Sunnudagsblaðið - 07.09.1958, Blaðsíða 2

446
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
S'túlkan her á myndinni er rússnesk, og síarfar í kjarnorku
íilraunasíöð, og sézt hér vitV vinnu sína. í sumar var opnuð
í Moskvr. kjarnorkusýning, og var rnynd þcssi tekin á þeirri
sýningu.
— Iívað gerðirðu við svefnleys-
inu, Pétur minn? spurði kunn-
ijigi hans, sem einnig þjáðist af
vefnleysi.
-— Ég drekk eina flösku af
brennivíni, svaraði Pét.ir.
— Og sofnarðu þá??
— Nei, en ég verð þess ekki
var að ég vaki.
—o——
— Ég skil ekki hvers vegna þér
brutust inn í sömu verzlunina
tvær nætur í röð, og stáluð aðeins
einum kjól, sagði dómarinn við
ákærða-
— Það er ofur skiljanlegt, herra
dómari. — Konan mín var ekki á-
nægð, svo ég varð að fara aftur
og skipta um kjól.
—o—
— Hvað ve’rður maður að gera
til þass að komast í himnaríki? —
spuröi presturinn eiít af ferming-
arbörnum sínum.
— Deyja, herra prestur.
—o—-
Dómarinn: — Pramburður yðar
er harla einkennilegur; — eintóm-
ar mótsagnir.
Ákærði: — Það er vcgna þess,
að ég ,vil að dóxnarinn geti séð
málið frá báðum hliðum.
— Af hverju misstir þú hárið?
— Af áhyggjum. k
— Og út af hverju haíöir þú
áhyggjur?
— Út af því að ég missti hárið.
t—o—
Skoti nokkur sagði við ráðs-
konu sína, sem verið hafði hjá hon
um í fjörutíu ár. — í tilefni af
þessu afmæli, mun ég hér eftir líta
á þig sem einn af fjölskyldunni,
og mun upp frá þessum degi ekki
greiða þér nein iaun.
Einu sinni var Skoti, sem
geymdi öll leikföng sín, ef skj
kynni að hann gengi í barndóm.
Faðirinn: — Jæja, sonur minn,
þá er ég toúinn að segja þér frá,
þegar ég var í stríðinu.
Sonurinn: — Já, en pabtoi; til
hvers voru þá allir hinir hcrmenn-
jrnir ?
Konan: — Það er skömm að því
hve seint þú kemur heim.
Maðurinn: — Já, en ástæðan
var sú, að maður nokkur missti
peningaveskið sitt fyrir utan leik-
húsið.
Konan: — Það er nú lítilfjörleg
afsöknn.
Maðurinn: — Jú, siáðu til; ég
hafði nefnilega stigið ofan á vesk
ið og gat ekki hrcy|t mig fyrr cn
allir voru farnir.