Eintak - 07.04.1994, Blaðsíða 26

Einar Örn Benediktsson ræðir við íslenska vændiskonu sem hefur
verið lengi í faginu, hafi byrjað til að verða rík, eignast íbúð og bíl og
segist veita toppþjónustu.
„Helvítis hóran,“ hugsaði ég.
Enn og aftur hafði hún svikið mig.
Og ekki í fyrsta sinn. Ég var búinn
að leita að hóru lengi. Það er alltaf
talað um að vændi tíðkist hér á
landi, og vændiskonur finnist ligg-
ur við á hvaða bar sem er.
Ég er búinn að þræða allar helstu
krár bæjarins í leit að flottri hóru
og ekki fúndið neina sem ég myndi
flokka undir atvinnuhóru. Ég fann
aðallega konur sem voru til í
greiðastarfsemi gegn greiðslu í
hverslags vímugjöfum. Einnig bar
nokkuð á karakterum sem létu sem
þeir væru stærstu hórmangarar
norðan og sunnan Alpafjalla. Þrátt
fyrir fögur fyrirheit dúkkaði aldrei
upp nein hóra. En kræsileiki
margra þessara kvenna eyðilögðu
allar mínar hugmyndir um hugsan-
legt kynlíf.
En ég vildi hitta almennilega
hóru, einhverja með klassa, sem
gæti frætt mig. Ég þurfti ekki ein-
hvern félagsmálafrömuð enn og
affur til að segja mér að vændi væri
til á íslandi.
Tími minn var margrunninn
upp, og þegar ég hafði gefið upp
alla von fann ég hóru. Eftir vinsam-
lega ábendingu frá vini sem var far-
inn að vorkenna mér í þessari leit
minni sem var farin að taka á sig
mynd hugsýkis.
Það hefur tekið okkur nokkrar
vikur að hittast. Þá loks kom dökk-
hærð, sterkleg kona til mín á förn-
um vegi og segist vera þessi „helvít-
is hóra“ sem ég sé svo lengi búinn
að reyna að ná tali af.
Hvað get ég annað sagt þegar við
byrjum að rabba saman en þetta:
Hvernig er að vera hóra?
,.Eg skammast mín
ekkert fyrir það sem
ég geri. Ég sé enga ástæðu
til þess að velta mér neitt sérstak-
lega upp úr þessu starfi.“
Kannski ekkert frekar en ráð-
herra eða hárgreiðsludama básúni
starfsreynslu sína út um allt. Ég hef
hóruna nafnlausa, ekkert dulnefni
til að fela hver hún er. Það skiptir
ekki máli, ekki frekar en að reyna
að nafngreina alla þá sem hafa leit-
að ásjár vændiskonu.
Það er samt einu sinni svo með
vændi að það er ekki auðvelt að
finna atvinnufólk í því fagi til að
ræða kosti eða galla greinarinnar
hér á landi. Þjóðfélagið er það lítið
að enginn veldur því að bera þenn-
an stimpil, „hóra“ eða notandi. En
núna hafði ég möguleika á að fróa,
afsakið orðbragðið, fróðleiksfýsn
minni og spyrja þessa dökkhærðu
konu sem allt eins gæti verið
strætóbílstjóri, ja næstum því, að
öllu sem ég vildi vita.
„Eg byrjaði þegar ég
var aoeina yngri og
huggulegri. Eg var
ung og þurfti að sjá
um mig sjalf. En ég var fyrir-
myndarmódel, þótti voða sæt og
byrjaði bara fyrst að fá tilboð um
hina og þessa greiða. Ég var ung og
vitlaus og gat ekki sagt nei. Eins og
með svo margar stelpur sem ekki
endilega eru einstæðar mæður,
leiddist ég út í þetta því þetta var
bara alltof freistandi. Og einhver
uppreisn.
Freistingin er ,
fjárhagsleg. Eg sel
mig dýrt. Ég hafði mikið til
minn eigin kúnnahóp sem hringdi
til min og ég tók á móti þeim
heima, ég fór ekki út til að pikka
upp. Og stöðu sinnar vegna fóru
þeir ekki á bari til að finna hóru.“
Og hvað kostaði skiptið?
„Ég tók fyrir þetta 25-30.000
kall.“
Eitt skipti?
