðvitað er
þetta hvað undan öðru - einsog
stressið og magasárið.
Hvað sem því líður fengum
viö sýnishorn af frjálsborinni
hugsun og ýmsum öðrum
athyglisverðum þáttum í
mannlegu eðli, sem virðast
jafnvel á hærra plani en
nokkurn hefði órað fyrir. Við
fengum líka sýnishorn af
frjálsu fréttaútvarpi, sem varð
til þess að minnstu munaði að
þjóðin skrúfaði endanlega fyrir
gamla ríkisútvarpið - og má
veraað þaðeigi eftiraðgerast.
(í þessu sambandi vil ég rétt
aðeins og innan sviga víkja að
hinni ríkisreknu Rás 1, en ég
tel þaö liggja í augum uppi að
hún eigi ekki annarra kosta völ
en að keppa alfarið við Rás 2,
þær gætu og ættu svo í
sameiningu að keppa við Rás
3 eða íslenska fréttaútvarpið
eða hvað þær koma til með að
heita, frjálsu stöðvarnar: málið
er að þær útvarpi allar því
sama, svona efni sem hægt er
að hlusta á í bíl eða í vinnunni
eða á hjólaskautum í
umferðinni. Þanniggætu þær
allar lifað af frjálsa samkeppni,
og er það af hinu góða.)
Margt fleira skemmtilegt,
gott og fagurt - skondið og
skrýtið, skaut upp kollinum á
sl. hausti - þ.á m. unrræða
nokkur um þarfleysi hinna
ýmsu stofnana í þjóðfélaginu.
Sunrt af því sem rætt var í þvi
sambandi flokkast nánast
undir gerviþarfir, svo sem
sinfóníuhljómsveit og
barnaheimili, að ég minnist nú
ekki á leiklistina.
Alþingisumræðan um
barnaheimili var einkar
athyglisverð. Kom þar m.a.
fram að börnum farnist betur
á götunni (einsog dæmin sýna)
en þó allrabest í félagsskap afa
og ömrnu og þá helst í
námunda við fjós. Pessi
umræða hefur enn ekki verið
leidd til neinna lykta, og
verður kannski seint. Þó langar
Æf hinu góðc
mig svona í „forbifarten" og að
gefnu tilefni að gerast
jákvæður einsog aðrir og koma
fram með tillögu til lausnar
þessum vanda, sem þar að auki
felur í sér stórmikla
hagræðingu, hvernig sem á
málið er litið. - Sameinum
barnaheimili og elliheimili,
vöggustofur og
öldrunardeildir. Þá geta
börnin og gamla fólkið hjalað
saman og lært hvort af öðru
(enda sá möguleiki fyrir hendi
að gamla fólkið hrykki fyrr
uppaf, eðaþannig-). Æskilegt
væri að hafa þessar stofnanir
sem næst fjósi, þannig að
blessuð kúalyktin ætti sem
greiðastan aðgang að hinum
ungu nebbum jafnt sem
gömlum nösum. Sjálfum finnst
mér þetta ckki verri tillaga en
ýmsar aðrar - og eitt er víst:
hún er af hinu góða.
Ekki er þó einhlítt að
verkfallsástand sé algjör
forsenda fyrir andríki og
frjálsri hugsun eða góðu
hugarþeli. Um það bera mörg
hinna nýju laga sem afgreidd
hafa verið á Alþingi mælskt
vitni. Nægir í því sambandi að
minna á reykingarlögin sem
hníga að því að gera oss
heilsubetri og langlífari
(einkum finnst mér vel til
fundið að ætla þeim sem ekki
reykja sérstök borð á
veitingastöðum, þótt á hinn
bóginn verði að vísu að
viðurkenna að þeir hinir sömu
endi alltaf á sínu sérstaka
borði, ef þeir fá þá borð á
annað borð. Má því segja að
þetta komi í sama stað niður,
en þetta er auðvitað hártogun
og af hinu illa.) Einnig mætti
minnast á þingsályktun (sem
kannski verður orðin að
lögum, þegar þetta birtist) um
löggildingu bílbelta í
framsætum að viðlagðri sekt.
Þetta frumvarp varðar og
heilsu og langlífi sem hið fyrra,
og því af hinu góða - hinu er
svo ekki að leyna að mér
kemur í hug maðurinn er
kastaðist út úr bíl sínum, sem
valt niður snarbratta hlíð og út
í sjó. Og þar sem hann komst
lífs af fyrir vikið er þess að
vænta að hann verði sektaður
fyrir að láta undir höfuð
leggjast að spenna um sig
beltið. Tvö önnur dæmi um
þessa vanrækslusynd veit ég
frá síðasta ári, og má það heita
blessunarrík „kaldhæðni" að
hún skyldi verða viðkomandi
til lífs, þannig að hægt sé að
rukka hann um sektina.
Þetta sýnir að enginn er
fullkominn nema Allah, ekki
einusinni þeir sem sitja á
Alþingi íslendingaog setjaoss
lögin - og er það bæði af hinu
illa og góða, en þó meira af
hinu góða.
Oddur Björnsson
*