NT - 25.10.1985, Blaðsíða 2

Jfn Í7
jy y Fréttir Fóstudagur 25. október 1985 2
■ Konur sáu um allar útsendingar á rásinni í gær. Ragnheiður
Þórðardóttir, útvarpsstjóri rásarinnar í gær, og Arnþrúður Karls-
dóttir, dagskrárgerðarmaður, skömmu áður en útsendingar hófust
eftir hádegi.
■ „Dagfeðurnir“ Ari og Guðmundur Óli stjórna umferðinni á kaffistofu NT...
„Hvað eru þessir
krakkagríslingar
margir?“
Karlkynssetjarar NT gerðust
dagfeður í gær
„Konurnar hafa lagt
undirsigmiðbæinn<(!
■ Kristín Jónsdóttir, kennari ásamt börnum sínum: „Fyrir mér er
þetta bara byrjunin á einhverju öðru og meiru. Þetta er ekki frí
heldur verkfall. Áratugurinn hefur skilað mikilli vitundarvakningu,
hugarfarsbreyting hefur átt sér stað. Fólk gerir sér betri grein fyrir
lélegri stöðu kvenna en í reynd hefur áratugurinn ekki skilað miklu
í verki.“ NT*myndir: Árni Bjarna.
neinn mun á því hvort menn
væru karlar eða konur. hinsveg-
ar þyrftu bæði kynin að sækja
sameiginlega fram til bættra
kjara.
I Seðlabankamusterinu upp á
Arnarhóli hafa konur innréttað
kvennasmiðju, sýningu um störf
kvenna í þjóðfélaginu. Hvar
eru konurnar? spurðum við í
bílageymslunni. „Þær hafa lagt
undir sig miðbæinn" var okkur
svarað af dyraverðinum, sem
reyndar var karlkyns, síðan
sagði hann okkur til vegar.
„Við viljuni fá karla til að
þjóna okkur,” sagði ung stúlka,
sem hafði spurt hvar hægt væri
að fá kaffi og við höfðunt bent
henni niður á Mensu, en þar
þjónuðu svuntuklæddar stúlkur
til borðs, enda lítið verið að
gera undanfarið eftir að túrist-
arnir hurfu með farfuglunum og
því bæði eigandi og starfsfólk
ánægt mcð aðsóknina.
Aðsóknin á Mensu var þó
ekkert í samanburði við aðsókn-
ir í kvennasmiðjunni. Mýgrútur
af konum fróðleiksfúsar um
störf kynsystra sinna flögraði
frá einum bás til annars.
„Ég hef það á tilfinningunni
að ég sé ísbjörn og stalla mín í
básnum við hliðina sé Ijón og
þetta sé Sædýrasafnið," sagði
Rannveig Rist eina konan sem
er vélvirki á íslandi. Sagðist hún
vera þarna til að sýna konum að
vélstjórastarf sé framtíðarstarf
fyrir konur, þetta væri snyrtileg
vinna, sem gæfi góðar tekjur og
vinnutíminn væri hagstæður.
Töivuskjárinn hefur leyst
smuroliuna og tvistinn af hólmi
í þessu starfi og sæi hún því
ekkert til fyrirstöðu að konur
fjölmenntu í starfið. Hún kvaðst
hinsvegar dauðleið á þessu
kvenna hitt og kvenna þetta.
Nánar verður fjallað um
kvennasmiðjuna í NT seinna
enda margt forvitnilegt áseyði
þar, t.d. gefa blaðakon-
ur(menn) út dagblað í smiðj-
unni.
Þegar aftur var komið út var
byrjað að rigna en allan daginn
á meðan á fundinum stóð, héldu
veðurguðirnir hlífiskildi yfir
konunum. Eftir rigningatíðina
undanfarið, rofaði skvndilega
til og sólin glotti jafnt frarnan í
konur og karla þessa eyríkis í
norðurhöfum. sem enn einu
sinni hafði tekist að komast í
heimsfréttirnar, á alþjóðadegi
kvenna. -Sáf.
■ ...á meðan Pála Klein, Anna Helgadóttir og Guðný
Krístjánsdóttir vinna við umbrot blaðsins. NT-mvndir Róbeu.
■ „Hvað cru þessir
krakkagríslingar margir“
drundi í Guðmundi Óla
Ólafssyni prentara á NT í
gær urn leið og hann lagði
af stað út í sjoppu að kaupa
kók, en í prentsal NT tóku
konurnar völdin og teikn-
uðu, settu og brutu um
blaðið meðan karlkyns-
setjarar sátu frammi á kaffi-
stofu og gættu barna.
Á öðrum deildum blaðs-
ins lögðu margar konur nið-
ur vinnu og því raskaðist
starfsemin nokkuð, m.a.
munu nokkur óvenjuleg
símtöl hafa átt sér stað
meðan ritstjórinn og dreif-
ingarstjórinn glímdu við
skiptiborðið.
NT á ferð í Reykjavík á kvennafrídaginn
■ „Hreyfill, skiptiborö 13,"
þrumaði crgileg karlmannsrödd
í símann, við upphaf feröar
blaðamanns og Ijósmyndara NT
á dömufrídaginn í gær. Leiðinni
var heitið upp á rás 2, en þar
höfðu konur gert sér lítið fyrir
og tekiö völdin í sínar hendur.
