NT - 20.10.1985, Blaðsíða 9

NT Sunnudagur 20. október
Máttur nakins manns
Kirkjugaröar Reykjavíkur gegna svipuðu
hlutverki og skemmtigaröar stórborganna, þeir
eru griðarstaöur fyrir fólk meö afbrigðilega kyn-
hneigð. Varö ég margsinnis var viö óvenjulegt
hátterni manna á ferðum mínum um garðana.
Oftast voru þetta meinleysisleg uppátæki sem
ekkert illt höfðu í för með sér, en þó kom fyrir að
þau drógu dilk á eftir sér eins og nú skal frá greint.
Þar sem ég er á gangi um Fossvogskirkjugarð-
inn á góðviðrisdegi sé ég skyndilega að nakinn
maðu.r stekkur út úr runna og hleypur rakleiðis í
áttina til mín. Líst mér ekki á blikuna því að
maðurinn er heljarmenni að burðum og tek á rás
og hieyp eins og fætur toga. Fylgir maðurinn
æpandi fast á eftir og gengur svo á um stund.
Brátt skilst mér þó að maðurinn hafi ekkert
soralegt í hyggju því að ég þykist greina af
hrópum hans að hann hafi orðið vitni að slysi.
Nem ég þá staðar. Maðurinn kemur í fyrstu ekki
upp orði sökum mæði en síðan biður hann mig
örvæntingarfullum rómi að panta sjúkrabíl í
skyndi. Hafði hann legið í sólbaði á einhverju
leiðinu og blundað. Þegar hann vaknaði var
gömul kona að koma blómum fyrir undir iegsteini
þar skammt frá. Vissi hvorugt þeirra af hinu.
Maðurinn hafði sest upp við dogg, teygt úr sér og
sagt stundarhátt við sjálfan sig: „Ofsalega ér
friðsælt hérna.“ Varð þá konunni svo mikið um
að hún hneig örend til jarðar.