Morgunblaðið - 28.03.2004, Side 16

16 | 28.3.2004
É g mlista
Bandaríkju
an til Íslan
Hann se
Bandaríkju
unum í skó
voru heræ
HLU
VILL
KRISTJÁ
TIL ÍSLA
Í huga Jóns Böðvarssonar íslenskufræðings var ákaf-lega eftirminnilegt þegar hann fluttist til Reykjanes-
bæjar til að taka við stöðu skólameistara í nýstofnuðum
framhaldsskóla þar árið 1976. „Ég var einn af fyrstu kenn-
urum í áfangakerfi þegar Guðmundur Arnlaugsson kom
því á í Menntaskólanum við Hamrahlíð,“ segir Jón. Hann
útskýrir að áfangakerfið hafi m.a. hentað vel skólum sem
höfðu tiltölulega fáa nemendur og hafi verið eina raunhæfa
námstilhögunin þegar fjölbrautaskólar risu í kaupstöðum
á borð við Akranes, Sauðárkrók, Vestmannaeyjar, Selfoss
og Neskaupstað, en þeir skólar voru stofnaðir í kjölfar þess
að Fjölbrautaskóli Suðurnesja var settur á laggirnar.
„Þessir skólar leituðu flestir eftir skólameisturum sem
höfðu verið kennarar í MH og ég var sá fyrsti sem var þess
vegna valinn,“ heldur Jón áfram. „Því fluttist ég á Suð-
urnes þar sem ég þekkti ekkert til. Ég átti ekki von á jafn
góðum viðtökum og ég fékk. Starfið var annríkt fyrstu tvö
árin því þá þurfti að kenna bæði kennurum og nemendum
á áfangakerfið.“
Árin á eftir var umfangsmikið starf að samræma náms-
tilhögun og námskröfu
nefndum kaupstöðum
námsvísi og gert sambæ
„Þetta tímabil var ákafl
skólunum stjórnað á næ
kom góð hugmynd á Ak
víðar og hvaðan sem nýj
ir skólar þær upp.“ Han
vera fljótir að bregðast v
verið bæði gefandi og sk
Eftir átta ára skólast
„Skömmu síðar var ég
meistarafélaginu. Ég va
og samstjórnun. Orsök
nesja var fyrsti fjölbraut
bæði löggilt iðnnám og b
segir Jón hógvær en við
vænt um þennan heiðu
urfrá í rúm 13 ár og yn
heldur er þar enn.“
JÓN BÖÐVARSSON VARÐ SKÓLASTJÓRI Á SUÐURNESJUM ÁRIÐ 1976
ÁKAFLEGA FRJÓTT TÍMABIL
Á gústa Skúladóttir, leikkona, uppistandari og leik-stjóri með meiru, segir af mörgu að taka þegar
hún er innt eftir eftirminnilegu tímabili í lífi sínu. „Það
er náttúrulega London,“ segir hún eftir nokkra um-
hugsun. „Þar var ég frá 1991 til 1997.“
Erindi Ágústu til stórborgarinnar var að nema
ákveðna tegund leiklistar sem gengur út á að „brúka all-
an skrokkinn“ eins og hún orðar það. „Ég var hjá æð-
islega skemmtilegum trúðakennara og það var frábært
að vera í svona skapandi umhverfi með fólki sem kom
alls staðar að úr heiminum; þarna voru t.d. þekktir leik-
arar frá Hong Kong og Kanada með nýliðum frá Aust-
urríki og Íslandi. Voða alþjóðlegt!“
Hún segir að á hverju ári hafi hinir og þessir nem-
endur úr skólanum stofnað leikfélög sem settu upp eig-
in sýningar og það hafi hún líka gert í félagi við tvær
leikkonur frá Ástralíu og Þýskalandi. Sömuleiðis hafi
hún tekið fullan þátt í stofnun og rekstri leikfélagsins
Icelandic Take away Theatre sem setti upp nokkur leikverk á tímabilinu.
