Sunnudagsblaðið - 03.06.1956, Blaðsíða 4

360'.
jniindur Guðmundsson, Guðmund-
ur. : GuSmundsson) íiafa unniS
be)tið 11 sinnum.
Það er: synir siéttunar á Suð-
urlands-undirlendi hafa unnið 24
Íslandsglíjftur af 45.
Eftir þessu mætti ætla það, að
áratogin fyrir Eyrum og Lofts-
staðasandj Jiafi varið glímunni
drýgi-i skóji en hið hvata fjör og.
Jiestgleði Norðlendingsins. En
hér koma milciu fleiri og aðrar
ástæður til greina. En glíman er
þó náskyld brimróðrinnm, þar sem
yitsmunir og snarræði formaqns-
ins stýrir aflinu..
Þessari gömlu . tvímennings-
íþrótt verður nú erfitt að tefla við
hópleikinai, alþjóða-iþróttirnar.
Við köllum glímuna þjóðaríþrótt
og alíslenzka íþrótt. Skálholts-
pillar og Bessastaðamenn gerðu
hana ísienzka. Grettir glímdi al-
þjdðaglítnu a Ilegranes-þingi. En
hér kem ég að fræði, sem cnn er
óráðin.
Allir markverðir atburðir sanna
sig fyrst í ijósi framtíðarinnar og
sögunnar. Þingeyingar fórti heim
með glímu Bessastaðamanna,
geymdu hana og frömdu, öðrum
mönnum fremur. Upphaf íslands-
gh'munnar á Akureyri er mikill
atburður, vegna æskuvonanna,
yegna nýrrar ættjarðarástar
nýrrar trúar og ttýrrar
lífsskoðunar sém á bak við
stóð. Íslandsglíman varð einn
meginSppri alls hins i>ezta í sögu
lándsjnS síðan; endurvalcning-
fomrar íþróttair og frægðarhugar,
karlmennskU og bjartsýni, frum-
vakning nýrra íbrótta. uppsprettu-
lind nýrrar lieilbrigði, hý fjalla-
sýn og beiðríkja, ný sólarsýn, sú
fyrsta uppfylling sem æskumenn
þessarar þjóðar vissu um langar
aldir á Inntaki allrg góðra íþrótta,
boðorði Páls postula til æskulýðs
sinnar tíðar: Vitið þér ekki að
líkami yðar er guðs musteri og að
guðs andi býr í yður.
S U N N U D A G S B L A Ð I P
■ .1 .. .• r™ I ■■■ 11. ■ r ■ ■ 1—-1TIT-,..■y. ■m.'pn ■ ■■ ■ r.n i'u ;
Sinúsagai
ómur inn
■ a.
• t ' " ; •
EINU sinni var drengur, sem
liét Þór, og hafði liánn ákaflega
gaman af því að gabba fólk. og
þegar honum tókst það, þá velt-
ist hann um af hlátri og dansaði
og< hoppaði til pg frá af kátinu;
Ilanm gabbaði bæði fullorðið
fóllc og börn, og stundum voni
hrekkjabrögð hans svo kænlega
skipulögð og illkvíttin, að faðir
hans flengdi hann með hrísvendi.
En strax þegar búið var að flengja
Þór, hló hann einungis eins ,og
spjátmngur, og leið sjaldan á
löngu uhz hann fann upp á nýjum
brögðum.
Ilelgidag einn, þeffar allir sátu
til borðs helma lviá honum, sagði
móður Þórs : r-n Eg vildi óska að
ég ætti silfurskeiðar og .. gaffla
til jvess að nota á sunnudögum.
Við getum ekki boðið gestum upp
á bað að borða með tréspónum og
beingöfflum.
— Þú hefur rétt fyrir j>ér kona,
svaraði maðurinn.
Svo var það dag einn, að Þór
kom á einn af nágrannabæjuhum
og átti tal við húsbóndanrt þar.
Þór og maðurinn voru góðir lcunn-
inpiar og höfðu nóg til þess að
sp.ialla mh, en á bessum bæ hafði
Þór aldrei framið nein prakkára-
strik.
Þessvegna er einnig jæssi kapp*
plíma liér í kvöld mikill atbUrður,
af b'd að hún er kvistur af þelm
ineifti sem óx af hinni fyrstu. ís-
landsglímu; hún ér minning um
verk irumherjanna sem kveiktu
eldinn og báru fvrstir blysið fram
á sóknarveg þjóðai-mnar hin síð-
ustu fimmtíu ár.
Þeirra verk ér mikið.
• I " ,.
— Er npkkuð nýtt að frétta
niður frá hjá .}>ér, Þór ? spurði
mgðurinn. ,
— Néi, nei. Þar situr aljt .við
þáð sama — gengur allt sinn vana
gang, svaraði Þór. — Það eina
sem orð er á.gerandi er j>að að
hann pabbj minn á fimmtugsaf-
mæli á sunnudaginn.
— Nei, segirðu satt ? mælti
bóndinn. -f— Ekki hafði ég hug-
mynd um það. , , ■.
— Nei, }>að átti nú heldur gng-
inn að vita .um það, skilurðu. En
nú héf ég gloprað því út úr mér,
sem ég mátti ekki segja,“ sagði
Þór. , j
—- Gptt var nú það, drengur
minn. En ég skal steinj>egja.“
sagði bóndinn.
— FaSir þinn er fyrirmyndar
maður sem verðskuldar viður-
kenningu, og allt gott; — og
nú mun ég skjóta j>essu með leynd
að nokkrum gömlum og góðum
vinum hans.
— Nei góði gerðu það ekki,
Það bitnar einungis á mér, og ég
vil ekki gera föður mínum á móti
skapi, svaraði Þór.
—- Við látum sem ekkert sé.og
við höfum ekki iivigmynd um
neitt. Við segjum lionvun l>ara að
við viljutn ,gefa honum s.mávegis
í virðingai' og viðurkenningar-
skvnj, ;■..••■ -
Snemma pæsta sunnudagsipprg-
un, meðan foreldrar Þórs láu enn
í bsteli sínu, heyi-ðu þau mlkinn
söng úti á túninu, Og )>egar mað*
urinn skreiddist fram úr og gægð-
ist út í. gluggann, sá harrn karla-
kór sveitarinnar syngjandi fullum
hálsi.
— Hvað í psköpunum stendur
til, þetta er undarlegt, sagði hann
i