Sunnudagsblaðið - 26.04.1964, Blaðsíða 5

ekki a« þurfa aO skaffa mér alla
skapaða hluti.
—■ Þú um það, drengur minn.
En segðu mér, — hvar er Loo?
— Hún er að vlnna úti í garði.
Burkett var alveg dolfallinn.
Krakkaangarnir vórú, hcrsýnilega
með eitthvert ráðabrugg. Þctta
iíktist mest samsæri. Honum leizt
ekki mcira en svo á þctta allt
saman.
•— Svo var það eitt, sem ég ætl-
aði að segja þér, pabbi, hélt Andy
áfram. Eg er á móti því, að við
kaupum sjónvarp. Það cr aðeins
f|l þess að trufla mann við heima
•lcxíurnar.
: Burkett hlcypti brúnum. Þú
átt ekki að hlera, þegar við mamma
Þin cru að tala saman, sagði
hann snúðugt. — Þá skaltu bara
ekki tala svona hátt, svaraði Andy
og var þotinn út úr dyrunum.
Edie kom og' settist við borð-
ið hjá honum til að fá sér kaffi-
sopa. —Hvað með þig? spurði
Burkett kankvíslega. Ert þú ekki
líka í „andspyrnuhreyfingunhi?
— Jú, svaraði Edie og brosti.
Eg svíkst ekki undan merkjum.
Burkett hristi höfuðið rauna-
mæddur á svip. Hann átti ekkert
svar við þessu.
í straetisyagninum á lclðinni i
vinnuna sat Burkett í' djúþum
þönkum og tók ekki eftir neinu,
sem fram fór. Enn á ný lagði hann
málin niðúr fyrir sér, cn komst
ávallt að sömu niðurstöðu. Mahni
með hans tekjur var gjörsamlega
éklcift að stækka fjölskyldu sína
úm helming. Nci, og aftur nei,
hugsaði liann. Það þýðir ckki að
vera að brjóta hcilann um þctla.
Fyrirtækið Eberhardt og Komp-
ani, þar sem Burkett vann, var
ekki sérstaklega stórt og ekki
sérstaklcga fjársterkt. En núver-
andi forstjóri þcss, Jim Eber-
hardt rak það samkvæmt þeirri
kennihgú, að góður orðstír — og
tráustur hópur viðskiptavina væri
meirh virði cn mikill hagnaður.
Þcss vegna fór vcgur þcss sífcllt
hatnandi.
Eftir kaffitímann kallaði for-
stjórinn á Burkctt inn í skrifslofu
Bína. Hánn bauð Burkett sæti og
hauð honum vindil. — Eg hef góð-
ar fréttir að færa þér, Burk, sagði
hann, þegar Burkett hafði komið
sér fyrir í stólnum andspænis
honum. Okkur hefur gcngið svo
vel upp á síðkastið, að ég sá fram
á það, að ég get framkvæmt á-
form, sem mér hafa lcngi. verið
í huga, óg snértá þig töluyer't.
Jæja, anzaði Burkelt hissa. Lát
heyra. Jim ræskti sig. Eg hóld,
að þig vanti peninga, svaraði Búrk
þurrlcga. Þeir sprctta ekki. Eg
vil gjarnan bjóða þér lilutabréf
í fyrirtækinu, svo að þú getir
gcrzt liluthafi í framtíðinni, _ og
auk þess hef ég hugsað mér að
liækka laun þín um fimm hundr-
uð dollara á ári. Hvcrnig lízt þér
á? Hvernig ætti mér að lítast á
öðru vísi en vel, svaraði Burk.
Eg er blátt áfram f sjöunda himni.
Sérstaklega þykir mér vænt um
að fá tækifæri til að gerast hlut-
hafi. Það er nokkuð, sem mig
■hefur dreymt um árum saman. Og
satt að segja hefur mér alltaf
fundizt fyrirtækið hluti af mér
og ég líluti af fyrirtækinu.
__ Ágætt, svaraði Jim. Eg hef
líka orðið þess visari af störfum
þínum og ekki sízt fyrir þá sök,
vcl ég þig sem hluthafa úr hópi
starfsfólksins. Eg cr mjög ánægð-
ur yfir, að þú skulir fallast á
þctta.
Þeir tókust i hendur fast og
lengi. Þakka þér kærlega fyrir,
Jim vinur, hvislaði Burkett. Eg
vona, að ég standi mig. Það cfast
óg Ckki um, anzaði Jim og blés
út úr sér víndlarcyknum. En með
al ánnarra orða. Þú varst að færa
út fjölskyldukvíarnar. Bættir við
nokkrum munnum, frétti ég?
Burkett hrökk við. Þau verða
ekki hjá okkur til frambúðar, —
slamaði hann vandræðalega. Og
skyndilega rann upp ljós fyrir
honum. Heyrðu annars, liélt hann
áfram. Eg held ég hætti við þctta,
sem við vorum að tala um, Jim.
Eg vil ckki taka við neinu í
gustukaskyni. Þú hefur lialdið, að
börnin myndu verða um kyrrt hjá
okkur. En svo cr ekki. Þú fellur
því auðvitað írá ákvörðun þinni.
Jim virti hann fyrir sér og sárs-
aukabliki brá fyrir í augum hans.
Segðu þetta'ekki, Burk, sagöi
hann. Allt, sem ég hef sagt,
stcndur cftir sem áður.
Þegar Burkett var kominn heim
til sín að loknu dagsverki, og
börnin komin í háttinn, sagði
hann konu sinni allt af létta und-
ir fjögur augu. Hann tók höfuð
hennar milli handa sér, strauk
það blíðlega Og hvíslaði: Mig
langar að segja þér nokkuð óvænt
Edie mín, sagði hann. í dag fékk
ég loforð um kaúphækkurt ‘-m
og buk þess hlut í fyrirtækinú.
Þetta éru góðar fréttír.'.fyrir okk-*
ur öll. Edie brosti og leit for
vitnislega á hann. En þetta hefur
auðvitað engin áhrif á það, scm
ég hef, þegar ákvcðið varðandi
O’Bricn börnin, flýtti hann scr að
bæta við. Við höfum samt sem
áður ckki efni á að taka þau að
okkur. Frh. á bls. 331«
rjjÞÝÐUBIiáJÖI© « ÉUNNUBJttiSELáS 325