Morgunblaðið - 28.03.2004, Side 17

man ekki eftir leiðinlegu tímabili í lífi mínu, þau voru öll skemmtileg,“ segir tón-
armaðurinn Kristján Kristjánsson, betur þekktur sem KK. „Ég er fæddur í
unum og ólst upp þar. Það var til dæmis mjög eftirminnilegt þegar ég fluttist það-
nds árið 1965.“
egir gífurlegan mun hafa verið á þessum tveimur samfélögum á þessum tíma. „Í
unum voru hlutirnir nokkurn veginn í föstum skorðum og mikill agi á krökk-
ólanum. Þetta var þjóð sem átti í rauninni í stríði, þ.e. kalda stríðinu, og til dæmis
æfingar í barnaskólunum á þessum tíma.“
Það var þó allt annars konar veröld sem beið Kristjáns heima á Klakanum eftir flutn-
ingana yfir hafið. „Þetta var eins og svart og hvítt,“ segir hann. „Ég fluttist til Keflavíkur
þar sem var krakkastóð sem hljóp um eins og villtir hestar og henti sér niður af tveggja
hæða húsþökum með regnhlífar í stað fallhlífa. Það var allt eftir þessu, við héldum dúfur og
nutum lífsins. Þessi tími var mjög eftirminnilegur.“
Kristján segir þetta hafa verið mikil og skemmtileg viðbrigði. „Svo var alveg frábært að
alast upp á Íslandi næstu tíu árin. Eftir það fluttist ég út og þvældist um götur Evrópu í 13
ár og það er líka mjög eftirminnilegt.“
Kristján segir þó engum vafa undirorpið að þær stundir lífsins sem séu eftirminnileg-
astar varði líf og dauða. „Það er þegar líf kviknar eða þegar það slokknar – það sem er á
milli er bara lífið.“ Hann nefnir fæðingu barna sinna í þessu samhengi og sömuleiðis þegar
líf hans hékk á bláþræði eftir bílslys. „Ég get líka sagt frá því þegar ég öðlaðist nýtt líf við
það að ég hætti að drekka og dópa og endurvakti gleðistöðvarnar í hausnum á mér. Svo eru
persónulegar stundir og eftirminnileg augnablik með konunni minni sem ég myndi ekkert
vilja fara með í blöðin,“ segir hann að lokum.
UPU UM EINS OG
LTIR HESTAR
ÁN KRISTJÁNSSON FLUTTIST FRÁ BANDARÍKJUNUM
ANDS ÁRIÐ 1965
Úr barnaskólanum í
Keflavík: KK gler-
augnaglámur aftarlega í
hópi „krakkastóðs“ sem
alla jafna „hljóp um eins
og villtir hestar og henti
sér af tveggja hæða hús-
þökum“ með regnhlífar
einar að vopni.
ur í framhaldsskólunum í áður-
til þess að þeir gætu notað sama
ærilegar þekkingarkröfur í prófum.
lega frjótt og eftir fá ár var öllum
ær sama hátt,“ segir Jón. „Ef upp
kranesi var hún einnig framkvæmd
ungar komu í þessu kerfi tóku aðr-
nn segir að skólarnir hafi þurft að
við og stilla saman strengi sem hafi
kemmtilegt.
tjórn hvarf Jón til annarra starfa.
valinn fyrsti heiðursfélagi í Skóla-
ar ekkert fremri öðrum í samstarfi
kin var að Fjölbrautaskóli Suður-
taskólinn á landinu sem starfrækti
bóknámsbrautir til stúdentsprófs,“
ðurkennir að sér hafi þótt ákaflega
ur. „Við hjón bjuggum þarna suð-
gri sonur okkar fór aldrei til baka
28.3.2004 | 17
RÁÐUNEYTIÐ
UNDIRLAGT
VALGERÐUR SVERRISDÓTTIR
STÓÐ Í STRÖNGU 2002–2003
V algerður Sverrisdóttir iðnaðar- og viðskiptaráðherra þarfekki að fara langt aftur í tímann þegar hún er beðin að rifja
upp eftirminnilegt tímabil í lífi sínu. „Mér eru ofarlega í huga ár-
in í pólítíkinni af því að hún er ótrúlega fjölbreytileg og krefjandi
með miklum önnum, spennu og félagsskap við gott fólk. Há-
punkturinn er síðan tímabilið frá því að Norsk Hydro ákvað
páskana 2002 að hætta við að byggja álver á Austurlandi og þar
til að skrifað hafði verið undir samning við Alcoa, 15. mars
2003.“
Hún segir þetta ár hafa verið ævintýri líkast. „Samstarfið við
Austfirðingana og forystumenn Alcoa var mjög náið og það ríkti
algjör trúnaður og traust milli aðila. Ráðuneytið var meira og
minna undirlagt og það voru eilífir skyndifundir, símhringingar
og ferðalög. Við höfðum mjög þröngan tímaramma og ætluðum
okkur að láta þetta ganga upp og það átti við um alla sem að mál-
inu komu.“
Valgerður er þess fullviss að þetta tímabil eigi eftir að standa
upp úr hjá sér þegar lengra líður frá. „Ekki síst upplifunin frá því
þegar skrifað var undir samninga í íþróttahúsinu á Reyðarfirði. Í
raun small þetta ekki saman fyrr en daginn áður þannig að þetta
var allt á síðustu stundu. Að auki voru búnir að vera kvöldfundir
og næturfundir í þinginu dagana á undan þannig að maður var
dauðþreyttur daginn stóra en ég flaug austur á land sama dag og
skrifað var undir. Það var stórkostlegt að vera viðstaddur þennan
atburð og finna hug fólksins á staðnum og ég var mjög hrærð.“
Það eru þó fleiri tímabil sem eru eftirminnileg fyrir Valgerði,
ekki síst hippatímabilið, enda er hún af hinni svokölluðu ’68-
kynslóð. „Jú jú, ég var meira að segja einhvers konar hippi,“ segir
hún og hlær. „Ég gekk þó aldrei svo langt að verða mjög vinstri-
sinnuð eins og margir hipparnir. Hins vegar upplifði ég
kvennafrídaginn óskaplega sterkt á Akureyri árið 1975.“
Hvað fjölskyldulífið áhrærir segir hún tímabilið þegar hún var
með dætur sínar litlar vera ákaflega eftirminnilegt. „Það er það
tímabil sem gefur manni mest þegar maður hugsar um lífið sem
heild.“
Þessi mynd af Valgerði var
tekin árið 1973, tveimur
árum fyrir kvennafrídag-
inn sem hún upplifði mjög
sterkt á Akureyri: „Ég var
meira að segja einhvers
konar hippi en gekk þó
aldrei svo langt að verða
mjög vinstrisinnuð."
áningu frá Fjölbrautaskóla Suð-
var enginn hátíðarsalur í skólanum og
ðið á það ráð að hafa útskriftarathöfn-
rjum þéttbýlisstaðnum á Suðurnesjum
n nýr staður á hverju ári. Þetta undir-
hlutverk skólans að þjóna öllum Suð-