Sunnudagsblaðið - 17.04.1966, Qupperneq 20

Asqvith ætlar að rétta Redmoad heima-
stjórn, en það' er gripið í taumana. Skop-
mynd úr Punch.
þar einhvers staðar og voru staðráðin í því að grípa
hann. Lcit var gerð í vistarverum manna og útihús-
um, vörður var settur við alla vegi, og lestin, sem
fór til Dyflinnar um kvöldið, var tafin, meðan hver
cinasti íarþegi var rannsakaður. En lögreglan virt-
ist greinilega hafa takmarkað hugmyndaflug. Þegar
Ipstinni var loks leyft að halda af stað, var Manteith
innan borðs; hann var bara ekki meðal farþeganna,
heldur frammi í kyndiklefanum, klæddur í óhrein-
an samfesting.
Þegar handtaka Casements fréttist til Dyílinnar,
gaf McNeiII út fyrirmæli um að fresta þeim heræf-
ingum sjálfboðaliðanna, sem ákveðnar höfðu verið
á páskadag. Hi-aðboðar, voru sendir af stað á laugar-
dagskvöld til Cork og Belfast, og O’RahilIy ílýtti sér
til Limerick með þessi fyrirmæli MacNeils. Orð-
seningar voru einnig birtar í Dyflinnarblöðum, þar
sem hervæðingunni var aflýst. En þrátt fyrir þessi
afnoð voru allar kirkjur í borginni fullar á laugar-
dag af einkennisklædduúi sjálfboðaliðum, sem voru
komnir til að skrifta og fá aflausn til undirbúnings
þeim hættum, sem biðu þeii-ra.
Yfirvöldin í Dyflinnarkastala voru á hinn bóginn
örugg með sig eftir handtöku Casements og eyði-
leggingu vopnasendingarinnar. Frá því um miðjan
fcórúar höfðu Bretar náð og ráðið öll þýðingarmik-
il skeyti sem farið höíðu milli Bandaríkjanna og
Þýzkalands. Skeyti Philomenu Plunkett frá 15. apríl
var þar á meðal og þess vegna höfðu Bret-
ar vitað fyrirfram, að gerð yrði tilraun til
að flytja vopn til írlands, og þeir gátu
þar með vitað nokkurn veginn, hvenær
uppreisnin ætti að hefjast. — Af ein-
hverjum ástæðum hafði hernaðaryfirvöld-
unum í Dyflinni þó ekki verið formlega
tilkynnt, að hætta væri á uppreisn á 2. í
páskum, og óopinber skilaboð sem bárust
landstjóranum, 'Wimborne lávarði, 18.
apríl, voru ekki talin hafa' við neitt að styðjast.
Þcgar þýzku vopnin voru úr sögunni, virtist ótrú-
legt, að nokkur veruleg hætta gæti verið á ferðum,
og þessi skoðun virtist fá staðfestingu, þegar her-
æfingunum um páskana var aflýst. Yfirvöldin höfðu
meira að segja nokkra ástæðu til að vera ánægð, því
að nú höíðu fengizt áþreifanlegar sannanir fyrir
makki írskra þjóðernissinna við Þjóðverja, en þar
með var fundin lagaleg ástæða til að handtaka kunna
óróaseggi víðs vegar um landið. Handtökuskipanir
höfðu líka verið gefnar lit, en þar eð Bretar töldu
a-skilegt að þessar handtökur færu allar fram sam-
tímis alls staðar, beið landstjórinn með að láta hand-
taka grunaða menn í Dyflinni.
Snemma á páskadagsmorgun hélt herráð Í.R.B.
skyndifund. Herráðsmennirnir höfðu þá fengið fregn-
ir um afdrif Auðar, og þá grunaði, að Bretar hygðust
Iinndtaka leiðtoga þjóðei'nissinna. Clarke var samt
a því að gera uppreisn, hvað sem það kostaði. Hann
héJt því íram, að almenningur myndi glata trú sinni
á foringjana, ef þeir létu handtaka sig mótspyrnu-
laust, og það gæti riðið hreyfingunni að fullu. Conn-
olly, McDermott og Pearse studdu mál Clarkes, og
aðrir ráðsmenn féllust á afstöðu þeirra um síðir.
Þcgar gengið var til atkvæða voru allir sammála um
ákvörðunina. Uppreisnin skyldi hefjast á hádegi
næsta dag.
i ,
260 sunnudagsiicaÐ — alpýðublaðið