Morgunblaðið - 24.07.2004, Side 29

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 2004 29
✝ Kristný HuldaGuðlaugsdóttir
fæddist í Vestmanna-
eyjum 4. ágúst 1954.
Hún andaðist á Heil-
brigðisstofnun Vest-
mannaeyja 18. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Guð-
laugur Þórarinn
Helgason, f. 13.11.
1928, d. 23.9. 1982,
og Lilja Sigríður
Jensdóttir, f. 9.11.
1930. Kristný á fimm
systkini, þau eru
Guðrún Erla, f. 1952,
Helga, f. 1956, Svan-
hildur, f. 1959, Gylfi Þór, f. 1963,
og Erna, f. 1969.
Dóttir Kristnýjar og Ólafs Guð-
jónssonar er Lilja
Kristín, f. 28.5.
1970. Sonur hennar
og Bjarna Bene-
diktssonar er Bene-
dikt Októ, f. 3.4.
1995.
Eiginmaður
Kristnýjar er Rúnar
Helgi Bogason, f.
6.2. 1957. Synir
þeirra eru Guðlaug-
ur Þórarinn, f. 31.1.
1981, og Bogi
Ágúst, f. 1.9. 1990.
Kristný starfaði
við verslunar- og
fiskvinnlustörf.
Kristný verður jarðsungin frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Þá er komið að leiðarlokum hjá
þér, systir góð, á þessari lífsins
göngu og eftir standa margar góðar
minningar, enda höfum við fylgst að
allt mitt lífshlaup. Það var svo margt
sem ég lærði hjá þér, að skauta,
hjóla, prjóna og sauma.
Þegar við þurftum að yfirgefa eyj-
una okkar í gosinu tengdumst við
enn meir þar sem systirin sem á milli
okkar var flutti annað með unnusta
sínum. Á þessum árum fannst mér
þú ekki lengur vera stóra systir held-
ur að við værum vinkonur.
Það var svo um 1975 sem við
kynntumst mökum okkar og byrjuð-
um um líkt leyti að stofna heimili.
Við vorum svo heppnar að makar
okkar urðu perluvinir, vorum við
bara tvær eftir hér í Eyjum af 6
systkina hóp.
Þú varst kornung þegar þú eign-
aðist Lilju Kristínu.
Mér hlotnaðist sá heiður að vera
viðstödd fæðingu drengjana þinna
og hélt á þeim eldri undir skírn, því
finnst mér ég eiga mikið í þessum
myndarpiltum og mun áfram líta til
með þeim.
Í tæp 30 ár hefur sá siður myndast
að þú kæmir með fjölskyldu þína til
okkar á aðfangadagskvöld og öll
þessi ár höfum við haldið saman upp
á áramót, engum datt í hug að þetta
yrðu okkar síðustu saman. Þetta
voru reyndar þau ánægjulegustu jól
og áramót sem við áttum saman, þér
hafði tekist að sigrast á
sjúkdómi sem smitar svo út frá
sér, við þetta breyttist þinn lífsstíll.
Þú varðst svo miklu opnari, jákvæð-
ari og hamingjusamari.
Við héldum öll að þú værir laus við
krabbameinið en í byrjun maí fékk
ég símtal þar sem ég var stödd í fríi.
Þessi barátta varð stutt og snörp en
þú áttir góða að og æskuvinkona þín
og frænka, hún Linda stóðeins og
klettur þér við hlið, veit ég að þú
vildir að ég þakkaði henni fyrir enda
var það eitt af þínum síðustu verkum
að kaupa ramma utan um mynd af
ykkur æskuvinkonunum.
Einhvers staðar, einhvern tímann aftur,
liggur leið mín um veginn til þín
og ég segi, ég saknaði þín ...
Svanhildur Guðlaugsdóttir.
Nú hefur þú systir mín kær haldið
yfir móðuna miklu, og er þín sárt
saknað.
Þú sem ert búin að vera svo dug-
leg í baráttunni við sjúkdóminn og
ég hélt alltaf að þú hefðir vinninginn.
Þegar við vorum litlar var oft glatt
á hjalla í kjallaranum á Heimagöt-
unni, þótt við værum mörg í litlu
húsnæði var sjaldan verið að rífast,
bara leikið sér. Þú varst svo dugleg
að hekla og prjóna á dúkkurnar, ekki
bara þínar heldur mínar líka.
Ég þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við erum búnar að
eiga saman, bæði þegar við vorum
litlar og ekki síst nú síðustu tvö árin
sem þú ert búin að þurfa að koma
ótal ferðir upp á land til að reyna að
fá bót meina þinna.
