Morgunblaðið - 22.10.2004, Síða 38

Morgunblaðið - 22.10.2004, Síða 38
38 FÖSTUDAGUR 22. OKTÓBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR S. 555 4477 • 555 4424 Erfisdrykkjur Verð frá kr. 1.150 ✝ HallgrímurÁrnason Aðal- steinsson var fæddur á Akureyri 24. júní 1918. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Seli á Akureyri 12. október síðastliðinn. Foreldrar hans voru Pálína Hallgríms- dóttir, húsmóðir á Akureyri, f. 23. júlí 1891, d. 3. apríl 1925, og Aðalsteinn Magn- ússon, skipstjóri á Akureyri, f. 10. sept- ember 1892, d. 17. nóvember 1953. Systkini Hall- gríms eru: 1) Margrét Sigríður, f. 6. febrúar 1916, d. 15. mars 1962. 2) Viktor, f. 5. apríl 1922. 3) Agnes, f. 16. júlí 1924, d. 2. febrúar 1925. Hallgrímur kvæntist 17. septem- ber 1949 eftirlifandi konu sinni Magneu Garðarsdóttur, f. 17. sept- ember 1928. Foreldrar Magneu voru hjónin Kristrún Guðlaug Sig- urðardóttir húsmóðir, f. 18. maí 1905, d. 21. september 1985, og Garðar Sigurgeirsson bóndi á Staðarhóli í Eyjafjarðarsveit, f. 6. gamall. Þá var hann tekinn í fóstur af sæmdarhjónunum Kristjáni Jós- efssyni og Guðrúnu Sigurðardótt- ur að Garðsá í Eyjafjarðarsveit. Þar ólst hann upp við mikið ástríki ásamt dætrum þeirra hjóna þeim Þóru og Sigríði. Síðar fluttist Hall- grímur með fósturforeldrum og fóstursystrum sínum í Kamb í sömu sveit þar sem hann ólst upp fram á fullorðinsárin. Árið 1941 fór Hallgrímur á Hvanneyri og lauk þaðan búfræðiprófi. Til margra ára var aðalatvinna Hall- gríms að vinna á skurðgröfu sem Ræktunarfélag Öngulsstaða- hrepps átti. Árið 1954 stofnuðu Hallgrímur og Magnea nýbýli sem þau nefndu Garður. Þar byggðu þau upp fyr- irmyndarbú og m.a. sá Búnaðar- samband Eyjafjarðar ástæðu til að verðlauna býlið fyrir snyrtilega umgengni. Hallgrímur og Magnea bjuggu allt til ársins 1981 er synir og tengdadætur þeirra tóku við. Þá settust þau að á Akureyri þar sem Hallgrímur bjó til æviloka. Hallgrímur var söngmaður góð- ur og hafði ákaflega gaman af að syngja, hann starfaði með kórum sveitarinnar til margra ára og tók jafnframt þátt í félagsstarfi sveit- arinnar. Hann var einn af stofn- endum Lionsklúbbsins Vitaðsgjafa og vann þar ötult starf til fjölda ára og var hann þar skráður ævifélagi. Útför Hallgríms fer fram frá Munkaþverárkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. september 1899, d. 21. júlí 1980. Börn Hall- gríms og Magneu eru: 1) Aðalsteinn, f. 12. apríl 1955, maki Ásdís Einarsdóttir, f. 20. júlí 1958, börn þeirra eru Einar Örn, í sambúð með Sesselju Ingi- björgu Barðdal Reyn- isdóttur, Hallgrímur og Magnús. 2) Krist- rún, f. 14. ágúst 1956, maki Sigurgísli Svein- björnsson, f. 7. ágúst 1955, börn þeirra eru Anna María og Lína Björg, í sambúð með Benedikt Helgasyni. 3) Garðar, f. 2. mars 1958, maki Þórunn Inga Gunnars- dóttir, f. 24. febrúar 1959, börn þeirra eru Magnea, Viðar, í sam- búð með Heiðdísi Dögg Sigur- björnsdóttur, og Ebba Karen. 4) Pálína Guðrún, f. 14. desember 1959, maki Hergeir Einarsson, f. 27. nóvember 1960, börn þeirra eru Hilmar Örn og Herdís. Hallgrímur ólst upp hjá foreldr- um sínum á Akureyri þar til hann missti móður sína aðeins sjö ára Elsku pabbi. Nú ertu farinn frá okkur, búinn að fá hvíldina frá þraut- um hins illvíga sjúkdóms sem leggur svo marga að velli. Minningarnar hrannast upp, minningar frá æsku- slóðunum, sveitinni, frá Garði sem þú og mamma byggðuð upp af miklum dugnaði og myndarskap. Þá var vinnudagurinn hjá þér oft ansi lang- ur, því jafnframt því að vinna við upp- byggingu jarðarinnar og búskapinn vannst þú utan heimilis fyrstu árin. Börnin fæddust eitt af öðru, fjögur á aðeins fimm árum, þá var oft fjör í bæ. Á björtum sumardögum voru oft miklar annir í sveitinni, þú vildir