NT - 15.10.1985, Blaðsíða 2

Þriðjudagur 15. október 1985
Gæsaskytterí í Rangárvallasýslu:
Skutu nítján gæsir
á þremur klukkutímum
„Við seljum aldrei gæs,“ segir Valgeir, önnur skyttan

síðan
„VERÐ KANNSKI
REKINN NIÐUR Á EYRI”
- segirAlbert Guömundsson oger ekkiretöubúinn tílþess að skipta i fjirmálum ogiöaaöarmilum
■ Get ég fengið jobb hjá þér Gvendur minn, þó ekki væri nema við verkl'allsvörslu?
■ „Þær eru komnar strákar. Við erum full seinir, við þyrftuin
að vera komnir í skotstöðu.“ Það var mikill handagangur í
öskjunni þcgar var verið að drífa upp gervigæsirnar í keppni við
sólina. Óðuin var að birta og það gat skipt sköpum hversu iljótt
veiðimennirnir voru koninir í skotstöðu.
NT brá sér á gæsaskytterí í síðustu viku með tveimur
þrautreyndum skyttum frá Hvolsvelli. Skytturnar eru þeir
Valgeir Guðntundsson og Árni Ólafsson báðir lögregluþjónar að
atvinnu. Það virðist sama hvernig gcngur hjá mönnum að skjóta,
alltaf hafa Árni og Valgeir eitthvað, og yfirleitt er aflinn eftir
morgunflug ekki undir tuttugu fugluni. Valgeir segir uni þetta:
„Við njótum þess að vera á heimaslóðum. Þar sem viö erum
kunnugir og við höfuni skotiö á þessum túnum í mörg ár.“
Veiðiferðin hófst við lög-
rcglustöðina á Hvolsvelli. Þar
var byrjað að tína efni og
áhöld inn í Land Rover bifreið
Valgeirs. Þegar klukkan var
farin að ganga sjÖ um morgun-
inn var haldið af stað. Veiði-
staðurinn var í grennd við
Hvolsvöll, þarsem þeirfélagar
hafa leyfi til að skjóta. Vindur
var full sunnanstæður að mati
þeirra félaga, en þó var vonast
til þess að það kæmi ekki að
sök. Rétt í birtuskilunum var
búið að gera klárt. Gervi-
gæsirnar tifuðu undan vindin-
um og virtust sem lifandi.
Veiðimennirnir lágu í skurðin-
um og ræddu hvernig hefði
gengiö þetta veiðitímabil. Þeir
voru sammála um að gæsin
hegðáði sér ekki eins og venja
væri. Flug á morgnana hefur
veriö með öðru sniði en þeir
áttu aö venjast. Eða eins og
Árni orðaði það. „Við höfurn
ekki enn lent í reglulegu niorg-
unflugi."
Gæsakvak heyrðist í fjarska.
Veiðimennirnir urðu agnar-
smáir í skurðinum og Árni
byrjaði að þenja gæsaflautuna.
Vanur maður þar á ferð. Hóp-
urinn, sem sennilega hefur tal-
■ Réttur klæðnaður hefur mikið að segja, bæði til þess að halda
á sér hita, og ekki síður til þess að verða samlitari umhverfínu.
langan tíma. Að lokum var
afráðið að þetta dygði ekki
lengur. Klukkan orðin tíu um
morguninn. Árni lallaði sér
■ „Tökum þær.“ Skotið á fuglana rétt áður en þeir lenda. í þessari hrinu lágu fjórar og sú fimmta
var tekin í brottfluginu.
eftir bílnum. Valgeir byrjaði
að gera klárt. Skyndilega kast-
ar hann sér ofan í skurðinn.
Hópur á leiðinni. Þessar hög-
uðu sér almennilega komu
beint ofan í gervigæsahópinn
og ætluðu að setjast þar. Fjórar
féllu fyrir haglabyssu Valgeirs.
Tvær flugu á brott ráðvilltar.
- Hvað hafið þið skotið
margar í ár?
Talan er ekki alveg á hreinu
en þeir telja að það muni vera
á annað hundrað fuglar. „Við
seljum ekki gæsirnar. Við gef-
um þetta vinum og vanda-
mönnum. Ef við færum út í að
selja þá er hætt við að sportið
gleymdist. Við þekkjum
nokkra sem bókstaflega gera
út á þetta. Þá eru þeir búnir að
selja fuglinn fyrirfram og þurfa
síðan að skjóta upp í kvótann.