„Ég bauð upp á veitingar, hugs-
anlega strippsjó og á endanum
fengu þeir það sejn þeir leituðu eft-
ir, fullnægingu. Ég V3T með
toppþjónustu enda
fóru þeir allir með bros
á vör. Og fyrir þennan
prís voru þetta vel
stæðir menn, topp-
arnir, sem vildu lyfta
sér upp.“
Þú varst! Ertu hætt?
„Ég gerði ekkert annað í tvö ár,
en síðan varð ég að draga mig í hlé
vegna óhóflegrar eiturlyfjaneyslu.
1 staðinn fyrir að vera með fulla
buddu af seðlum og leyfa mér allt
var ég bara komin út í að fjármagna
vímuneyslu.“
En mér var sagt...
„Þessir karlar leita rrrig enn uppi í
dag. Það er erfitt að losna við þá. En
þegar útlitið hefur verið svart fjár-
hagslega hefur það komið sér vel að
þeir hafi haft upp á mér aftur,
svona rétt til að létta róöurinn."
Skítt með hvort hún er starfandi
eða ekki, hverjar eru starfsystur
þínar?
„Þetta eru yfirleitt ungar stúlkur
sem vantar peninga fyrir vímuefna-
neyslu.“
Ekki aftur! Þetta er of einfalt.
„Þannig séð er þetta ekki skipu-
lagt vændi, þær eru fórnarlömb
eigin dópfíknar. Ef þsð er
skipulaqt vændi fer
það mjög nljótt. Það
eru frekar konur eins
og ég sem hafði og
sinntí bara mínum
eigin kúnnahóp. siðan geta
verið nokkrar saman með fasta við-
skiptavini.
Og einn hópurinn sem hefur
skapast vegna þjóðfélagsaðstæðna
eru einstæðar mæður sem þiggja
greiða frá vini eða kunningja gegn
öðrum greiða. Vakna kannski á
sunnudagsmorgni eftir ball og vin-
urinn býðst til að borga hitareikn-
inginn.“
Er lífstíll toppklassa hóru að ríða
einu sinni til tvisvar á dag sjö daga
vikunnar, liggja þess á milli með
krosslagða fætur og hekla eða
bródera?
„Dagur í mínu lífi sem hóra? Ég
veit ekki hvernig á að lýsa því. Eg
þurfti ekki að nafa
mikið fyrir lífinu. Það
komu einn eða tveir
kúnnan og veskið
var troðið. Ég gat málað bæ-
inn rauðan þess vegna. Eftir á að
hyggja var dagurinn ömurlegur.
Mér leið illa og var að reyna að
leysa úr ýmsum erfiðleikum í lífi
mínu.“
Ekki gull og grænir skógar fyrir
að ríða nokkrum sinnum í viku?
„Eftirköstin eru meiri en það.
Ætli ég þjáist ekki af einhverju karl-
hatri í dag. 1 það minnsta þoli ég
illa að menn reyni við mig á
skemmtistöðum. Uppáhaldsfjar-
lægð mín við karlmenn í dag er oft-
ast einn metri.“
Loksins. Það getur ekki verið létt
að vera hóra. Það eru ekki bara
kynmök. Og stöðug kynferðisleg
fullnæging. Einhverju hafa þínir
menn verið að leita eftir. Varstu
kannski að veita þeim einhverja fé-
lagslega aðstoð, leysa úr einhverri
flækju hjá þeim?
„Ég gaf þeim það sem þá vantaði.
Það gat verið kynferðisleg fullnæg-
ing, hlýja eða ástúð, barsmíðar...“
Geymum barsmíðarnar þangað
til á eftir!
„Ég held að það sem þeir leituðu
aðallega eftir var hlýja sem þeir
fengu ekki í hjónabandi. Þetta
voru allt giftir menn
sem komu til mín, það
var prinsipp hjá mér.
Til að forðast kvn-
sjúkdóma.
En þú vissir ekki hvort þeir væru
einhvers staðar annars staðar að
hoppa úti í bæ?
„Þetta öryggi virkaði fýrir mig, ég
hef aldrei fengið kynsjúkdóm.“
Þannig að þú varst líka að veita
félagslega þjónustu?
„Þeir fóru ánægðir frá mér, bros-
andi.“
Leið þér aldrei illa sjálf, eftir að
þú varst búinn að gefa þeim bæði
líkamlega og andlega ánægju?
Fékkstu líkamlega fullnægingu
sjálf?
„Stundum."
Stundum?