sinna vel bæði mönnum og málleysingjum, þér var jafnframt mjög í mun að hafa snyrtilegt í kringum þig. Sveitasælunnar nutu margir vinir og vandamenn og þau voru ófá börnin sem dvöldu hluta úr sumri við ríka umhyggju ykkar mömmu. Þá var oft kátt á hjalla og ýmislegt brallað af krakkaskaranum en alltaf sýndir þú okkur umburðarlyndi, ást og hlýju. Mér er í fersku minni fagur ten- órsöngur sem barst úr fjósinu út á hlað, ég efa ekki að kýrnar mjólkuðu betur þegar þú tókst lagið, þá bárust ósjaldan fagrir tónar út frá baðher- berginu, smáupphitun fyrir söngæf- inguna, þannig varst þú alltaf sísyngj- andi og hrókur alls fagnaðar. Er aldurinn fór að færast yfir og heilsan að bila fluttuð þið mamma til Akureyrar en synirnir tóku við bú- skapnum. En varla leið sá dagur með- an heilsan leyfði að þú færir ekki í sveitinna til að hjálpa strákunum, því næg voru verkefnin. Þér var mjög í mun að þínu fólki liði vel, þú gerðir allt til þess að svo gæti orðið. Börnin mín Hilmar Örn og Herdís minnast þín sem afa á Akureyri sem tók á móti þeim fagnandi, alltaf tilbú- inn að spila á spil, spila á munnhörpu eða syngja, enda voru þau ætíð treg til að halda heim á leið. Hafðu þökk fyrir allt, elsku pabbi, þú sýndir okkur öllum ómælda hlýju, umhyggju og ástúð allt til dauðadags. Þín dóttir Pálína. Halli frændi er dáinn. Margar minningar streyma fram frá því ég var lítil. Lengstu og skemmtilegustu ferðalögin voru norður til Halla og Möddu. Mér fannst alltaf svo sniðugt þegar Halli knúsaði mig og kallaði mig litlu frænku með þessum fína norðlenska hreim. Sumarið sem ég var fjögurra ára var ég með Atla bróður, 15 ára, í sveit- inni hjá Halla og Möddu. Skemmti- legasta sagan er þegar ég var úti að leika mér og kom svo inn í fjós og spurði um Atla. Halli og strákarnir sögðu mér að hann hefði farið á kló- settið. Þá stökk ég inn í bæ, bankaði á klósettdyrnar og kallaði á Atla. Atli svaraði og sagðist vera úti í fjósi. Þá þaut ég út í fjós aftur til að leita að honum. Þessi saga lifir góðu lífi enn þann dag í dag – 30 árum síðar. Þetta sama sumar tók ég upp á því að krota á vegginn í stofunni hjá þeim. Þegar Madda spurði mig hver hefði gert þetta var ég sakleysið uppmálað. Þá spurði hún mig hvort ég vissi hver hefði gert þetta. Já, ég vissi það, Halli frændi! Ég vissi að hún myndi ekki skamma hann, en hún skammaði mig svo sem ekki heldur. Þegar ég fór norður með mömmu sumarið ’76, þá var fyrsta barnabarn- ið fætt í Garði. Það var Anna María dóttir Kristrúnar. Mér fannst litla Anna María svo mikið undur og svo falleg að ég lét dúkkuna mína heita í höfuðið á henni. Seinni árin hafa ferðirnar verið færri hjá mér til Halla og Möddu. En það toppaði alltaf sumarið ef farið var norður til þeirra og keyptur Brynjuís í leiðinni. Sumarið 2002 heimsótti ég Halla og Möddu með dóttur mína, sem þá var sjö mánaða. Hún var alveg heilluð af þessum afalega frænda og sat allan tímann sem við stoppuðum í fangi hans. Í fyrrasumar var ákveðið að halda smáættarmót fyrir norðan sem var vel til fundið því það var síðasta stund sumra okkar með Halla frænda. Ég vil þakka Halla frænda fyrir samfylgdina og Möddu og öllum af- komendum þeirra votta ég mína dýpstu samúð. Minningin um góðan mann lifir. Guðný Ísaksdóttir. Í dag kveðjum við móðurbróður minn Hallgrím Aðalsteinsson, bónda. Í rúm sextíu ár höfum við fetað saman lífsleiðina, fyrst á Akureyri og áfram þótt fjölskylda mín flyttist til Reykja- víkur er ég var sjö ára. Halli var alla tíð miðpunktur minnar norðlensku tilveru. Áður en hann gerðist bóndi sá hann okkur systrum fyrir sumardvöl á eyfirskum óðalssetrum, sem varð þess valdandi að síðan er Eyjafjörð- urinn í huganum baðaður sól og hlýrri sumarangan. Haustið 1949 skein hamingjustjarna