NT - 27.04.1985, Síða 8

Laugardagur 27. apríl 1985
ndur haf;
Hvaðvarðumreyk-
leysisnámskeiðið?
Kæra ristjórn.
■ Við erum hér tólf konur
sem höfum með okkur sauma-
klúbb. Fyrir nokkru sáum við
auglýsingu í Morgunblaðinu
þar sem auglýst var námskeið
á vegum Krabbameinsfélags-
ins fyrir þá sem hætta vilja
reykingum. Við ákváðum að
taka saman höndum og innrita
okkur á þetta námskeið. Það
vildi hinsvegar svo óheppilega
til að þegar við höfðum talið í
okkur nægan kjark var löngu
orðiö fullt á námskeiðið og við
sátum eftir með sárt enni. Þá
vildi svo heppilega til að ein
okkar rakst á grein í NT þar
sem greint var frá því að einn
blaðamanna ykkar hafi innrit-
að sig á þetta námskeið og ætli
að fylgja því eftir í blaðinu
undir kjörorðunum. „Hættið
að reykja meö NT“. Þótti okk-
ur þetta hvalreki hinn mesti og
keyptum nú blaðið samvisku-
samlega. Til að byrja með
gekk þetta nokkuð vel og skrif-
in birtust með jöfnu millibili
okkur til mikils gagns og
aðhalds. Fljótlega fóru þó
skrifin að verða ári gloppótt og
þegar þetta er skrifað hefur
ekki birst stafkrókur um þelta
mál í langan tíma. Við hringd-
um því í Krabbameinsfélagið
til að fá upplýsingar um það
hvort námskeiðinu væri lokið
en þar var allt enn í fullum
gangi að sögn Ásgeirs R.
Helgasonar leiðbeinanda á
þessum námskeiðum.
Við viljum því fá að vita
hvers vegna NT stendur ekki
betur við sín orð gagnvart
lesendum. Þessi gloppa hefur
orðið þess valdandi að af þeim
tólf sem hófu leikinn eru nú
aðeins tvær eftir (a.m.k. kenn-
um við því um). Þær tvær sem
eftir eru bíða þess nú í ofvæni
að fá frekari fréttir af gangi
mála.
Hjúkrunarfræðingur
Svar um hæl
■ Reykleysisnámskeiðinu er
nú u.þ.b. að Ijúka. Fundir á
námskeiðinu voru reyndar tíð-
astir fyrstu dagana og frásagnir
hér í blaðinu í samræmi við
það, enda þörfin fyrir aðhald
og stuðning augljóslega mest
fyrstu dagana.
Hitt er svo annað mál, að ef
maður getur ekki hætt að
reykja sjálfur, þá gerir það
enginn fyrir mann. Það er svo
aftur afskaplega skiljanlegt að
maður leitist við af fremsta
megni að kenna einhverju
öðru unt en sjálfum sér, þegar
illa gengur.
Eitt ráð til þeirra tíu, sem
hafa helst úr lestinni: Gefist
ekki alveg upp. Haldið ykkur
við lægri kantinn í sígarettu-
neyslunni í nokkra daga eða
vikur, ákveðið nýjan dag til að
hætta alveg og notið tímann
vel til að hugleiða hvað það var
í raun og veru sem gerði það
að verkum að þiðfélluð. Reyn-
ið svo að gera ráðstafanir tii að
bæta úr því.
Mikilvægast af öllu er nefni-
Iega að læra að þekkja óvin
sinn - óvinurinn í þessu sam-
hengi er maður sjálfur!
Gangi ykkur vel.
Eru aðferóirnar við að veiða grásleppu ómannúðlegar?
Ómannúðlegar aðferðir
við grásleppuveiðar
■ Nú í dag lögðum við leið
okkar í Eden í Hveragerði og
iitum þar augum fagra sýningu
málverka hjá Magnúsi Guðna-
syni listamanni frá Kirkjulækj-
arkoti í Fljótshlíð.
Við kviðum því helst að
tíminn milli rútuferða yrði of
lengi að líða, er ekki var annað
erindi en að skoða eina mál-
verkasýningu. En svo reyndist
ekki. Hér getur að líta fagrar
Iandslagsmyndir og fantasíur
er lýsa mikilli sköpunargáfu og
hugmyndaflugi mikils dreng-
skaparmanns.
Má þar skynja mikla lífs-
speki lifandi anda.
