Sunnudagsblaðið - 06.03.1960, Blaðsíða 2

— 'Við höfum ekki aðeiná
fengið snjó, sagði Oliver í ó-
spurðum fréttum. — Viðbjóðs
legur snjómaður hefur heim-<
sótt okkur í nótt.
Þegar hann hafði skýrt mál
ið nánar, sagði Tim:
— Dragðu út beddann! Ég
kem á stundinni!
Hann var lafmóður og gega
kaldur, þegar hann kom loks-
ins. Oliver hellti koníaki í
hann og litla fröken Dodman
bjó til heitt rommtoddý.' Þag
var þegar farið að skyggja,
svo að Oliver hringdi til for-
eldra hennar og sagði, að hún
mundi gista hjá sér um nótt-
ina.
Hún bjó til hádegisverg úr
þeim litla og fátæklega kosti,
sem til var í búri Olivers.
Tim Kendal var ekki í nokkr-
um vafa um, að sporin væru
eftir*-viðbjóðslegan snjómann.
— Við lifum nú þrátt fyrir
allt ekki í Neapel, mótmælti
Oliver.
— Nei, sagði Tim, — eri
ekki heldur í Afríku og samt
sem áður eru ljón hér aðeins
þrjá til fjóra kílómetra i
burtu, og það mundu líka
koma undarleg spor eftir þau,
ef þeim yrði sleppt út.
— Sennilega. Þú átt við
sirkusinn, sem er á Coldash-
óðaknu.
— Einmitt. Fyrst þeir getá
sýnt okkur konur með slöngu
höfuð frá Aamazonfljótinu og
eina kjólklædda gorilluapann
í lieiminum, hvers vegna gætri
þeir þá ekki líka verið með
snjómann frá Himalaya?
Viltu koma með mér í sirkus-
inn á morgun?
Um hádegi daginn eftir
fóru þeir saman til óðalsins
Goldash. Áður en þeir hittu
Roxo sjálfan, töluðu þeir við
marga starfsmenn, þar á með-
al Strombolí. Strombolí setti
upp sauðarsvip, yppti öxlum
og sagði, að fótsporin væru
sennilega eftir einhvern, sem
hefð: farið í risastóra gúmmí-
fætur. Roxo sjálfur gat engar
upplýsingar gefið. en bauð
þeim hins vegar stóran vindil.
Strax og saga Tims um spor
in og kenningin um hinn við-
bióðslega snjómann varð op-
inber. flykktust blaðamenn
og siónvarpsfólk á staðinn.
Það var vart sá maður til
í nágrenninu, sem ekki var
vfrheyrður af einhverjum
blaða- eða sjónvarpsmanni,
og hvort sem bað var af löng-
Un til þess að gefa ímyndun-
araflinu lausan tauminn eða
eftirsókn eftir ókeypis snaps,
bá varð sagan um viðbjóðs-
lepa snjómanninn ægilegri
eftir bví sem á leið. Frú
Heosworth lýsti fjálglegum
orðum kolsvartri veru með
hnrn ow hala. sem hún hafði
séð í garðinum sínum. Jakob
Framh. á bls. 10.
Gamansaga eftir
Jack van Elden
SPOR
skáldsagna. Hann bjó einn í
afskekktri villu í nágrenninu.
Og þó, — ekki alveg einn!
Hann hafði verið svo heppinn
að ráða í vinnu til sín litlu
fröken Dodman. Hún var
einkaritari hans. Hún kom á
hverjum degi alla leið heiman
að frá sér í Mackenham og
skrifaði niður lýsingar á
dramatískum atburðum for-
tíðarinnar eftir fyrirsögn rit-
höfundarins.
Snemma um morguninn
hafði Oliver opnað dyrnar á
villunni sinni til þess að gæta
að, hvort mjólkurmanninum
hefði tekizt að brjótast í gegn
um snjóinn Það voru engar
mjólkurflöskur á tröppunum.
Hins vegar sá hann greinilegt
spor eftir sextíu sentimetra
langan fót með tíu tám. Og
það voru mörg önnur spor,
þegar hann gætti betur að.
Þau komu frá garðinum, lágu
yfir tröppurnar og huríu í
áttina til skógarins.
Oliver horfði á sporin langa
hríð. gekk síðan inn með
hrukkað enni og læsti dyrun-
um. Honum hafði orðið kalt
é nefinu sínu. Hálftíma síðar
lauk hann dyrunum upp aft-
ur — og hleypti litlu fröken
Dodman inn.
— Ég hljóp alla leiðina,
sagði hún móð og másandi.
— Ó, herra Javon! Hafið þér
hevrt það? í nótt hefur við-
bióðslegur snjómaður eða
eitthvert annað ferlíki verið
á ferð fyrr utan Mackenham.
Hann hefur meira að segja
verið á ferð hérna rétt fyrir
utan dvrnar yðar!