Halla hvað skærast, en þá gekk hann að eiga heimasætuna á Staðarhóli, Magneu Garðarsdóttur. Það varð þeirra heillaspor. Síðan hafa þau gengið saman lífsins veg af gagn- kvæmri ást og umhyggju. Og varla var annað þeirra nefnt að nafn hins fylgdi ekki með; Halli og Madda – Madda og Halli. Þau keyptu lands- spildu úr landi Jódísarstaða, reistu sér bú og nefndu Garð, eins og „óðal feðranna“ hét og stóð í Kaupangs- gilinu á Akureyri. Mér er í fersku minni þegar við systur ásamt móður okkar fórum að skoða nýreist húsið, snerumst þar í hringi og sögðum: „Hvað ætlið þið eiginlega að gera við öll þessi herbergi?“ Í dag þætti ekki ástæða til að óskapast yfir stærðinni. Þegar hér var komið sögu var Að- alsteinn, frumburðurinn, fæddur og næstu árin fjölgaði um þrjú. Fjögur mannvænleg börn, augasteinar for- eldra sinna, stolt og gæfa.. Öll fengu börnin mín að dveljast hjá þeim í sveitasælunni. Fæ ég það seint full- þakkað. Starfsdagurinn var oft lang- ur við búskapinn hjá þeim hjónum, Halli að vinna við skurðgröft auk bú- skaparins og Madda inni sem úti, hin styrka stoð. Búið óx og dafnaði, kún- um fjölgaði, kartöflugarðarnir stækk- uðu. Börnin uxu úr grasi og tóku sí- fellt meiri þátt í bústörfunum. Hann var ekki hár í loftinu hann Aðalsteinn, þegar hann fór að fylgja föður sínum hvert fótmál í útiverkunum, enda fór svo að hann ásamt Garðari bróður sínum tók við búinu, þegar Halli og Madda fluttu niðrá Akureyri. Árið 1980 keyptu þau hjón fallega íbúð í Skarðshlíð. Þar undu þau glöð við sitt og tóku fagnandi ýmsum „farfuglum“ sem tylltu niður tá hjá þeim um lengri eða skemmri tíma. Samverustundir okkar eru orðnar margar og allar kærar. Fyrir þær þakka ég af alhug. Haustið 1981 fór Halli í erfiða mjaðmaaðgerð fyrir sunnan og varð sem nýr maður – gat meira að segja tekið að iðka danslistina á ný. Síðustu árin hefur hver aðgerðin tekið við af annarri og 12. október s.l. kvaddi Halli frændi minn, saddur lífdaga. Þá hafði Madda annast hann um langa hríð af slíkri alúð og elskusemi að aðdáunarvert var. Að leiðarlokum þakka ég frænda mínum umhyggju hans í minn garð og barna minna. Ég bið Guð að blessa og styrkja Möddu og alla afkomendur þeirra. Nú veit ég að sumarið sefur í sál hvers einasta manns. Eitt einasta augnablik getur brætt ísinn frá brjósti hans, svo fjötrar af huganum hrökkva sem hismi sé feykt á bál, uns sérhver sorg öðlast vængi og sérhver gleði fær mál. (Tómas Guðm.) Pálína Snorradóttir. Það kom mér ekki á óvart að fá fréttirnar að norðan um að Halli frændi hefði kvatt okkur í dag. Madda var búin að hringja fyrir fáeinum dög- um og segja okkur að nú væri orðið stutt eftir hjá honum. Halli frændi er búinn að vera veikur lengi, en ýmis- legt hefur hann staðið af sér með bros á vör. Undir það síðasta var hann orð- inn þreyttur og hallaði sér því mikið upp að Möddu sinni sem var klett- urinn í lífi hans. Við höfum oft rætt HALLGRÍMUR ÁRNASON AÐALSTEINSSON✝ Árni Magnússonfæddist á Akur- eyri 22. ágúst 1957. Hann lést á Fjórð- ungssjúkrahúsinu á Akureyri 14. októ- ber síðastliðinn. For- eldrar hans voru Magnús Jón Árna- son, f. 9. nóv. 1910, d. 10. jan. 1986, og Val- gerður Þorbergs- dóttir, f. 26. jan. 1919, d. 21. okt. 1987. Árni átti þrjár systur. Þær eru: 1) Bára Magnúsdóttir, f. 13. okt. 1937, d. 5. okt. 1995. 2) Lilja Magnúsdóttir, f. 7. mars 1941, d. 4. sept. 1988. 