„Kannski þrisvar af hverjum tíu
skiptum, og þó. í það minnsta
þurfti ég að þykjast fá það tvisvar í
hvert skipti. Leika hreina sælu og
unað.“
En andlega varstu skilin ein eftir
til að sjá um þig sjálf?
»Já“
Þú fróar karlmönnum sem eiga
bágt?
„Þeir koma og leita til mín, tala
við mig. Og ég reyndi að hugga þá.
Reyndi að finna hjá hverjum og
einum einhverja sálfræðipunkta til
að finna hvað þeir þurftu á að
halda."
Komu einhverjir sem vildu bara
tala?
„Nokkrir vildu bara fá að strjúka
mér um hárið og fóru bara fram á
að ég væri góð við þá. Þeim leið illa
og fannst gott að koma til mín. En
yfirleitt komu þeir fýrir kynlífið.“
En þú?
„Maður deyfði sig
fyrir þessu þa.
Tilfinningarnar komu
bara upp eftir á.“
Þú varst skilin eftir í sárum?
Hvað hjálpaði þér?
„Ég byrjaði að taka róandi lyf.“
Til þess að geta tekið á móti
kúnnum?
„Til dæmis.“
„Ég,var ekki að totta tilla fýrir
bjór. Ea byrjaði í þessu
til að græða peninga.
Kaupa ibúð og bíl. Þetta
var hreinn bissness hjá mér.“
En samt varðstu að taka róandi
til að stunda atvinnuna?
„Ég held að áfengi og dóp spili
alltaf og muni alltaf spila inn í
vændi. Það eru nokkrir pimpar í
Reykjavík sem hafa konur á sínum
vegum en ég leyfi mér að segja að ég
er ekki útjöskuð tussa sem hefur
ekkert upp á að bjóða. Ég býð topp
þjónustu. Það eru alltof margar
stelpur sem eru of langt leiddar í
rugli."
Þetta fræga rugl?
„Já, og láta bjóða sér hvað sem
er.“
En þær fá ekki þína kúnna?
„Nei. Það er heldur ekki skeið-
klukka í gangi hjá mér. Og ég býð
alveg eins mínum kúnna upp á
drykk, en ekki öfugt. Og það er ekki
hætt fýrr en allir eru brosandi.“
En þú varst ekki brosandi?
„Jú, jú. Þangað til þeir voru farn-
ir. Og síðan bara í gegnum tárin.
Þetta djobb býður upp á sálfræðileg
vandamál gagnvart karlmönnum.
Um aldur og ævi.“
Get ég ekki kallað þetta að hoppa
úr öskunni í eldinn? Eg horfi á hana
og sé að hún ætlar ekki að lúðra
mig. Best að kynda aðeins undir
eldinum!
Þú ert að nota það eina sem þú
átt, líkama þinn, sem atvinnutæki.
Leið þér aldrei illa að fá ókunn
typpi inn í þig, jafnvel alla daga vik-
unnar?
„Mín eigin sjálfsvirðing gagnvart
líkamanum var komin á það lágt
stig að þetta skipti engu máli. Og
þetta var bissness."
En þú ert samt að nota líkamann
þinn til að gefa einhverjum mönn-
um hápunkt dagsins eða mánaðar-
ins í þeirra tilveru?
„Auðvitað var það líka kikk fýrir
mig. Mér finnst gott ao
sofa hjá mönnum. En
þetta var líka bara leikatriði, leikur.
Ég hætti bara að vera ég og fór í
sokkabönd eða eitthvað kynæsandi
fyrir viðkomandi. Síðan hófst leik-
urinn og endaði, og næst á dagskrá
var bara að gleyma þessum leik-
þætti.“
Með misjöfnun árangri.
Myndir þú giftast einhverjum af
þeim?
„Nei, aldrei. Ég hefði getað gift
mig margoft í hverri viku. En
nokkrir eru líka orðnir góðir vinir
mínir. Skyndilausnin var að fara í
sturtu og þvo þetta af sér sem varð
eftir.“
Fyrirgefðu, en það er eitt sem
brennur í huga mínum að fá að
vita, fyrst ég er kominn í eldinn.
„Ja.
Hvað með „kinky stöff1?
„Ef það var óskin."
Léstu berja þig?
„Já, og ég barði þá.“
Og?
„Eg hafði gaman af því.“
Áttirðu græjur?
25
FIMMTUDAGUR 7. APRjl 1994.