Hvíl þú í friði elsku stóra systir
mín.
Þín systir
Helga.
Elsku Kristný frænka.
Nú ertu búin að kveðja okkur,
miklu fyrr en við viljum öll trúa.
Minningarnar streyma, svo ótal
margar. Þær fyrstu að alltaf fékk ég
að gista hjá ykkur á litlu hólunum
þegar mamma og pabbi fóru til út-
landa og alltaf var jafn vel tekið á
móti mér. Séð til þess að ég fengi nóg
að borða, og rúmlega það. Ég man
hvað það var alltaf gaman að koma í
heimsókn, því þú áttir nánast alltaf
nýbakaða brúntertu og sultuköku.
Vissi ekkert betra en að fá hjá þér
eina sneið og ískalda léttmjólk.
Við vorum ekkert sérstaklega
nánar fyrr en núna síðustu árin. Þú
varst farin að hringja í mig bara til
að spjalla. Ég var hálfhissa eftir
fyrsta símtalið, en mikið leið mér vel.
Mér þótti líka einstaklega vænt um
að þú hringdir sjálf í mig 7. maí til að
segja mér að þú værir aftur komin
með krabbameinið. Ég brotnaði
saman en þú reyndir að hughreysta
mig á hinum enda línunnar. Ég dáist
að þér.
Síðan var það þetta blessaða
krullu- eða liðavandamál okkar.
Okkur langaði svo báðar í alvöru
sléttujárn. Ég lét verða af því
snemma í sumar að fjárfesta í einu
og hlakkaði mikið til að slétta á þér
hárið þegar þú værir búin í meðferð-
unum. Ekki náði ég því í þetta skipt-
ið. Kannski seinna. Mér þótti svo æð-
islegt að sjá hvað þú varst ánægð
þegar búið var að slétta hárið. Þú
vildir helst ekki fara í sturtu, því þá
kæmu krullurnar aftur.
Það sem hlýjar mér núna er að ég
hafi náð að kveðja þig, að ég hafi orð-
ið vitni að því þegar þú varðst Frú
Kristný. Mér þótti vænt um að sjá
þig opna augun og brosa til mín þeg-
ar ég talaði við þig á spítalanum.
Allra vænst þykir mér um að vita að
þú hafir dáið hamingjusöm.
Elsku Kristný frænka, það eru
margir góðir hlutir sem munu alltaf
minna mig á þig, þú varst yndisleg
frænka, það var gott að vinna með
þér og ég veit líka hversu góð móðir
þú varst börnunum þínum. Elsku
Rúnar, Lilja, Laugi og Bogi, missir
ykkar er mikill, ég veit þið standið
saman. Guð veri með ykkur.
Hjördís.
Núna er komið að leiðarlokum. Ég
var búinn að gera mér grein fyrir því
fyrir nokkru síðan að fyrrverandi
tengdamóðir mín væri að tapa mis-
kunnarlausu stríði við illvígan sjúk-
dóm. Samt sem áður gerði ég mér
ekki grein fyrir því að svona stutt
væri í endalokin. Það virðist vera al-
veg sama hversu vel maður telur sig
undirbúinn, við andlátsfréttir setur
mann alltaf hljóðan.
Alltaf gerir maður ráð fyrir því að
sjúklingar og aðstandendur fái
lengri tíma og telur sér stöðugt trú
um að einhvað jákvætt komi fram.
En í baráttu eins og Kristný stóð í
eru jákvæðu fréttirnar því miður fá-
ar.
Á þeim tíma sem ég þekkti Krist-
nýju hafði hún ýmsa hildina háð.
Hún hafði unnið sigur á erfiðum
sjúkdómi með viljann að vopni en
viljinn var því miður ekki nægjan-
lega gott vopn í baráttunni við
krabbameinið sem seinna kom.
Kristný var feimin að eðlisfari og
því stundum erfitt að ná til hennar,
en samt skynjaði maður vel að í
henni bjó heilsteypt manneskja. Hún
vildi öllum vel og einn af hennar
bæði mestu kostum og göllum var að
hún neitaði aldrei neinum. Alltaf
tilbúin til að hjálpa og aðstoða. Þegar
hún hafði heilsu til var gott að koma
til hennar og ekkert var sparað í mat
og aðbúnaði. Í slíkum heimsóknum
skynjaði maður vel hversu vænt
henni þótti um fjölskylduna.
Að lokum vil ég þakka fyrir þær
stundir sem ég hef átt með henni og
votta fjölskyldu hennar mína dýpstu
samúð.
Bjarni Benediktsson.