3) Dóra Magnús- dóttir, f. 3. ágúst 1955, búsett á Ak- ureyri. Árni ólst upp á Hjalteyri og bjó þar því nær öll sín ár, fyrir utan nokkur ár sem hann bjó á Akur- eyri. Árið 1979 hóf Árni sambúð með Sigríði Katrínu Þorbjörnsdóttur, f. 27. okt. 1963. Þau giftust árið 1982 og skildu árið 1984. Dóttir þeirra er Guðrún Vala, f. 26. feb. 1980, búsett í Reykjanesbæ. Árið 1987 hóf Árni sambúð með Kristbjörgu Egils- dóttur, f. 13. jan. 1966. Slitu þau sambúð. Áttu þau tvö börn, Magnús Jón, f. 24. jan. 1989, búsettur á Hjalt- eyri, og Líneyju Björk, f. 15. feb. 1991, búsett á Akureyri. Árið 1998 giftist Árni eftirlifandi konu sinni, Sigrúnu Helgu Sigurhjartardóttur, f. 18. feb. 1970. Foreldr- ar hennar eru Sigur- hjörtur Stefán Krist- insson, f. 16. júlí 1931, og Kristrún Bergsveinsdóttir, f. 2. maí 1945, búsett á Akureyri. Árni stundaði ýmis störf og var meðal annars með verslunarrekst- ur í nokkur ár á Akureyri. Hann var lærður húsasmiður og vann við það ásamt öðrum störfum. Árið 1990 hóf hann störf hjá Fiskeldi Eyjafjarðar og vann þar til 2002 en þá varð hann að hætta vegna veik- inda. Útför Árna fer fram frá Möðru- vallaklausturskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Elsku pabbi. Voðalega finnst mér erfitt og skrítið að þurfa að kveðja þig. En ég veit að núna ertu kominn til afa, ömmu og systra þinna og líður yndislega. Loksins ertu laus við veikindin og alla verkina. Þvílík hetja og kraftaverkamaður þú varst Þú barðist svo lengi við veikindin þín, lengur en nokkur átti von á að væri hægt. Takk fyrir að vera svona lengi hjá okkur. Ég veit að það var erfitt, en sem betur fer átti þú ástina þína, hana Sigrúnu, að sem stóð við hlið þér og hjálpaði þér í gegnum- þetta allt. Ég veit þú heldur áfram að vera með okkur öllum og vakir yfir okkur. Ég, Sigrún, Magnús og Líney mun- um styrkja hvert annað og gleðjast yfir öllum góðu og frábæru minning- unum um þig. Takk fyrir allt, pabbi minn, við hittumst seinna. Þín dóttir Guðrún Vala. Elsku pabbi, vonandi líður þér sem best hjá afa og ömmu og systr- um þínum. Mig langar að kveðja þig með þessu lagi. Mundu bara að ég elska þig og mun alltaf gera hvað sem gerist. Mér finnst ég varla heill né hálfur maður og heldur ósjálfbjarga því er ver. Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður verða betri en ég er. Eitt sinn verða allir menn að deyja. Eftir bjartan daginn kemur nótt. Ég harma það en samt ég verð að segja að sumarið líður allt of fljótt. Við gætum sungið, gengið um, gleymt okkur hjá blómunum. Ef rökkvar ráðið stjörnumál, gengið saman hönd í hönd, hæglát farið niður á strönd, fundið stað, sameinað beggja sál. Horfið er nú sumarið og sólin. Í sálu minni hefur gríma völd. Í æsku léttu ís og myrkur jólin. Nú einn ég sit um vetrarkvöld. Því eitt sinn verða allir menn að deyja eftir bjartan daginn kemur nótt ég harma það en samt ég verð að segja að sumarið, líður allt of fljótt. Ég gái útum gluggann minn, hvort gangir þú um hliðið inn. Mér alltaf sýnist ég sjái þig. Ég rýni útum rifurnar. Ég reyndar sé þig alls staðar. Þá napurt er, það næðir hér og nístir mig. (Vilhj. Vilhj.) Ástarkveðja. Þín dóttir, Líney. Þökkum fyrir allar góðu stundirn- ar og vináttu. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gakk þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. Grátnir til grafar göngum við nú héðan, fylgjum þér, vinur. Far vel á braut. Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér síðan fylgja í friðarskaut. (V. Briem) Elsku Sigrún, Guðrún, Magnús og Líney, megi Guð styrkja ykkur og styðja í þessari miklu sorg. Guð blessi ykkur og verndi. Guðbjörg, Steinþór og synir. ÁRNI MAGNÚSSON Morgunblaðið birtir minningar- greinar alla útgáfudagana. Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðs- ins: mbl.is (smellt á reitinn Morg- unblaðið í fliparöndinni – þá birt- ist valkosturinn „Senda inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum). Skilafrestur Ef birta á minning- argrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birting- ardegi. Minningar- greinar

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.