Sunnudagsblaðið - 17.10.1965, Side 12
Sir Robert
Hodgson:
TSJITSJERlN
UTANRÍKIS-
RÁÐHERRA
ÉG á hinar ánægjulegustu endur-
minningar frá kynnum mínum af
Georgi Vassilevitsj og viðbrög'ðum
hans við ýmis tækifæri. í byrjun
stöfuðu nokkrir örðugleikar af
þeirri afstöðu Curzons lávarðar og
Sir Eyre Crowes, aðstoðarutanrik-
isráðherra, að neita að hafa nokkur
samskipti við Leonid Krassin. Tsji-
tsjerín svaraði með því að þá gæti
hann heldur ekki talað við mig. En
Kagan nokkur, sem var deildar-
stjóri yfir Englandsdeildinni, var
ætíð hjálpsamur og fyrir kom, að
Florinski, prótókolséf, kom þvi um
kring, að við Tsjitsjerin hittumst,
eins og af tilviljun, í kvöldverðar-
boði hjá einhverju sendiráðanna
til að ræöa þau mái, sem upp
komu. Þegar verkamannaflokks-
Stjórn Kamsays Mac Donalds kom
til valda og sovétstjórnin hlaut
fulla viðurkenningu 21. febrúar
1924, hurfu þessir smáörðugleikar
auðvitað úr sögunni. Annars var
ég eini sendiherrann ,sem Georgí
Vassilevitsj fékkst til að taka á
mótí á kristilegum tíma, kl. 5 sið-
degis. Starfsbræður mína var hann
vanur að tala við á næturþelí eða
snemma morguns, þvi að hann
trúði því fastlega, að mannsheilinn
væri skarpastur áð nóttu tá! og
þann skarpléika yrði að nota.
Brockdorf-Rantzau greifi - „dálitið
úrkynjaður og lævís diplómat af
gamla skólanum” að sögn d’Aber-
nons lávarðar, - var nánasti Vínur
hans, að þvi er ég held, og átti
marga nóttina með honum. Og
Tsjitsjerín, sem hafði verið nem-
ándi Arthurs Rubensteins og var
ógætur píanóleikari, átti það til að
leika klukkutímum saman í öðru
þeirra tveggja herbergja, sem
hann hafði í utanríkisráðuneytinu,
Hann var frábær málamaður, jafn
vel þótt miðað sé við Rússa, sem
eiga enga sína jafningja á
því sviöi. Móðir Iians var
pólsk, og liann talaði ágæta
pólsku og auk þess lýtalaust
þýzku, frönsku, ensku og ítölsku.
Ásökunum Curzons lávarðar var
hann vanur að svara á ensku,
sem var sízt lakari en hjá
ulanríkisráðberranum. Hins vegar
var hann ekki mikill ræðumaður,
því að þótt ræður hans væru vel
samdar, æstist bann fljótt upp og
átti vanda til að æpa, en rödd
Iians var ekki aðlaðandi. Hann
kvæntist aldrei og var sagður frá-
bitinn öllum afskiptum af konum.
Ég minnist margra atvika, sem
hann átti þátt í. Karl Radek bar
ábyrgð á einu þeirra. Eftir að við-
skiptasamningurinn við Stóra-
Bretland hafði verið undirritaður
flýttu önnur ríki sér að koma á
samskiptum við sovétstjórnina, og
fulltrúar þeirra urðu að skiptast á
heimsóknum og koma í utanríkis-
ráðuneytið klæddir þeim skrúða,
sem átti við tilefnið. Georgi Vassi-
levitsj þrjóskaðist þá við að vera
eins druslulega klæddur og hægt
var að hugsa sér, eins og utanríkis-
ráðherra í öreigaríki hæfðí. Radek
fannst þetta vera óþolandi. Morg-
un einn, þegar Tsjitsjerín var
steinsofandi, læddist hann inn í
svefnherbergi hans, tók öreigaföt-
in og skildi í staðinn eftir snotur
jakkaföt. Um það bil klukkutíma
508 SUNNUDAGSBLAÐ - ALÞÝÐUBLAÐIÐ