Lífið í Lundúnum var þó ekki aðeins dans á rósum og oft gat lífsbaráttan verið strembin
í þessari dýru borg samfara því að Ágústa reyndi að koma sér á framfæri. „Um tíma vann
ég við að reyna að selja tvöfalt gler í úthverfum London. Þá gekk ég á milli húsa og bankaði
upp á þar sem ég sá að vantaði tvöfalt gler og bauð kynningu. Þarna þurfti maður heldur
betur að læra að taka höfnun því það var ansi oft skellt á nefið á manni.“ Sömuleiðis vann
Ágústa um tíma við að þrífa í híbýlum ríka fólksins. „Við vorum hópur af atvinnulausum
leikurum og leikstjórum sem unnum hjá manni sem var með fullan bíl af hreinlætisvörum
og eiturefnum. Þarna gengum við inn og réðumst á skítinn; einn fór í eldhúsið og annar á
klósettið og það var heldur betur gengið úr skugga um að þetta væri almennilega gert.“
Inn á milli skaust hún í leikprufur og þá gat verið gott að hafa sveigjanlegan vinnuveitanda.
Lundúnatímabil Ágústu einkenndist líka mikið af flutningum og nýjum sambýlingum.
„Maður bjó á sama stað í allt frá þremur mánuðum í senn og upp í eitt og hálft ár og híbýl-
in voru allt frá miklum „slömmum“ og upp í að vera mjög notaleg og á fínum stöðum.“
Í lok þessa tímabils skellti Ágústa sér á námskeið í uppistandi sem var upphafið að því
sem hún kallar uppistandstímabilið sitt en það varði í þrjú ár. Hún segir reyndar hvert
tímabil bíta svolítið í skottið á því næsta. „Núna er ég t.d. farin að leikstýra mikið og tvö
síðustu leikstjórnarverkefni sem ég hef verið með, Sellófon og Fimm stelpur punktur com,
hafa einmitt einkennst mjög af uppistandi.“
ÁGÚSTA SKÚLADÓTTIR BJÓ Í LUNDÚNUM 1991 TIL 1997
Ágústa á leið á leiklistarhátíð í Edinborg í
ágúst árið 1997: það var oft ærinn farangur
sem fylgdi leikhópnum þegar hann var á ferð.
LEIKLIST OG KLÓSETTÞRIF
Þó að lífið sé í sjálfu sér ein samfella frá vöggu til
grafar fer ekki hjá því að hjá flestum okkar skiptist
það upp í mismunandi tímabil sem hafa hvert sitt ein-
kenni; gaggótímabilið, árin erlendis, sumrin í sveitinni
eða fyrsta fasta vinnan. Þessi tímabil geta verið stutt
eða löng, erilsöm eða róleg, fjölbreytileg eða tilbreyt-
ingarsnauð. Sumir minnast sérstaklega glamúrsins á
níunda áratugnum þegar enginn var maður með
mönnum nema hann væri með herðapúða og sítt að
aftan – aðrir sjá frjálsræði og áhyggjuleysi æskuár-
anna í ákveðnum dýrðarljóma. Hvað sem upp úr
stendur er það eðli mannsins að orna sér við minn-
ingar frá liðinni tíð.
Við fengum nokkra einstaklinga til að deila eft-
irminnilegu tímabili í lífi sínu með lesendum Tímarits-
ins. Þrátt fyrir að vera ólíkir eiga þeir flestir það sam-
eiginlegt að eiga erfitt með að gera upp á milli
tímabila í lífi sínu enda hafa þau oft á tíðum verið
býsna ólík. Sömuleiðis er hvert lífsskeið sjaldnast ein-
litt heldur skiptast þar á skin og skúrir líkt og í lífinu í
heild. ben@mbl.is
ÞEGAR TÍMINN
FLÝGUR ÁFRAM
Eftir Bergþóru Njálu Guðmundsdóttur
Ljósmyndir Kristinn Ingvarsson
Við brautskrá
urnesja. Það
því var brugð
ina á einhver
og var valinn
strikaði það h
urnesjunum.