— Ég vsit það. Ég sá spor-
in.
— Alls staðar hér í ná-
grenninu eru þessi hræðilegu
spor, hélt litla fröken Dod-
man áfram. — Hvað haldið
þér að þau boði, herra Javon?
— Kannski er hér bara ein-
hver hrekkjalómur á ferð.
— Haldið þér það? En þá
ættu að vera mannspor hjá
þessum viðbjóðslegu risaspor-
um. Því er ekki að heilsa. Það
sjást bara risasporin.
— Þetta er mjög undarlegt,
viðurkenndi Oliver.
— Það er hræðilegt, hljóð-
aði litla fröken Dodman. —
Á ég að la^a fyrir vður kaffi?
— Stórfínt, sagði Oliver.
— Einhvern veginn er ég ekki
upplagður til að fara að vinna
núna.
Meðan þau sátu og drukku
kaffið, hringdi síminn. Það
var Tim Kendal, blaðamaður,
— einn af vinum Olivers.
FRANSKA sirkusfíflið Strom
boli var maður fisléttur.
Hann var þannig í hátt, að fá-
ir tóku eftir honum á götu,
enda þótt mannmergð væri
lítil. En þegar hann skemmti
í sirkusnum með sínu furðu-
lega látbragði og svipbrigð-
um, línudansi og ótal kúnst-
um, — þá varð allt annað
uppi á teningnum.
Þetta var að vetrarlagi og
Stromboli starfaði við s.rkus
Johnny Roxo. Það voru marg-
ir fleiri frægir sirkuslista-
nienn starfandi þarna um
þetta leyti, og nú var sirkus-
inn staddur á óðalinu Gold-
ash. Roxo sjálfur þjó í einu
herbergi á óðalinu, en fyrir
utan voru fjölmargir sirkus-
vagnar. í einum þeirra bjó
Stromboli.
Tveimur árum áður hafði
Stromboli orðið sér úti um
fæturna í Múnchen. Frægt
austurrískt hirðfífl, Loca að
nafni, hafði átt þá. Þeir voru
búnir tll úr bleikrauðu
gúmmíi með eldrauðum
þrimlum. Farið var í þessa
undarlegu fætur á líkan hátt
og farið er í skó. Þeir voru
reimaðir fastir um öklana. Á
hvorum fæti voru tíu risa-
vaxnar tær og frá stórutá og
aftur á hæl voru nákvæm-
lega sextíu sentimetrar.
Strombolf tók nú fætuma
upp úr kistli sínum og virti þá
fyrir sér.
Þá byrjaði að snjóa.
Það ber við með nokkurra
ára millibili að England fer
á kaf í snjó. Vegir lokast, flug
samgöngur leggjast niður,
það frýs í vatnsrörum, stræt-
isvagnar aka lúshægt, ef þeir
komast þá bara nokkuð á-
fram. Þorp eins og Macken-
ham verður gjörsamlega ein-
angrað og afskekkt. Það verð
ur að vera í fleiri daga án ann
arra samgangna en áætlunar-
bílsins tvisvar á dag. Þannig
var ástatt nú. í þrjátíu og tvo
klukkutíma stanzlaust höfðu
stórar snjóflygsur fallið til
jarðar.
Daginn sem hætti að snjóa,
sat Stromboli í vagninum sín-
um og horfði út í snjóinn.
Hann var að hugsa um hversu
ævintýralegt það hefði verið
á æskuárunum að finna und-
arleg fótspor í snjónum, spor
eftir fugla og dýr.
Þá datt honum allt í einu
í hug, hvílík spor mundu
koma eftir risafæturna, sem
hann hafði keypt af Loco í
Múnchen. Hann varð svo
hrifinn aí þéssari hugdettu
sinni, að hann ákvað að fara
strax út í snjóinn og gera til-
raunir. Jú, það fór eins og
hann hafði grunað. Það voru
ægileg spor, sem komu eftir
fæturna. Stromboli gekk glað
ur í bragði aftúr inn í vagn-
inn sinn og hitaði sér kaffi.
Sama kvöldið gekk Strom-
boli út í snjóinn á sínum sex-
tíu sentímetra löngu fótum.
Hann gekk um tíu kílómetra
yfir hæðir og ofan í gil, um
óbyggð svæði og kringum
frosin vötn. Stóru fæturnir
voru fyrirtaks snjóskór.
Meðal hinna fyrstu, sem
næsta morgun urðu varir við
undrið, var Oliver Javon, upp
rennandi höfundur sögulegra
Bagan um viðbjóðslega snjómanninn varð ægilegri eftir því, sem á leið. Sumir
höfðu séð kolsvarta veru með horn og hala, aðrir verið andvaka vegna undar-
legra neðanjarðarhljóða og enn aðrir verið eltir af kafloðinni ófreskju.
% Sunnudagsblaðið
ÓlÖGt * biift (lliíZ