í mörgum tilfellum getur þetta
orðið stressandi og hætt við að
sportið verði ekki í fyrirrúmi,"
sagði Valgeir.
Þeir félagar hafa siðareglur
og fara eftir þeim. Aldrei er
skotið á sitjandi fugl. Um-
gengni um landið er í fyrirrúmi
og þeir þrífa vel eftir sig allt
rusl, skotfæri og annað sem'
myndi setja svip á landið.
■ Veiðitúrnum lokið. Alls lágu nítján gæsir. Valgeir vinstra
megin og Árni hægra megin.
■ Skotnar voru blesgæsir, grágæsir og heiðagæsir.
NT-myndir Eggert
„Besta veðrið til þess að
skjóta í, er þegar hávaða rok
og rigning fer saman. Þá gefur
fuglinn sig virkilega og aflinn
vill verða eftir því," segir Árni.
Mest hafa þeir félagar skotið
97 fugla einn morguninn. Þá
blöskraði bóndanum bjartsýni
þeirra félaga. Þeir mættu með
kerru um morguninn, áður en
þeir hófu að skjóta. Kerran
gerði ekki meira en að duga.
Þá hristi bóndinn hausinn. "
„Við veiðum aðeins tvo
mánuði á ári. Við látum laxinn
og rjúpuna eiga sig. Þegar
gæsin er búin þá leggjum við
byssunum og tökum þær ekki
fram aftur fyrr en að ári liðnu. “
ið á milli fjörutíu og fimmtíu
fugla leit ekki við túninu. „Hún
fer öll í mýrina". Það voru
ekki vonbrigði greinanleg í
röddinni heldur hristu menn
hausinn. „Svona hefur þetta
gengið í haust. Þetta er ger-
samlega breytt hegðunarmynst-
ur," sagði Valgeir. Áfram var
beðið. Stöku sinnum kom hóp-
ur fljúgandi yfir, en allar fóru
þær í mýrina, um tvö hundruð
metra frá þeim stað þar sem
veiðimennirnir lágu með
spenntar byssurnar.
Eftir tveggja tíma bið kom
skriður á hlutina. Valgeir dró
upp kaffið og menn dreyptu á
til þess að halda á sér hita.
Gæsahópur flaug yfir og
stefndi á mýrina. Arni lagði sig
allan fram við gæsaflautuna.
Hópurinn sveigði frá mýrinni
og stefndi beint á veiðimenn-
ina, þar sem þeir lágu í hvarfi
ofan í skurði. Fuglarnir nálg-
uðust með varfærni. Þeirfélag-
ar biðu þar til gæsirnar voru að
búa sig undir að setjast. „Tök-
um þær" sagði Valgeir. Um
leið stóðu þeir upp og fimm
skota haglabyssurnar hlúnk-
uðu banvænum blýskömmtun-
um í átt að fuglunum sem áttu
sér einskis ills von. Fjórar lágu
sem steindauðar. Þrjár rifu sig
upp', en ein var tekin í brott-
fluginu. Tvær gæsir flugu burt
ráðvilltar, kallandi á ættingj-
ana sem lágu jafn hreyfingar-
lausir og gervigæsirnar.
Annar hópur kom í stefnu á
hlaðnar haglabyssurnar. En
sveigði frá. I ljós kom að ein
gæsin lá á bakinu og var það
nóg til þess að fæla hinar í
burtu. Nú voru gervigæsirnar
orðnar sautján.
Tvær í bakið. Valgeir stóð
upp þegar þær voru í færi og
skaut á þær. Báðar flugu burt-
og Valgeir bölvaði æfingarleys-
inu. En viti menn, önnur gæsin
datt niður eftir svo sem hundr-
að metra flug. Hún reyndist
steindauð þegar að var komið.
Næsti hópur var stór. Átta
fuglar lágu og var nú brúnin
farin að lyftast á veiðimönnun-
um. „Eigum við ekki að reyna
að merja þær í tuttugu," spurði
blaðamaður. Jú, þeir voru til í
það. Enn var beðið, og nú í