Ein myndanna er mjög sér-
stæð að uppbyggingu Iistút-
færslu og spái ég að þar sé á
ferðinni myndgerð er Magnús
gæti náð langt með og skapað
sér veröugan sess meðal lista-
manna. Eg ráðlegg öllum að
koma og skoða og láta í Ijós ef
þeir eru mér ósammála, - nú,
og ekki síður ef þeir eru mér
sammála,-
Sýningin stendur til 29.
þessa mánaðar.
Ellert Guðmundsson
Selfossi
I.
■ Það er svívirðilegt að veiða
dýr og drepa án þess að full-
nýta þær afurðir, sem þau gefa
af sér.
Grásleppuveiðar eru mjög
stundaðar hér við land, en sá
er hinn mikli Ijóður á, að
ákaflega lítill hluti þessa fisks
er hirtur og hagnýttur. Hér er
einkum um hrognin að ræða.
Öllu öðru er fleygt. Þetta er
skammarleg rányrkja, sem ætti
að binda bráðan endi á. Ef
ekki er liægt að fullnýta þenn-
an fisk, ætti að banna veiðar á
honum, uns hægt er að koma
við fullri hagnýtingu hans.
Eyðing lífs án fullrar nýtingar
á lítinn rétt á sér, og stuölar
mjög að útrýmingu þeirra
dýrategunda, sem þannig eru
leiknar. Okkur íslendingum er
af hálfu náttúrunnar og for-
stjónarinnar gefinn mikill auð-
ur í formi margra dýrategunda
við strendur landsins, en okkur
er ekki gefinn réttur til að eyða
þessu lífi gegndarlaust, og síst
af öllu án þess að hagnýta
þennan fcng að fullu. Ef við
ekki hlítum þessum óskráðu
rcglum náttúrunnar, þá brjót-
um við þau lögmál lífsins, sem
ávalt hljóta að vera í gildi. Að
öðrum kosti mun framkoma
okkar við lifandi náttúru um-
hverfis okkar. koma okkur
sjálfum í koll, með minnkandi
vciðum og vcrsnandi afkomu.
II.
Það er svívirðilegt að valda
veiðidýri meiri þjáningum við
aflífun þess, en þörf er á. Þctta
á auðvitað jafnt við um láðs og
lagar dýr og jafnt, hvort þau
eru með heitu blóði eða köldu,
og eins hvort sem þau geta
geflð frá sér kvalahljóð eða
ekki.
Hér er oft hinn mesti mis-
brestur á. Veiðimenn hugsa
ekki ætíð um þær þjáningar, er
þeir valda veiðidýri að þarf-
lausu. Ég vil beina nokkrum
orðum til ykkar grásleppu-
veiðimanna, í þessu sambandi:
Sagt er að sumir ykkar beiti
grásleppurnar grimmdarlegum
drápsaðferðum. og færi betur
að ekki væri satt. Þið veiðið oft
grásleppur í miklu magni, og
til að spara ykkur tíma og
erfiði, er sagt, að sumir ykkar
risti þær á kvið lifandi. taki úr
þeim hrognin, með snörum
handtökum, og fleygi svo
grásleppunni aftur útbyrðis, án
þess að hafa drepið hana fyrst
hreinlega. Þannig sundurflak-
ahdi, syndir hún aftur niður í
djúpið, og verður að líða óum-
ræðilegar þjáningar uns dauð-
inn leggur á hana líknandi
hönd.
Ef satt er. væri hér um mjög
ómannúðlega drápsaðferð að
ræða, sem ekki ætti að eiga sér
stað. - Líti hver í eigin barm
og hugleiði þessi mál.
III.
Alla íiska. þar með talin
hrognkelsi, skyldi drepa
hreinlega, eftir að þcim hefur
verið náð um borð, svo fljótt
sem unnt er. Grásleppuveiðar
eru mest stundaðar á bátum og
litlum skipum. Hreinleg aflíf-
un þessara fiska ætti því að
geta verið auðveldari, en á
stórum skipum, þar sem mikið
magn fiskjar berst að á skömm-
um tíma, eins og t.d. á togur-
um.
Veiðimenn! Komið ekki
fram við veiðidýr (fiska, fugla
o.fl.) eins og væru þau dauðir '
hlutir. Sýnið þeim rnannúð!
Reynið að finna til með þeim.
Skiljið, að þau hafa í rauninni
rétt á sínu lífi eins og við menn
á okkar lífi. En ef lífsréttur
þeirra er af þeim tekinn, ættii
það að vera lágmark mannúðar
f þeirra garð, að þau væru
drepin á cins hreinlegan hátt
og unnt er. Og það er hægt
með hrognkelsi ef vilji væri
fyrir hendi.
KORRI
■ Nú stendur yflr málverka sýning í Eden
Unaðsstund í Eden