Karlarnir höfðu verið sendir
hcim og sáu konur bæði um
dagskrárgerð og tæknivinnu.
Ragnheiður Þórðardóttir, út-
varpsstjóri í gær, sagði að kon-
urnar á rásinni Itefðu tekið þessa
ákvörðun fyrir tveim mánuðum
og sagðist hún bara vonast til að
þetta mæltist vel fyrir hjá
konum, að mcð þessu væru þær
ekki að ganga möti kvennafrí-
inu, heldur hefði þeim fundist
rétt aö sýna að þær réðu algjör-
lcga við þetta sjálfar. Frani að
Itádegi hafði allt gengið eins og
vcl smtirð vél cnda konurnar
engir nýgræðingar í faginu,
hvorki þær sent sátu á bakvið
upptökutækin ogsnéru tökkum,
né heldur Itinar sem sátu við
hljóðnemann. Eini dagskrár-
maðurinn, scnt ekki hafði áður
séð um þáttagerð, en þó alvön
því að magna röddina upp með
hljóðnema, varsöngkonan Ellý
Vilhjálms, sem hljóp í skarðið
fyrir Svavar Gests, eiginmann
sinn, um kvöldið.
Arnþrúður Karlsdóttir sá um
Morgunútvarpið. Kom hún til
landsins sl. þriðjudag, reyndar
ekki í þeini eina tilgangi að sjá
um Morgunþátt rásarinnar í
gær, hcldur er hún hér stödd til
að taka upp bárna- og unglinga-
efni fyrir norska útvarpið.
Þegar NT yfirgaf nýja út-
varpshúsiö var Heiðbjört Jó-
hannsdóttir að ræskja sig áður
en hún sendi rödd sína út á
öldum Ijósvakans í fullu fjöri kl.
tvö, í sömu mund og fundurinn
á Lækjartorgi var scttur.
Gríðarlegur kvennafans hafði
safnast saman á torginu og
sögðu tölfróðar að þátttakan
væri síst minni en fyrir tíu árunt.
Voru flestar konur sent NT
ræddi við á því að þó þetta væri
lokaáfangi svokallaðs kvenna-
áratugs, þá væri þetta bara
upphafið að kvennabaráttunni.
Sögöu þær að árangurinn af
áratugnum væri vissulega þó
nokkur, fyrst og fremst hefði átt
sér stað viðhorfsbreyting, en
enn væri þó langt í land, því
launamisréttið væri gífurlegt þó
eitthvað licföi áunnist.
„Ég held að þær séu eitthvað
klikkaðar þessar kerlingar,"
glumdi úr hátölurunum og hlát-
urgusan breiddist yfir lit-
skrúðugan hópinn á torginu.
Sctning þcssi er gripin úr leik-
þætti eftir Helgu Thorberg, um
samtal tveggja karlrembusvína
sem fluttur var af höfundi ásamt
Rösu Þórsdóttur á pallinum fyr-
ir framan Útvegsbankann.
Á pallinum voru flutt ávörp
fulltrúa hinna ýmsu starfsstétta
hefðbundinna kvennastarta og
stýröi Guðríöur Elíasdóttir,
varaformaður ASÍ, fundinum
sköruglega að hætti formæðra
okkar.
Mcöan á þessu gekk utandyra
sátu karlmenn inni í bankanum
í gjaldkcrastólum og ýmsum
öðrum sætum sent konur eru
vanar að vernta. Sögöu karlarn-
ir að þeir réðu við þetta, enda
væri mun minna að gera en
undir venjulegum kringumstæö-
um. Sögðust þeir ekki bjóða í
það ef sama traffík hefði verið
og venjulega.
Þegar aftur var komið út
undir bert loft tók á móti þjóð-
legur söngur Bergþóru Arna-
dóttur. Reyndar stóð karlmaður
við ltlið hennar og fletti texta-
blaðinu en fyrir framan sviðið
dilluðu sér ungar sem aldnar í
takt við hljóðfallið. Baksviðs
var í óða önn verið að taka við
skilaboðum unt börn sem höfðu
orðið viðskila við mæður sínar
enda erfitt að missa ekki sjónar
á fylgdarkonum sínunt í öllu
mannhafinu.
Bláklæddur stúlknahópur skar
sig úr fjöldanum. Þetta voru
starfsmcnn ferðaskrifstofunnar
Útsýnar. Sögðust þær ekkert
vera yfir sig hressar með áratug-
inn cn töldu þetta vera byrjun á
einhverju enn betra. Hinsvegar
gátu þær vart dulið ánægju sína
nteð að framkvæmdastjórinn
þyrfti að sitja við skiptiborðið
þennan dag. Töldu honum það
þó til Itróss að ekki hefði þurft
að kcnna honum á það.
Ekki höfðu þó allar konur
lagt niður vinnu. Á tollstofunni
voru nokkrar konur önnum
kafnar við aö afgreiða karla.
Vildu fæstar þeirra tjá sig um
daginn og veginn og vísaði hver
á næstu, þar til loksins var
staðnæmst viö þá scm sat yst í
röðinni, og þegar ekki lengra
var komist vegna járnbentrar
steinsteypu tollstöðvarhússins
fékkst loksins viðtal. Inga Haf-
steinsdóttir taldi að eitthvað
annað en aö leggja niður vinnu
hefði betur átt við, sagði hún að
nær hefði verið að gefa körlun-
um frí. Sagðist hún ekki sjá