KRISTNÝ HULDA
GUÐLAUGSDÓTTIR
✝ SigurbjörgBjörnsdóttir
fæddist á Stóru
Brekku í Fljótum í
Skagafirði 10. mars
1923. Hún lést 12.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Björn Stefáns-
son bóndi, f. 8.
ágúst 1896, d. 12.
maí 1982 og Karól-
ína Sigríður Krist-
jánsdóttir ljósmóðir,
f. 21. maí 1903, d.
28. júlí 1951. Bræð-
ur Sigurbjargar eru
Sigurjón Kristján, f. 27. október
1930, d. 1. október 1993 og Bald-
ur, f. 24. febrúar 1933.
4. október 1943 giftist Sigur-
björg Salómoni Einarssyni, f. á
Mið-Tungu í Tálknafirði 4. októ-
ber 1914, d. 8. febrúar 2002.
Foreldrar hans voru Einar Jó-
hannsson, f. 11. september 1868,
d. 25. október 1934, og Jónína
Jónsdóttir, f. 2. ágúst 1880, d.
16. desember 1944. Dóttir Sig-
urbjargar og Salómons er Birna
Karólína, f. 11. apríl 1943, giftist
árið 1966 Reyni Ásgrímssyni, f.
29. ágúst 1941. Þau skildu 1997.
Synir þeirra eru: 1) Salómon
Viðar, f. 1961, maki Þóra Lind
hún í vist í Haganesvík þar sem
hún kynnist manni sínum. Þau
flytjast vestur að Bakka í Arn-
arfirði og þaðan til Patreksfjarð-
ar þar sem þau stofna heimili og
búa þar til ársins 1947. Þá flytja
þau norður í Fljót þar sem mað-
ur hennar tekur við stöðu kaup-
félagsstjóra Samvinnufélags
Fljótamanna. Sigurbjörg stund-
aði hefðbundin heimilisstörf og
var oft mannmargt á heimilinu
og miklar gestakomur, oft var
það svo að starfsmenn kaup-
félagsins höfðu aðsetur sitt hjá
hjónunum. Síðustu ár þeirra fyr-
ir norðan starfaði Sigurbjörg
einnig við afgreiðslu í kaupfélag-
inu. Árið 1960 flytjast þau hjón
suður til Kópavogs og gegndi
Sigurbjörg þá ýmsum störfum, í
byrjun meðal annars við sauma-
skap hjá Saumastofu Andrésar
og síðan í Efnagerðinni Record
með manni sínum, þar sem hún
vann uns hún lét af störfum sök-
um aldurs. Hjónin héldu ávallt
sterkum tengslum við Fljótin og
var frístundum oft eytt þar.
Einnig ferðuðust þau talsvert um
landið. Einnig hafði Sigurbjörg
mjög gaman af saumaskap og
hannyrðum og þótti handbragð
hennar til fyrirmyndar. Er líða
tók á ævina fór heilsan að gefa
sig og dvöldu þau hjónin síðustu
árin á dvalarheimilinu Kumbara-
vogi.
Útför Sigurbjargar fer fram
frá Barðskirkju í Fljótum í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Karlsdóttir, f. 1963.
Börn þeirra: Reynir
Viðar, f. 1987, Birna
Björg, f. 1991 og
Karl Cesar, f. 1993.
Fóstursonur Salóm-
ons Viðars og sonur
Þóru Lindar er
Svavar Örn Ey-
steinsson, f. 1981,
maki Steinunn
Björnsdóttir, f.
1980, sonur þeirra
er Jónas Breki, f.
1999. Áður átti Sal-
ómon Viðar Gylfa
Snæ f. 1984. Barns-
móðir Margrét Gylfadóttir, f.
1964. 2) Ásgrímur Víðir, f. 1970,
maki Helga Þorsteinsdóttir, f.
1973. Börn þeirra: Þorsteinn
Arnar, f. 1992 og Petra Sigur-
björg, f. 1994.
