Sunnudagsblaðið - 03.06.1956, Blaðsíða 10

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
266
sagnir Koinizt á kreik. Að þessu
sinni er það lsabelia prinnsessa
aí Frakklandi sem tilnefnd er
sem vaentanleg drottning. Þetta
er raunar ekki í fyrsta sinn sem
þessi tvö nöfn eru nefnd i sömu
andránni. Fyrir íjórum til fimm
árura vildu heimsblöðin trúloía
þau, cn það náði ekki legra. En
nn virðist aftur á móti sem aivara
sé á bakvið samband þeirra. í
desembermánuði voru þau bœði
á frönsku Riverunni, og þá voru
þau saman upp á hvem einasta
dag. Og nú er fullyrt að umræð-
ur hafi farið fram um hjónaband
— og að þau muni innan tíðar
opinbera trúlofun sína.
Fædd í landflótta.
Isabella prinsessa af Frakklandi
sá fyrst dagsins ljós þann 8. apríl
1932 í höllinni Anjou í Belgíu.
Frá þvi á cildinni sem leið hefur
franska koungsættin lifað land-
fiótta, og er Isabella elzt af böm-
um greifans af París, en hún var
ekki lengi einkabarn. Litlu síðar
fæddist elzti bróðurinn, Henri og
nú skortir aðeins eitt til þess að
fylla dúsinið. Meðan greifinn af
París lifði í útlegð í Belgíu var
náin kunningsskapur milli hans
og belgísku konungsfjölskyldunn-
ar, og einn af leikbraeðrum Isa-
bellu á þessum árum var einmitt
Baudouin, sem er tveimur áram
eldri en hun.
Þegar faðir greifans af París
andaðist, fluttist greifinn frá
Belgíu og settist fyrst að í spönsku
Matokko og síðan í Portugal.
En svo braust stríðið út. Frcmsk
lög banna það, að hann gegni
herþjónuStu í fraska hernum —
enda er hann landflótta — en
gfeifinn fann til skyldu sinnar
gagnvart föðuxlandinu, og inn-
ritaðist í lierdeild eina undir dul-
arnafni.
Böm greifans nUtu ekki neins
sérlegs yfirstéttaruppeldis. Með-
an þau voru'í Márokko á stríðs-
tímunum, sváfu þau á hálmdýnum
og hlupu mn berfætt liti við og
léku við arabisk börn í nágrenni
sínu. Eftir styrjöldina settist íjöl-
skyldan að á sveitasetxi föðut-
móður barnanna í Portugal. Þama
lifðu börnin heilbrigðu og ein-
földu sveitalífi. Greifynjan og
ivær elztu dætur hennar Isabella
og HeJena önuðust mjaltimar, en
greifinn og Henri sonur hans
önnuðust gegningar og hirtu 100
sauðkindur og unnu við hevskap-
inn á sumrin.
Isabella prinsessa er sérstaklega
lagin við börn, og kannske er það
ekkert undarlegt, með því að hún
var eb:t af systkinunum og varð
að hjálpa móður sinni við barna-
gæzluna, hiruai fögru Isabellu af
Orleans-Braganee. Þegar hún var
lítil þeklcti hún vöndinn, en hann
hefur verið velmetið uppeldistæki
í frönsku lconungsfjöiskylduíun
allt frá frægðardögum I.uðvig-
anna. Þegar Iiún stálpaðist meira
var refsingin mildari, þótt hún
hefði eitthvað brotið af sér. Með-
an önnur konungabörn fengu að
gjöf góðhesta — áttu Isabella og
systkini hennar asna einn, sem
þau héldu mikið upp á.
Ómegðin hefur valdið greifa-
hjónunum nokkrum áhyggjum,
en með bjartsýni og úrræðasemi
hefur þeim heppnast að leysa öll
vadamál. Minhstu bömin sofa í
kojum, sem eru tvær og þrjár
hver upp aí' annarxi, eins og í
þriðja flokks svefnvagni.
Fyrir greifann af París myndi
það ekki hafa svo litla þýðingu
að dóttir hans gii'tist Baudouin
konungi. Slíkt hjónaband myndi
minna gervallan heimihn á hann
og hið kommglega blóð sem renn-
ur honum í æðum. Og ellir sjó,
hverja þýðingu það hefði fyrir
Belgíu. Þjóðin bíður þess eins að
Baudouin konungur fastni sér
drottningu — það er hans konung-
légá skýlda að látá eftir sig ríkis-
erfingja. Italska prinsessan Ales-
sandrá af Torlonia, sem eitt sinn
var nefnd sem tilvonandi hrúðUr
Baudoúins, er nú trúlofuð öðrum,
og það styrkir enn trú fólks, á
það að Baudouin felli nú hug til
Isabellu. Hún talar sömu tungu og
hann — þar að auki er hún fh'ð
og mjög geðþeklt, gáfuð og vel
mehntuö, og fús til þess áð tfæða
honum minnst eitt dúsin erfingj a
. . . Hún var nefnilega eitt sinn
um það spurð, hvort hún mundi
vilja eiga eins mörg böm og
móðir hennar, og hún svaraði:
— Hví ekki það ? Lítið á
mömmu. Er hún ekki laglegri og
unglegri, en margar konur á
hennar aldri, sem ekki hafa eign-
ast böm ?“
Það má því ætla, að ef Isabella
verður drpttning Baudouins,
muni belgisku þjóðinni veiða að
ósk sinni tím nýjan rí'kiserlingja.
Hin lífsglaða og brosmilda franska
prinsessa hei’ur að minnsta kosti
getað töfrað frani bros á vatir
Baudouin, sem áður var svo
alvörugefiíin og innhverfur. Þáð
er einmitt þetta bros, sem belgiska
þjóðin hefur fagnað undanfarið
— ásamt þeirri staðreynd að
Baudouin konungur hefur sýnt
vilja til meiri samvinnu og skiln-
ings gagnvart þegnum sínum,
bæði heima og í nýlenduntím.
Nýr maður.
í sumar sem leið heimsótti
Baudouin í fyrsta sinn nýlendu
sína, Belglsku Congo. Frá upphafi
var konunguíinn mjög áhugasam-
ur fyrir þessu lerðalagi. Þegar
ferðaáætlunin og hin opinbera
dagskrá var lögð fyrir hann til
staðfestingar var hann ekki alls-
kostár ánægður með skipulagið.
Hann sfettist því sjálfur hiður og
samcli ferðaáætlunina, og sama
var að segja um dagskrána varð-
andi móttökurnar. Svo virðist sfem