Sigurbjörg ólst upp fyrstu ævi-
árin með föður sínum og móð-
urforeldrum að Stóru Brekku á
meðan móðir hennar stundaði
ljósmóðurnám en fluttist síðan
ásamt foreldrum sínum að Stóru
Þverá. Þar ólst hún upp við gott
atlæti og umhyggju ásamt
bræðrum sínum. Sigurbjörg
stundaði hefðbundið barnaskóla-
nám þess tíma og tók þátt í bú-
skaparstörfum. Ung stúlka réðst
Það var fyrir rúmum tveimur
árum sem við fylgdum Monna afa
til grafar og núna stöndum við í
sömu sporum, Bogga amma er dá-
in. Við huggum okkur við þá vissu
að Monni afi hafi tekið á móti
henni og að nú séu þau saman á
ný. Bogga amma var búin að eiga
við veikindi að stríða, en samt sem
áður en enginn viðbúinn kallinu
þegar það kemur. Bogga amma
var nett og prúð kona, ávallt
glæsileg og vel til fara svo eftir
var tekið, hún var ein af þeim kon-
um sem alltaf líta vel út. Hún var
glettin og kát og gat svarað fullum
hálsi ef þess þurfti með, með
glettnisblik í augunum. Hlý var
hún og hjálpsöm, gott að koma til
hennar. Börnunum þótti alltaf
gott að koma til ömmu og afa,
hvort sem það var í Engihjallann
eða í sumarbústaðinn þar sem þau
hjónin undu sér vel á sumrin.
Kyrrðin og róin átti vel við þau og
Bogga sagði oft að henni liði
hvergi eins vel og í sveitinni.
Börnin okkar hafa verið svo lán-
söm að eiga allar langömmur sínar
á lífi, nú er skarð höggvið í hóp-
inn. Við biðjum góðan Guð að
blessa Boggu ömmu og gæta
hennar, vaka yfir Birnu ömmu og
þökkum fyrir þann tíma sem við
áttum með ömmu Boggu.
Helga, Ásgrímur,
Þorsteinn Arnar
og Petra Sigurbjörg.
Í dag fylgjum við ömmu Boggu
heim í sveitina sína, afi Monni tek-
ur á móti henni, og verða þau þá
aftur saman. Fyrir rúmum 2 árum
fylgdum við afa Monna heim í
sveitina. Afi og amma áttu góð ár í
sveitinni og varð þeim tíðrætt um
sveitina og fólkið þar. Amma
Bogga var einstök kona og gaf
mikið af sér til þeirra sem henni
voru kærastir. Salli maður minn
ólst upp í miklum samvistum við
ömmu og afa, bjó í sama húsi og
þau, og ef það var betri matur hjá
ömmu þá hljóp sá stutti upp til
ömmu og fékk auðvitað að borða.
Salli var eina barnabarnið í 9 ár
svo hann naut mikillar ástar og
umhyggju, og saknar hann ömmu
og afa. Það var gott að koma til
ömmu Boggu, og hafði hún gaman
af því að fá okkur og börnin í heim-
sókn, hún spjallaði við börnin sem
voru talandi eða hjalaði við þau
minstu, hún fór í bíló með strákun-
um ef þeir báðu um það, lagðist
bara á gólfið eins og þeir og tók
þátt í leiknum. Strákarnir voru þá
3 og svo kom stúlka í hópinn og
var þá mikil gleði, og þá fengu
tengdamamma og amma nöfnu.
Amma og afi eiga sjö langömmu-
og langafabörn og eitt langalang-
ömmu- og langalangafabarn. Við
áttum líka góðar stundir með þeim
í sumarbústaðnum sem þau áttu
við Þingvallavatn, amma var alltaf
með nýbakaðar pönnukökur og
fleiri góðgæti, afi fór svo með allan
hópinn í göngu að vatninu, þetta
eru ljúfar minningar og geymum
við þær í hjörtum okkar.
Síðustu ár dvaldi amma Bogga á
Kumbaravogi og þökkum við þeim
sem þar vinna fyrir það hversu vel
þau hugsuðu um hana. Birna
tengdamamma fór flestar helgar
að heimsækja mömmu sína og
hugsaði mjög vel um hana. Biðjum
við góðan Guð að styrkja tengda-
mömmu, mömmu og gefa henni
aukinn kraft á svona erfiðri
stundu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku amma, við söknum þín.
Þín
Þóra Lind og Salómon.
Elsku amma Bogga, nú ertu far-
in og við söknum þín mikið, en gott
er að vita að nú ertu hjá afa Monna
og þið í sveitinni ykkar. Við eigum
góðar minningar og geymum þær í
hjörtum okkar.Við höfum verið að
tala um þær síðustu daga og bæði
hlegið og grátið.
Elsku Guð, hjálpaðu ömmu
Birnu í gegnum þessa miklu sorg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
( V. Briem.)
Þín,
Svavar Örn, Gylfi Snær,
Reynir Viðar, Birna Björg,
Karl Cesar og Jónas Breki.
Elsku langamma, nafna mín, við
áttum góðar stundir, þegar ég kom
með ömmu Birnu til þín, við nöfn-
urnar þrjár að dúlla okkur saman.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Saknaðarkveðjur, þín
Birna Björg.
SIGURBJÖRG
BJÖRNSDÓTTIR